سرویس موسیقی هنرآنلاین: تالار وحدت شنبه‌شب میزبان کنسرت پرواز همای و گروه پرواز بود.
صحنه تاریک با نور شمع‌هایی که زیر پایه بوم‌هایی بودند، روشن شده بود. چهار بوم روی صحنه قرار داشت که دوتا از آن‌ها سفید بود و روی دو بوم دیگر اشعاری با خط خوش نوشته شده بود. گلدان‌هایی از گل‌های رز نیز روی صحنه دیده می‌شد. چند تن از حاضران هم در حین انتظار شروع برنامه از صحنه عکس می‌گرفتند. گروه پرواز با در دست داشتن گل‌های رز زردی وارد صحنه شدند و در جواب تشویق جمعیت تعظیمی کردند. سپس شاخه گل‌ها را به سمت جمعیت انداختند. دو هنرمند خطاط که همراه با گروه وارد شده بودند، در پشت گروه مشغول نوشتن اشعار روی دو بوم سفید شدند.
پس از کوک کردن سازها، پرواز همای گفت: خیلی خوشحال هستیم که امشب برای شما می‌نوازیم و می‌خوانیم. نوع نگاه، موسیقی و سبک گروه پرواز، همایی است اما کارها عارفانه‌تر و متفاوت‌تر است. توقعی که از مستان دارید از پرواز نداشته باشید.
همای و گروه پرواز با قطعه‌ای از سروده‌های همای شروع کردند. "خدا در روستای ماست" با همنوایی نی و سه‌تار طنین‌انداز شد. این قطعه حال عارفانه کنسرت امشب را در همان ابتدا بر فضا حاکم کرد. "خدا را می‌شناسم" پیوسته پس از قطعه اول نواخته شد و در میانه با صدای غالب دف وارد نقطه اوج خود شد. "خدا را می‌شناسم" هم‌صدایی اعضای گروه را با خواننده داشت و در انتها نوای زمزمه‌وار خدا را می‌شناسم... خدا را می‌شناسم... در وحدت شنیده شد. تشویق ممتد جمعیت پس از این قطعه نشان از رضایتشان از اجرا داشت.
آرشه میثم مروستی روی سیم‌های ویولن کشیده شد و صدای زیبای ویولن سرآغاز " آب طلب نکرده" سروده‌ای از فاضل نظری بود. "مست مستم" با موسیقی متفاوتی نسبت به قطعه قبلی نواخته شد. در اواسط قطعه، در قسمت آهسته هم‌صدایی دیگر اعضا به گوش می‌رسید که شعر را تکرار می‌کردند. تکرار زمزمه‌وار شعر هر قطعه توسط جمعیت، در انتهای آن از نکات جالب توجه این اجرا بود.
در میان نواخته شدن قطعات مختلف دو هنرمند خطاط پس از این که تابلویی را کامل می‌کردند آن را روی بوم دیگری می‌گذاشتند و سراغ نوشتن شعر دیگری می‌رفتند.
"خوار و بار" و "معجزه می"٬ ... از دیگر قطعات قسمت اول کنسرت بودند.
پس از سؤال همای درباره آنتراک، حاضران خواستند کنسرت بدون آنتراک برگزار شود. گروه هم بی‌فاصله از قسمت نخست سراغ قسمت دوم برنامه رفت.
"خبر به دورترین" شعری از شاعره‌ای به نام نجمه زارع است که سرنوشت غم‌انگیزی دارد. متأسفانه پس از بیهوشی زیر تیغ جراحی به هوش نمی‌آیند. ما این کنسرت را به ایشان تقدیم می‌کنیم. او این شعر را برای معشوقه‌ای که رفته، سروده است. همای پس از این جملات سراغ قطعه "خبر به دورترین" که عنوان این کنسرت هم بود، رفت. "نگار ختنی" قطعه بعدی بود. این قطعه را همای در استقبال حضرت مولانا سروده است.
در "سرکش"، همراهی بی‌نظیری بین همای و گروه پرواز رقم خورد. پایان ملودی این قطعه با دست زدن‌های منظم جمعیت همراه گشت و به قطعه بعدی پیوند خورد. "بی من مخور شراب" آخرین قطعه‌ای بود که پر از شور عرفانی نواخته شد و مانند دیگر قطعات وحدت با همای و پرواز هم‌نوا گشت.
"پر کن پیاله را"٬ "از ره به در شدم"٬ "پیرخرد"٬ "دل دیوانه من" دیگر قطعات دل‌نشین بودند که شور و حال خوبی را به حاضران بخشیدند.
در این اجرا پاشا هنجنی (نی)٬ میثم مروستی (ویولا)٬ محمود نوذری (سنتور)٬ اسفندیار شاهمیر (کوبه‌ای) قطعات را نواختند.
این کنسرت به همت موسسه فرهنگی-هنری "آوای هنر" ۲۸ آذرماه نیز برگزار خواهد شد.
مهرنوش قضاوتی