هوشنگ جاوید، پژوهشگر در گفت و گو با خبرنگار موسیقی هنرآنلاین درباره نوروزخوانی گفت: نوروزخوانی یک هنر ملی است وبراساس اسناد به دست آمده در دوره ساسانیان نوروزخوانی به سبک هخامنشیان دوباره زنده می شود.همچنین بهاریه خوانی بیشتر در دربار شاهان توسط نوروزخوان ها اجرا می شده است.
این پژوهشگر در ادامه افزود: نوروزخوانی بعد از اسلام جنبه دینی پیدا می کند و بیشتر اشعار در مدح و وصف ائمه اطهار و ستایش خدا یکتا بوده است، همچنین پس از اسلام دو مورد به نوروزخوانی اضافه می شود که شامل پایان یافتن حکومت پادشاهان قدیمی و شکل گیری حکومت های جدید است که در این دوره ها ایرانیان آداب و رسوم ایرانی را در معرض تهاجم فرهنگی می دیدند و به همین دلیل سعی می کنند هنرهای دیرینه را نزد خود نگه دارند.
جاوید در ادامه تاکید کرد: همچنین هنرنوروزخوانی از دربارها به میان مردم کشیده شد و دهقانان در یک دوره زمانی نگهدارنده فرهنگ می شوند و آیین نوروز را زنده می کنند.
هوشنگ جاوید در ادامه بیان کرد: بسیاری از مردم معتقد بوده و هستند که نوروز با روز رستاخیز ، زادروز امام زمان (عج) و عید غدیر همزمان واقع شده است و به همین دلیل با توسل به امام زمان و اما علی (ع) اعلام می کردند که بهار آمده است و اشعاری را در مدح امامان می خواندند.
این پژوهشگر در ادامه خاطرنشان کرد: نوروزخوانی پیش از اسلام شکل می گیرد و حفظ می شود تا به دست ما می رسد که این موسیقی همه ساله و در همه جای ایران اجرا می شود یعنی اینکه هر منطقه با زبان خودشان اما با یک محتوا نوروز را به وسیله موسیقی جشن می گیرند.