به گزارش هنرآنلاین، بزرگترین ارکستر خصوصی در ایران در تالار وحدت میزبان محبوبترین تصنیفهای اصیل ایرانی بود؛ از تصنیف عطر گل سرخ تا تصنیف بهار جاویدان ایرج. شبی که با اجرای کنسرت ارکستر چکاوک به خوانندگی محمدرضا تنها و به رهبری رضا شایسته خاطرهانگیز شد.
تصنیف ها و نت های موسیقی ای که اصالتش شنونده را تا اعماق تاریخ برد و یادآور دورانی بود که نسل های امروز شاید اطلاع زیادی از آن نداشته باشند.
ارکستر چکاوک اولین ارکستر غیردولتی ایران است که از سال ۱۳۷۷ تاکنون با تمرکز بر آثار فاخر ملی و همچنین معرفی خوانندههای مستعد کارش را شروع کرده است. اجرا در تالار وحدت، حوزه هنری و شبکههای صداوسیما از جمله فعالیتهای این گروه است. این گروه با دستمایه قرار دادن تصنیفهای بهیادماندنی در اجراهای خود و با تکیه بر موسیقی اصیل ایرانی توانسته تا امروز طرفداران زیادی را گرد هم آورد. این گروه شب گذشته بار دیگر تصنیفها و ترانههایی را به روی صحنه آورد که شاید برای قدیمیترها خاطره بازی و برای نسل امروز آشنایی با هویتی باشد که دیرزمانی است در میان موسیقی تلفیقی و موسیقی پاپ گمشده است.
موسیقی ایرانی در سرایش تصنیف هایش در دهه ۴۰ و ۵۰ به اوج شکوفایی و بلوغ میرسد و قطعات موسیقایی ماندگاری خلق می کند. دوران اوجی که تا امروز خوانندگان زیادی تصنیفهای آن دوره را به اجرا درآوردهاند و بعد از چندین دهه، بار دیگر در تالار وحدت علیرضا تنها، دل به دل تاریخ موسیقی اصیل ایرانی داده تا مردمان این دیار یادشان نرود، موسیقی ایرانی از کجا ریشه گرفته است.
ازجمله کارهای اجرای شده ترانه محبوب «تک درختی» است که اکبر گلپا را به یاد دوستدارانش میآورد:
تک درختی ، تیرهبختم
که در سکوت صحرا
فریادِ من ، شکسته در گلویم
تک درختی ، بی پناهم
که دشتِ آرزوها
گردید آخر ، مزار آرزویم
خشک و بیبارم ، پس ثمرم کو ؟
آن شادابی ، آن برگ و برم کو ؟
اما تنها خواننده این ارکستر در میان تصنیفهای خود دل به ترانههایی میزند که مردم خاطرات زیادی از آنها دارند. ترانه هایی که از پشیمانی می خوانند و دلهایی که هنوز عاشق اند و بیتاب شنیدناند.
در شب پر ستاره موسیقی سنتی، ۱۱ قطعه به نام های، پشیمانم، تک درختی، عطر گل سرخ، عاشقی، خلوت راز، ترانه من، بهار جاودان، دنیا، سرگذشت، دل بیقرار و گلزار به اجرا درآمد و نوازندگانی که هم پای خواننده آواز این اجرا یک لحظه از ریتم خود جا نمانند.
در اجرای دیشب، شایسته در میانه اجرا در توقفی خودخواسته پشت میکروفن رفت و ضمن ادای احترام به میهمانان از حمایت مردم تشکر کرد و گفت: هنرمند با تشویق و حمایت شما دیده می شود و من صمیمانه از حمایت های بی دریغ شما تشکر می کنم.
وی ضمن قدردانی از هنرمندان پیشکسوتی که در این کنسرت به عنوان مهمان ویژه حضور داشتند، گفت: لازم می دانم یادی کنم از جناب محمدعلی بهمنی بزرگوار که این روزها در بستر بیماری هستند و آرزو می کنم هرچه زودتر بهبود پیدا کنند. از سوی دیگر ذکر این نکته خالی از لطف نیست که بازهم یادآوری کنم که جای استاد علی اکبر گلپایگانی در این کنسرت بسیار خالی است. هنرمندی که در این سال ها فقط به کنسرت های ارکستر «چکاوک» آمد و این برای من افتخار بسیار بزرگی است.
ارکستر چکاوک شبی خاطره انگیز را برای مردم و اهالی موسیقی رقم زد. آنها با نت هایشان حاضران در کنسرت را به سفری به یاد ماندنی بردند و یاد و خاطره قطعات موسیقی قدیمی را زنده کردند.