گروه موسیقی هنرآنلاین: روزهای پایانی هفته گذشته و در آستانه اربعین سالار شهیدان، تالار وحدت شاهد اجرای پوئم سمفونی «وداع» توسط ارکستر ملی ایران با صدای حسام‌الدین سراج بود. قطعه‌ای هنری که بیش از یک دهه پیش و در سال 1389 اجرا شد و حالا با گذشت 13 سال و در ایام بی‌رونقی اجراهای موسیقایی، با اجرای دوباره روح و جان تازه‌ای به عرصه هنر بخشید.
بدون تعارف و به دور از هرگونه مبالغه، «وداع» را می‌توان یک روضه هنری و جلوه ناب هنر عاشورایی توصیف کرد؛ بیت بیت اشعار عمان سامانی – شاعر آیینی و دلسوخته قرن سیزدهم هجری – درباره واقعه کربلا، با دکلمه ساعد باقری و با آواز مسحورکننده حسام‌الدین سراج و با نوای سازهای گروه کُر بنیاد رودکی، همه دست به دست هم داده‌اند تا روایتی ادبی، هنری و در عین حال حقیقی از حقیقت حرکت حضرت سیدالشهدا (ع) به مخاطب ارائه شود و در این مسیر، هر چیزی به قدر و غایت در جای خودش قرار گرفته و در عمق جان مخاطب می‌نشیند. هم صدای ناب و ماندگار ساعد باقری در خوانش اشعار و هم آواز خوش‌طنین سراج و هم رهبری کم‌نظیر همایون رحیمیان در اجرای گروه، همه با هم یک اثر هنری فاخر، سازنده و ماندگار خلق کرده و این همان چیزی است که «وداع» را متفاوت و مال‌زدنی کرده است؛
چو از جان پیش پای عشق سر داد
سرش بر نی نوای عشق سر داد
به روی نیزه و شیرین زبانی!
عجب نبود ز نی شکرفشانی
اگر نی پرده‌ای دیگر بخواند
نیستان را به آتش می‌کشاند
شگفتا بی سر و سامانی عشق
به روی نیزه سرگردانی عشق!...
این ابیات، تنها برشی کوتاه از همه آن چیزی است که در «وداع» می‌گذرد و مخاطب را مسحور می‌کند؛ یعنی تلفیق دقیق شعر و صدا و ساز و ارائه به موقع به مخاطبِ هنردوست.
اجرای «وداع» را باید به فال نیک گرفت و به دست‌اندرکاران خداقوت گفت؛ به این امید که شروعی برای خلق آثار هنری و آیینی فاخر و اجراهای مشابه باشد و سرآغازی برای ظهور استعدادهای جدید در عرصه هنر آیینی.