به گزارش هنرآنلاین، حسن تقی‌پور، ۱۹ فروردین به علت کهولت سن در ۸۲ سالگی درگذشت.
حسن تقی‌پور در سال ۱۳۱۹ در شهرستان لاهیجان متولد شد. پدرش مردی عارف مسلک بود و در نواختن تار مهارت داشت. نوای تار پدر انگیزه‌ای بود برای یادگیری و پرداختن به موسیقی اصیل ایرانی. علاوه بر پدر، دایی‌اش که به زیبایی تار می‌نواخت برایش مشوقی در راه فراگیری تار بود. به گفته او، مادرش با سر دادن لالائی‌های دلنشین بر گهواره برادران و خواهران کوچکتر اولین معلم موسیقی او بوده و ذوق فراوان را در وجودش برانگیخت.
او سال ۱۳۳۵ موسیقی را با یک فلوت لاکی آغاز کرد و از سال ۱۳۳۸ ساز تار را به دست گرفت و در همان سال بهترین نوازنده تار بین دانش آموزان استان گیلان شناخته شد و مورد تشویق هنرمندان استان قرار گرفت. او قبل از پایان دوره متوسطه دو شعر و آهنگ ساخت.
اولین شعر و آهنگش را در سال ۱۳۳۹ به نام «مو ایسام دریا کنار» ساخت که در سال ۱۳۴۲ با صدای ناصر مسعودی در برنامه ۵۶ گلهای صحرایی رادیو تهران و سپس با صدای شادروان منصور فانی در رادیو رشت اجرا شد. دومین شعر و آهنگش بنام «لاجونه هوا قشنگه» با صدای زنده‌یاد فریدون پوررضا اجرا شد.
اشتغال در بانک کشاورزی و تحصیل در رشته زبان و ادبیات فرانسه سبب بروز وقفه نسبتا طولانی در فعالیت‌های هنری او شد.
این استاد عرصه موسیقی تاکنون ۳۳ آهنگ ساخته که جز در سه مورد کلیه اشعار را خودش سروده است. تعدادی از آنها را شادروان فریدون پورضا اجرا کرد؛ از جمله این آثار می‌توان به بیشیم تماشا بوکون، بیگذرانین اوی بیگذرانین، چین کونه ستاره، شیرین‌تر از جانی، ماه خانم، گول انار، بیقرارم‌ای خدا، یکته بزا مو گب نزام و شعر و آهنگ‌های دیگری همچون چایی باغ، کاشف السلطنه، خوشکا بو پرنده، یاد جونی و چو ما وا کونیم.
اکثر این اشعار با گویش شرق گیلانی و چند مورد هم با لهجه رشتی بوده‌اند. تقی‌پور نخستین سراینده شعر محلی شرق گیلانی برای رادیو بوده است. در سال ۱۳۷۷ آهنگ و شعر «کوشتی گیر» با صدای زنده یاد فریدون پوررضا در صدا و سیمای گیلان اجرا شد و در جشنواره سال ۱۳۷۸ زیباکنار برنده لوح افتخار و جایزه بهترین شعر محلی کشور شد.