گروه موسیقی هنرآنلاین: چکناواریان با اینکه مسلمان نیست و ارمنی است اما شاید از برخی آهنگسازان مسلمان هم بیشتر برای امام حسین(ع) کار کرده باشد. او به تازگی در یک گفتگو از دلتنگی برای شنیدن صدای طبل و سنج و شیپور دسته‌های عزاداری گفته است: «دعا کنیم و بخواهیم این شرایط کرونا بگذرد و برود، خیلی دلتنگ شنیدن صدای طبل و سنج و شیپور دسته‌های عزاداری هستم، اما چاره‌ای نیست. صبر و دعا بهترین راهکار برای این روزهاست. کاش دوباره آن روزهای خوب بیاید، دسته‌های عزاداری از کوچه و خیابان عبور کنند و من گوشه‌ای بایستم و تماشا کنم.»
بخش‌هایی دیگر از گفتگوی چکناواریان را با روزنامه فرهیختگان بخوانید:
– از بچگی وقتی صدای شیپور و طبل را از دسته‌های عزاداری می‌شنیدم، مسحورش می‌شدم. هنوز به یاد دارم من و همبازی‌هایم چه شوق و هیجانی برای عزاداری‌های ماه محرم داشتیم.
– به جرات می‌توانم بگویم جز امام حسین(ع) و یارانش، تنها حضرت مسیح را می‌شناسم که حجم بزرگی از مصیبت و سختی‌ها را به‌خاطر خدا و هدفش متحمل شد.
– مطمئنم با اجرای جهانی سمفونی عاشورا می‌توان به انتقال فرهنگ بزرگ عاشورایی امام حسین(ع) پرداخت. صفر تا صد تولید و اجرای این قطعه با یک نیت قلبی انجام شده است. وقتی مشغول ساختن اثری درباره امام حسین(ع) بودم، سعی کردم ایشان را درک کنم و به شخصیتی که خود در واقعه عاشورا حضور دارد و از نزدیک شاهد همه اتفاق‌های تلخ است، نزدیک شوم.
– من همه آن ۷۲ مرد را عمیقا دوست دارم، اما حضرت عباس و فداکاری‌هایش هم چیزی است که می‌دانم بر همه تاثیر می‌گذارد. این علاقه هم در من خیلی قدیمی است و وقتی بچه بودم عشق این را داشتم که در دسته‌های عزاداری «سقای آب» باشم و به عشق حضرت عباس آب بدهم دست عزاداران. او آنقدر بزرگ است که فداکاری می‌کند، جانش را می‌گیرد کف دستش و می‌رود برای بچه‌های کوچک آب بیاورد.
– غم عجیبی دارد این ماجرا، او پی آب می‌رود، دست‌هایش را می‌دهد و شهید می‌شود اما لب به آب نمی‌زند، یاد تشنگی بچه‌ها و بقیه همراهانش نمی‌گذارد او آب بنوشد. مگر کل تاریخ چند حسین و عباس دارد؟ من ایشان را خیلی دوست دارم و همیشه می‌گویم عجیب است یک مرد چطور می‌تواند دست‌هایش را در راه خدا بدهد اما تا قرن‌ها دست‌های دیگران را بگیرد.
– بی‌دریغ بودن در مسیری که خدا می‌خواهد همین‌طور است دیگر. این را هم بگویم که بارها در عمرم مشکلاتم را برای ایشان برده‌ام و به دستگیری او متوسل شده‌ام، حضرت عباس هیچ‌وقت دست خالی برم نگردانده است.