سرویس موسیقی هنرآنلاین: سوسن تقی‌پور مدیر مرکز آموزش علمی کاربردی فرهنگ و هنر واحد ۴۶ تهران درباره آخرین فعالیت‌های این مرکز به خبرنگار هنرآنلاین گفت: کلاس‌های دانشگاه مانند گذشته برگزار می‌شود، با این تفاوت که کلاس‌ها خالی و بی‌روح است. از روزی که کرونا شروع شده، کلاس‌ها به‌صورت آنلاین برگزار می‌شود و حتی در ایام تعطیل نیز در دانشگاه حضور داریم.
او ادامه داد: متأسفانه تعداد دانشجویان نیز نسبت به سال‌های گذشته کمتر شده و قطعاً دانشگاه نیز ضرر و زیان زیادی را متحمل شده است. ما بهمن‌ماه سال گذشته به یک مکان بزرگ‌تر نقل مکان کردیم، آن هم با شش برابر هزینه سال‌های گذشته، به این امید که دانشگاه با حضور دانشجویان در فضای بهتر و حرفه‌ای‌تر به فعالیت خود ادامه دهد، غافل از این که شیوع ویروس کرونا باعث می‌شود هیچ دانشجویی قادر به حضور فیزیکی در دانشگاه باشد، درحالی‌که ما موظف به پرداخت هزینه این مکان هستیم.
تقی‌پور درباره آنلاین شدن کلاس‌ها توضیح داد: اوایل با سیستم آنلاین چالش‌های بسیاری را داشتیم. زیرساخت‌ها زیاد جالب نبود و هیچ‌کس آمادگی این کار را نداشت و اساتید و دانشجویان نیز آمادگی این تغییر آموزشی را نداشتند، اما این ترم نسبت به ترم گذشته به‌مراتب چالش کمتری را داشتیم. در رشته‌هایی که دروس تئوری دارند، مشکل آنچنانی وجود ندارد، اما در رشته‌های عملی مانند موسیقی، بازیگری، عکاسی و... چالش بسیار زیادی داریم. البته تغییراتی نیز در آن اندیشیدیم و به این صورت که حدود دو یا سه دانشجو به همراه استاد آن درس به دانشگاه مراجعه می‌کنند و این دروس را به‌صورت عملی اجرا می‌کنند و آنلاین پخش می‌شود.
تقی‌پور درباره ارکستر مرکز آموزش علمی کاربردی فرهنگ و هنر واحد ۴۶ گفت: این ترم ارکستر دانشگاه را به آنسامبل‌های کوچک تقسیم کردیم. درواقع، مجبور شدیم ارکستر را به بادی و زهی تقسیم کنیم که کوچک‌تر شود تا بچه‌ها بتوانند کار کنند و این کار را نیز به‌صورت آنلاین انجام می‌دهیم. در حال حاضر ارکستر دانشگاه تقریباً غیرفعال است و تمرین حضوری نداریم. در همین حد که ترم گذشته به همراه آقای دامیانا جورانا رهبر ارکستر جوانان جهان قطعه‌ای را که برای ارکستر تنظیم کرده بود با او تمرین کردیم. از این اجرا کلیپی تهیه شد و برای بچه‌ها ارسال کردیم.
تقی پور در پایان گفت: اگر به گذشته برگردم، مجدداً این کار را انتخاب می‌کنم. علاقه شدیدی به جوانان دارم و دغدغه آن‌ها را می‌دانم. تمام هدفم این بود که حال خوب به آن‌ها بدهیم که شاید به‌واسطه کارگاه‌ها حالشان خوب شود. امیدوارم این روزها نیز بگذرد و همه به روزهای پر جنب و جوشمان برسیم. هیچ‌وقت از هیچ‌کس درخواست کمک مالی نکرده‌ام، اما جاهایی نیاز دارم که از ما حمایت معنوی شود.