سرویس موسیقی هنرآنلاین: سیامک جهانگیری آهنگساز، نوازنده نی و عضو هیئت داوران بخش موسیقی دستگاهی در بخش ساز نی چهاردهمین جشنواره ملی موسیقی جوان در رابطه با نقاط ضعف و قوت اجراها گفت: تقریباً کم و کیف اجراها مثل سال‌های قبل است. در گروه الف تعداد شرکت‌کنندگان بیشتر است و معمولاً نوازندگان این گروه اجراهای بهتری دارند. به نظر می‌رسد انگیزه بیشتری هم دارند ولی سایر گروه‌ها شرکت‌کنندگان کمتری دارند و کیفیت اجرای آن‌ها نیز ضعیف‌‌تر است.
وی با اشاره به این که کرونا روی کیفیت نوازندگی هنرجوها تأثیر نگذاشته، بلکه روی تعداد شرکت‌کنندگان تأثیرگذار بوده است، عنوان کرد: یک عده دوست داشتند که کارشان را به صورت زنده ارائه بدهند ولی امسال به خاطر این که اجرای زنده امکان‌پذیر نبود، در جشنواره شرکت نکردند.
عضو هیئت داوران بخش موسیقی دستگاهی در بخش ساز نی اضافه کرد: وقتی اجراها به صورت حضوری است یک ارتباط فرهنگی بین هنرجوهای سازهای مختلف اتفاق می‌افتد که خیلی جالب است ولی متأسفانه امسال این بخش را نداشتیم.
جهانگیری اظهار داشت: اگر انجمن موسیقی ایران با انجمن موسیقی شهرستان‌ها هماهنگ کند و هنرجوها بتوانند حداقل اجرای آنلاین داشته باشند و آثارشان فقط به صورت ضبط فیلم نباشد، اتفاق خوبی خواهد افتاد. ما الآن با شرکت‌کننده‌ها دیالوگ نداریم ولی اگر به صورت آنلاین اجرا کنند قطعاً یک گفت‌وگو شکل می‌گیرد.
وی ضمن انتقاد از برخی هنرجویان که فقط به یک یا دو پارامتر اجرا توجه دارند، گفت: بسیاری از دوستانی که در جشنواره شرکت می‌کنند به لحاظ نواختن، تکنیک خوبی دارند ولی باید دقت کنند وقتی یک رپرتواری مشخص می‌شود حتماً یک خواسته پشت آن رپرتوار وجود دارد. بنابراین نوازنده خوب کسی است که بتواند یک اجرایی پیرامون آن رپرتوار داشته باشد. ما گاهی می‌بینیم که نوازنده‌ها یک چیزی از خودشان می‌زنند یا در بخش ردیف آوازی می‌بینیم کسی که دارد نوازندگی می‌کند اصلاً توجهی به آواز ندارند.
این نوازنده نی درباره جدیدترین فعالیت‌های خود بیان کرد: من الآن تمرکزم روی نوشتن چند کتاب است که آن‌ها را برای اجرا و آموزش ساز نی و سازهای دیگر نوشته‌ام. این کتاب‌ها چند جلدی است. جلد اول و دوم آن منتشر شده و درگیر ویرایش سایر جلدهای آن هستم.
جهانگیری در پایان با اشاره به این که کلاس‌های خود را به صورت آنلاین برگزار می‌کند، درباره کیفیت آموزش آنلاین گفت: اگر شاگرد مبتدی نباشد، آدم می‌تواند یک جورهایی آنلاین تدریس کند. البته ساز با ساز فرق می‌کند. مثلاً دست در ساز نی قابل دیدن است و انتقال موضوع راحت‌تر اتفاق می‌افتد. دریافت نکردن سونوریته صدا در کلاس آنلاین موضوع مهمی است که متأسفانه ما گاهی به خاطر ضعف اینترنت نمی‌توانیم سونوریته خوبی از بچه‌ها بشنویم.