سرویس موسیقی هنرآنلاین: بردیا صدرنوری آهنگساز و نوازنده پیانو علاوه بر مدیریت موسسه فرهنگی هنری رادنواندیش چند سال است به‌عنوان مدیر جشنواره و جایزه همایون خرم مشغول فعالیت است.
ششمین دوره این رویداد با عنوان نوای خرم 6 از 30 آبان تا 15 آذر به مدیریت صدرنوری و دبیری ناصر ایزدی توسط موسسه رادنواندیش و با حضور هنرمندان شرکت‌کننده گروه سنی کودک و نوجوان برگزار شد و آن‌ها در بخش‌های تک‌نوازی و تک‌خوانی، اجراهای دو و سه نفری و اجراهای گروهی آثار خود را در مجتمع فرهنگی هنری نور و در فرهنگسرای نیاوران به صحنه بردند. برگزیدگان بخش‌های مختلف جشنواره 18 آذر معرفی شدند و این رویداد در مراسمی که پنجشنبه 21 آذر در تالار وحدت تهران برگزار شد با تقدیر از برگزیدگان به کار خود پایان داد.
با صدرنوری به بهانه پایان ششمین جشنواره و جایزه موسیقی همایون خرم (نوای خرم 6) گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید:
آقای صدرنوری، استقبال از جشنواره نوای خرم چطور بود؟
استقبال از ششمین جشنواره نوای خرم بسیار خوب و چشمگیر بود. امسال در این جشنواره 2535 نفر از 121 شهر مختلف کشور شرکت کردند و آثار خودشان را برای ما فرستادند. جشنواره با استقبال چشمگیر هنرآموزان و کودکان و نوجوانان زیر 18 سال روبه‌رو شد و سالن‌های ما شامل مجتمع فرهنگی هنری نور و فرهنگسرای نیاوران در تمام ساعات روز مملو از جمعیت بود. این مسئله یک نوید بسیار خوب برای جشنواره و برگزارکنندگان آن بود. خوشبختانه موسیقی اصیل ما هنوز زنده است و نسل جوان باانگیزه‌ای که جشنواره نوای خرم فرصتی برای آن‌ها ایجاد کرده است به سمت این نوع موسیقی روی آورده‌اند. مراسم اختتامیه جشنواره نیز با نظم بسیار خوب در حضور علاقه‌مندان برگزار شد. امیدوار هستم که این جشنواره سال به سال بتواند از بیش از قبل مثمر ثمر باشد و کمک کند تا موسیقی اصیل ما که ریشه در آب و خاک ما دارد بیشتر دیده شود.
با توجه به کاهش اسپانسرها در جشنواره امسال چطور از پس هزینه‌ها برآمدید؟
ما در بحث هزینه‌ها با مشکلات و مصائب فراوانی روبه‌رو بودیم. اسپانسرهای مختلفی که به سمت ما آمدند نتوانستند نظر ما را جلب کنند. همان‌طور که آقای خرم در مراسم اختتامیه گفتند برای ما پاک بودن پولی که به سمت جشنواره می‌آید اهمیت دارد. ما امسال در این حوزه اسپانسری را جذب نکردیم. بخشی از هزینه‌ها را توانستیم از تخفیفی که سالن‌های برگزاری جشنواره به ما دادند کاهش بدهیم، ضمن این که سعی کردیم هزینه نیروهای انسانی خودمان را هم کم کنیم ولی سایر هزینه‌ها را خود من و موسسه تقبل کردیم و جشنواره امسال را با خوبی و خوشی پشت سر گذاشتیم.
با وجود این شرایط مالی سخت، ما سال آتی نیز شاهد برگزاری این جشنواره خواهیم بود؟
ما برای سال آینده یک همایش آسیب‌شناسی برای جشنواره داریم که طبیعتاً بخشی از این موضوع به بحث‌های مالی و حمایت‌های مالی برمی‌گردد. ممکن است شکل جشنواره نیز تغییر کند. نوع تغییراتی که اتفاق می‌افتد می‌تواند روی کاهش یا افزایش هزینه‌ها تأثیرگذار باشد. به هر حال مصمم هستیم که این مسیر را ادامه بدهیم و امیدوار هستیم کسانی که دغدغه فرهنگ دارند و دارای سرمایه هستند بیایند و ما را کمک کنند. تا جایی که بتوانیم سعی می‌کنیم فشار تأمین سرمایه و هزینه را به دوش خانواده هنرمندان نیندازیم. آن‌ها همین که بتوانند بچه‌های خودشان را در این مسیر هنری حمایت و پشتیانی کنند کافی است. ما از بخش دولتی هیچ انتظاری نداریم و فقط می‌خواهیم تسهیلاتی را فراهم کند تا بتوانیم کارهایمان را بهتر انجام بدهیم.
آقای صدرنوری، با توجه به این که مدیریت یک شرکت فرهنگی هنری را بر عهده دارید، وضعیت نشر آلبوم‌های موسیقی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
ما در موسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش قرار است تا پایان سال پنج آلبوم موسیقی منتشر کنیم که یکی از آن‌ها آلبوم "کوچه شب" با آهنگسازی استاد جهانشاه برومند، و خوانندگی علیرضا فریدون‌پور است و یک آلبوم هم به نام " تو با منی" با صدای داود فتحی و آهنگسازی و تنظیم دوست هنرمندم ناصر ایزدی منتشر می‌شود. دو آلبوم بداهه‌نوازی پیانو هم داریم که اجرای تک‌نوازی من است. یک آلبوم هم دونوازی پیانو و دودوک است که دودوک را صادق چراغی، هنرمند خوب کشورمان و پیانو را هم بنده می‌نوازم. اگر خدا کمک کند به‌زودی می‌خواهیم همایش آسیب‌شناسی دوره‌های قبل جشنواره و جایزه استاد خرم را برگزار کنیم. با جمعی از صاحب‌نظران و پیشکسوتان عرصه هنر و موسیقی برنامه‌ریزی کرده‌ایم که این همایش را برگزار کنیم تا به امید خدا بتوانیم برای آینده جشنواره برنامه‌ریزی بهتری داشته باشیم.
همان‌طور که مطلع هستید در حال حاضر در مقابل انتشار آلبوم بیشتر شاهد انتشار تک ترک‌ها هستیم. نظر شما درباره این اتفاق چیست و راه‌حل را چه می‌دانید؟
واقعیت این است که نشر آلبوم‌های موسیقی در کشورمان وضعیت خوبی ندارد. افزایش شدید قیمت‌ها در این حوزه باعث شده است هزینه‌های تولید بسیار بالا برود و نزدیک به سه برابر سال‌های گذشته شود. این مسئله تأثیر مستقیم روی تولید آثار موسیقی گذاشته است و درنتیجه موزیسین‌ها و تولیدکنندگان بیشتر به سمت تک ترک‌ها رفته‌اند چون برگشت هزینه تولید عملاً غیرممکن است. وقتی هزینه تولید بالا می‌رود، طبیعتاً قیمت فروش آلبوم‌های موسیقی نیز بالا خواهد رفت. به هر حال با وضعیتی که در فضای مجازی وجود دارد شاید تک ترک‌ها زودتر و با هزینه کمتری به دست مخاطبین خودش می‌رسد.
درمجموع، وضعیت موسیقی در ایران را چطور می‌دانید؟
وضعیت موسیقی در ژانرهای مختلف متفاوت است. کنسرت‌های موسیقی پاپ بازار و مخاطبان خودش را دارد ولی کنسرت‌های سنتی و موسیقی اصیل کمی کمتر مورد استقبال قرار می‌گیرند و طبیعی است که فروش کمتری هم داشته باشند. در موسیقی کلاسیک هم این اواخر سه شب اجرای آثار استاد چکناواریان و اثر دفاع مقدس او حرکتی بود که استقبال جامعه موسیقی را نشان داد ولی من فکر می‌کنم این اتفاق مقطعی است و نیاز به سیاست‌گذاری کلان دارد. قطعاً با این وضعیت سالن‌ها و هزینه‌ها، از بین استادان موسیقی کمتر کسی نسبت به اجرای موسیقی تمایل نشان خواهد داد. تمایل نداشتن نامداران موسیقی به ورود به عرصه اجرا سبب می‌شود که ما افت کیفیت و فروش بلیت داشته باشیم. به هر حال وضعیت موسیقی چندان تعریفی ندارد. صداوسیما و شبکه‌های مجازی باید بخشی از بار موسیقی کشور را به دوش بکشند. در این بین تکلیف شبکه‌های مجازی مشخص است و آن‌ها دارند کار خودشان را انجام می‌دهند ولی متأسفانه در سیمای ایران در راستای اشاعه موسیقی اصیل و فاخر حرکت چندانی را مشاهده نمی‌کنیم. البته صدای جمهوری اسلامی کمی وضعیت بهتری دارد و تلاش می‌کند ساعاتی را به موسیقی فاخر و کلاسیک تخصیص بدهد ولی در کل ساعات موسیقی پاپ و خصوصاً موسیقی‌های روزمره بیشتر است و طبیعتاً این مسئله روی تنزل سلایق اثر مستقیم دارد.
در پایان اگر صحبتی مانده است بفرمایید.
اگر جشنواره‌ای مانند جشنواره و جایزه موسیقی همایون خرم در هر کجای جهان برگزار شود، معمولاً برنامه‌ریزان فرهنگی سعی می‌کنند دیتایی را که در آن جشنواره تولید شده است تحلیل کنند و برای برنامه‌های آتی استفاده کنند. ما در موسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش از آداب صحنه لباس فرم گروه‌ها و معیارهای فنی را که مبنای داوری‌ها است تحلیل کرده‌ایم و این تحلیل ما قطعاً می‌تواند در اختیار برنامه‌ریزان کشور قرار بگیرد. به‌عنوان مثال ما در جشنواره می‌بینیم که بسیاری از بچه‌ها مشکل کوک ساز دارند. این مسئله نشان می‌دهد که آموزشگاه‌های موسیقی باید با تأکید بیشتری به این امر بپردازند تا موزیسین‌های آینده ما در اصول و امور پایه‌ای کار با کیفیت و دقت بیشتری جلو بیایند.