سرویس موسیقی هنرآنلاین: چائو چو چین نوازنده چینی، دانشجوی رشته موسیقی در مقطع دکتراست. او که در بهترین کنسرواتوار کشور خود مشغول تحصیل است، به پیشنهاد استاد راهنمایش تحقیق درباره موسیقی ایرانی را به‌عنوان پایان‌نامه خود انتخاب کرد.
چو چین بعد از شرکت در یکی از کنسرت‌های گروه لیان با محسن شریفیان سرپرست این گروه آشنا شد و در ادامه به‌عنوان نوازنده در دو کنسرت لیان در چین همکاری کرد.
او درباره نحو گرایش خود به موسیقی ایرانی به خبرنگار هنرآنلاین گفت: دو سال پیش رئیس‌جمهور چین تصمیم گرفت فستیوال جاده ابریشم را با موسیقی فرهنگ‌های متخلف برگزار کند. به همین دلیل کشورهایی را که در جاده ابریشم قرار دارند به چین دعوت کرد تا موسیقی مناطق مختلف را به هم پیوند دهد.
چو چین ادامه داد: به همین دلیل برگزارکنندگان جشنواره تصمیم گرفتند درباره ایران و دیگر کشورهایی که در جاده ابریشم قرار دارند، تحقیق کنند. کنسرواتواری که من در آن مشغول تحصیل هستم این کار را بر عهده گرفت. استاد راهنمای پایان‌نامه دکترای من پیشنهاد کرد در مورد موسیقی ایرانی تحقیق کنم. همان زمان گروه موسیقی لیان به سرپرستی محسن شریفیان برای اجرا به چین آمده بودند. من به همراه استاد راهنمایم به دیدن شریفیان رفتیم. وقتی با او و گروه لیان آشنا شدم، حس کردم توانایی تحقیق در مورد موسیقی ایرانی را دارم. همان زمان مترجمی استخدام کردم و با اعضای گروه در مورد موسیقی بوشهر، پدر محسن شریفیان و همچنین اطلاعات فرهنگی ایران مصاحبه کردم.
چو چین افزود: تاکنون به‌عنوان نوازنده دو بار با شریفیان و گروه لیان همکاری کرده‌ام. هر دو بار او و گروهش به دعوت دانشگاهی که من در آن تحصیل می‌کنم، به چین سفر کردند. نکته جالب از نظر من این است که در ایران یک موزیسین چند ساز مختلف را می‌نوازد، اما در چین این‌طور نیست و نوازنده‌ها عموماً یک ساز می‌نوازند.
این نوازنده ادامه داد: من در ایران هنرمندانی مثل کیهان کلهر و حسین علیزاده را به‌خوبی می‌شناسم و عاشق صدای علیرضا قربانی و شجریان‌ها هستم. همیشه به آهنگ‌های آن‌ها گوش می‌دهم و برایم دلنشین است.
چو چین گفت: این روزها مشغول یادگیری ساز عود هستم و فکر می‌کنم تسلط کامل روی یک ساز بهتر از نوازندگی چند ساز است. این را هم بگویم که از تمام سازهای ایرانی ساز تنبک را بسیار دوست دارم.
او در پایان گفت: در کنار تفاوت‌های فرهنگی زیاد، شباهت‌هایی نیز بین ایران و چین وجود دارد. یکی از ویژگی‌های جالب ایرانی‌ها از نظر من این است که ما در چین برای آینده‌مان زندگی می‌کنیم، اما در ایران افراد در لحظه زندگی می‌کنند.