سرویس موسیقی هنرآنلاین: گروه بُمرانی متشکل از بهزاد عمرانی، مانی مزدکی، جهانیار قربانی، آرش عمرانی، کیارش عمرانی و سالار اصغری بعد از آلبوم‌های موفقی چون "آسمان زرد خورشید آبی" و "گذشتن و رفتن پیوسته" اواخر سال گذشته تازه‌ترین آلبوم خود "سیزده چهل" را منتشر کرد.
اسم آلبوم اشاره‌ای به دهه چهل شمسی دارد و در آن آثار و ترانه‌های موسیقیدانان و خوانندگانی چون همایون خرم، جمشید شیبانی، ضیا مختارپور، قوامی، ویگن و اونیک بازخوانی شده است. البته اعضای گروه، برخی ترانه‌های قدیمی را هم با ملودی تعدادی از آهنگسازان ایتالیایی و آرژانتینی در قالبی کاملاً متفاوت اجرا کرده‌اند.
"تو کجایی"، "اسب سفید"، "پری"، "سر کنم ای برگ خزان"، "تانگوی باد بهاری"، "روز و شب"، "افسانه"، "فردای روشن"، "جون مریم"، "شیدایی"، "نرگس شیراز" و "زندگی خوب" عناوین 12 قطعه آلبوم "سیزده چهل" هستند.
بمرانی شروع کاری پرشور و موفقی داشت. همکاری با تعدادی از بهترین کارگردان‌های سینمای ایران در ساخت موسیقی تیتراژ بیش از پیش آن را در مرکز توجه قرار داد. آن‌ها در واپسین دهه‌ای وارد موسیقی شدند که موسیقی پاپ همه‌گیر و تکرار مکررات بوده و موسیقی سنتی نیز همچنان در جایگاه سابق خود و با تقلید از یک استاد ادامه حیات می‌داد. ژانرهای دیگر هم آنچنان که باید میدانی برای عرضه نداشتند اما بمرانی با ورود خود از زیرزمین و با ژانری متفاوت تمامی معادلات را بر هم زده و در همان زمان توانست طرفداران زیادی را به سوی خود جلب کند. با این حال، آلبوم جدید این گروه حرارت و شور و شوق همیشگی را ندارد.
"سیزده چهل" کاور آثار هنرمندان دهه گذشته با تنظیم جدید است که در قالب یک اثر گردآوری شده است. شاید به خاطر نام آلبوم یا توضیحی که خود گروه پیش‌تر درباره آلبوم داده بود نباید به آن‌ها درباره این کار خرده گرفت، اما از آن‌ها برای آلبوم جدید انتظار بیشتری می‌رفت.
"سیزده چهل" یک قالب بسیار ساده و خارج از حد طبیعی دارد که در واقع پوششی برای هیچ است و با شنیدن آن چیز جدیدی به مخاطب اضافه نمی‌شود. بازتنظیم آثاری که ما با آن خاطره داریم در فرم جدید در مواقعی خاطره خوش ما از آن آثار را خراب می‌کند. با وجود این که در آلبوم از ملودی و ترانه‌های اصلی استفاده شده است، اما تم‌های موسیقی غربی و سازبندی‌های جدید در آهنگ‌ها استفاده شده است.
بازتنظیم یا بازخوانی آثار ماندگار در همه جای دنیا و در تمام ژانرهای موسیقایی مرسوم است اما این که یک گروه بعد از موفقیت‌های پی‌در‌پی در آلبوم جدید خود به سراغ چنین حرکتی برود یک ریسک بزرگ است. قطعاً طرفداران آلبوم‌های قبلی گروه منتظر انتشار آثاری ویژه و به‌روز از گروه مورد علاقه خود بودند تا این که شاهد کاور و بازخوانی آثار ماندگار باشند.