سرویس موسیقی هنرآنلاین: جشنواره بین‌المللی موسیقی شیراز با 10 اجرای کلاسیک و محوریت پرداختن به فرانتس شوبرت آهنگساز معروف اتریشی در مجموعه فرهنگی هنری شهر آفتاب شیراز از 11 تا 14 اردیبهشت برگزار شد.
شوبرت شاید برای بسیاری از ایرانی‌ها نام آشنایی نباشد اما شوبرت‌نوازی کار بسیار ماهرانه و تخصصی‌ای است. در پایان این جشنواره به سراغ بهاره کمایی پیانیست حاضر در این جشنواره رفتیم تا بیشتر از حال و هوای نوازندگی پیانو و جشنواره شوبرت باخبر شویم.
خانم کمایی شما از چه زمانی وارد حوزه موسیقی شدید؟
من از بچگی آموزش پیانو را با دکتر مهران روحانی شروع کردم، رشته تحصیلی دانشگاهی‌ام مربوط به موزیک نبود ولی هم‌زمان کلیه دروس رشته موسیقی را در کلاس‌های خصوصی یاد گرفتم. در طول تحصیلاتم ضمن تکمیل هنر نوازندگی با خانم هاینوش ماکاریان در مستر کلاس‌های مختلفی هم شرکت کردم.
کار تدریس را چه زمانی شروع کردید؟
من از زمان تحصیل در دانشگاه به‌طور تفننی درس می‌دادم ولی بعد از گرفتن مدرک کارشناسی ارشد در میکروبیولوژی کلاً از نظر کاری در موزیک متمرکز شدم و تدریس تمام‌وقت و اجرای صحنه‌ای را شروع کردم.
کنسرت‌های حرفه‌ای از چه زمانی شروع شد؟
اولین رسیتال رسمی را در سال ۱۳۸۰ برگزار کردم و از آن موقع به بعد تقریباً سالی یک کنسرت داشته‌ام. به دلیل کنسرت‌هایی که برگزار کردم درجه دو هنری که معادل کارشناسی ارشد است را در زمینه نوازندگی پیانو کلاسیک از وزارت علوم تحقیقات و فناوری دریافت کرده‌ام.
تا به حال چند کنسرت خارجی و داخلی داشته‌اید؟
در مجموع ۱۷ کنسرت داشته‌ام که البته اکثراً در ایران بوده‌اند. این تعداد شامل رسیتال و کنسرت‌های دو پیانو هستند که به همراه همکارم آقای صفا شهیدی اجرا کردیم ما تنها گروه دو پیانو با نوازندگان ایرانی را پایه‌گذاری کردیم و تعداد زیادی از قطعات دو پیانو را اجرا کردیم؛ در سال ۱۳۹۱ چندین کنسرت هم در شهرهای مختلف در یونان به همراه یک پیانیست یونانی اجرا کردم.
جشنواره شوبرت چطور شکل گرفت و شما چطور از آن باخبر شدید؟
این جشنواره به همت گالری پیانو باربد در شیراز برگزار شد، این گالری در سال‌های اخیر فعالیت‌های زیادی در موسیقی کلاسیک انجام داده از جمله مسابقه‌ای که برای نوازندگان جوان ترتیب داده بودند و برای برندگان این مسابقه در شهرهای مختلف ایران کنسرت ترتیب دادند. من از طریق استاد فریماه قوام صدری از این جشنواره آگاه و به آن دعوت شدم.
چرا جشنواره‌ای برای شوبرت؟
علت انتخاب این آهنگساز اتریشی برای این جشنواره که گفته می‌شود اولین سری از جشنواره‌های آهنگسازان مختلف باشد، عدم آشنایی با این آهنگساز در ایران است که باعث شد طی این فستیوال سعی بر این باشد که با کنسرت، سخنرانی و پخش فیلم، حضار با موسیقی، زندگی و تفکر شوبرت آشنا شوند. همچنین در مراسم اختتامیه اعلام شد که سال آینده این فستیوال به دیگر آهنگساز شهیر اتریشی یوهانس برامس، اختصاص خواهد یافت که خود انگیزه یادگیری قطعات این آهنگساز برای جوانان خواهد بود.
چه کسانی در این جشنواره شرکت کرده بودند؟
در این برنامه نوازندگان خارجی و ایرانی شرکت داشتند. آقایان گوتلیب والیش از اتریش و جان لنری از ایتالیا دعوت شده بودند. از نوازندگان ایرانی استاد رافائل میناسکانیان و من حضور داشتیم و نکته خوب این بود که به جوانان هم اجازه اجرا داده شده بود و گروهی از جوانان بااستعداد ایرانی به اجرای قطعات مختلف پرداختند.
استقبال از این جشنواره چطور بود؟
شیرازی‌ها مردمان هنردوستی هستند و استقبال خوبی از این جشنواره کردند. اکثر کنسرت‌ها که هر روز در سه سئانس مختلف اجرا می‌شدند پر بودند، برای مستر کلاس‌ها از قبل ثبت نام شده بود و شرکت‌کنندگان فعال و غیرفعال داشتند.
ارزیابی شما از برگزاری چنین جشنواره‌های تخصصی‌ای در شهرهای مختلف ایران چگونه است؟
این که همه برنامه‌ها در تهران نباشد خیلی خوب است، چون فرصت شرکت در آن‌ها برای ساکنان بقیه شهرها هم فراهم می‌شود. تا به حال شیراز در زمینه فعالیت‌های موسیقی کلاسیک از بقیه شهرها پیشی گرفته ولی امیدواریم که این موج به شهرهای دیگر هم برسد.
در مورد چگونگی برگزاری این فستیوال هم بگویید.
مسلماً برگزاری برنامه‌هایی این‌چنین مستلزم زحمت بسیار زیاد است، در ایران پیدا کردن سالنی که برای کنسرت مناسب باشد بسیار سخت است به‌خصوص اگر احتیاج به ساز پیانو هم باشد که مشکل چند برابر می‌شود. برنامه امسال در مجتمع فرهنگی شهر آفتاب که تقریباً خارج از شهر شیراز است اجرا شد. از نظر رفت‌وآمد هم برای نوازندگان و هم برای تماشاچیان راحت نبود، همچنین انتقال پیانوی مناسب به آن سالن و چیدن تمهیداتی برای تمرین نوازندگان با مشکل روبه‌رو بود. برنامه‌ریزی برای این تعداد نوازنده و همچنین مستر کلاس‌ها و برنامه‌های پژوهشی که انجام شد بسیار کار مشکلی است. امسال چون اولین بار بود که این فستیوال برگزار می‌شد، کم‌وکاستی‌هایی وجود داشت که حتماً در سال‌های بعد برطرف خواهند شد و امیدواریم که هر سال بهتر و موفق‌تر از سال قبل شاهد برگزاری چنین جشنواره‌هایی باشیم.