سرویس موسیقی هنرآنلاین: ارکستر رهای آرکو که یک سال از فعالیت آن می‌گذرد، جمعه شب با کنسرت مایستری علی جعفری پویان به اجرای قطعات مختلفی از آهنگسازان مطرح جهان پرداخت. ابراهیم لطفی از جمله هنرمندان شاخص موسیقی کلاسیک در ایران است که سال ۱۳۴۵ در تهران زاده شد. او از۱۰ سالگی به تحصیل موسیقی پرداخت و در سال‌های گذشته با ارکسترهای موسیقی گوناگونی همکاری کرد و سپس به تدریس در هنرستان‌های موسیقی، دانشکده موسیقی دانشگاه هنر و دپارتمان موسیقی دانشگاه تهران پرداخت.
اجرای ارکستر زهی آرکو با قطعه‌ای از جرج فردریک هندل آغاز شد. "ساراباند" اثری بسیار زیبا در فضای سنگین و آرام است که تم واحد آن در سراسر قطعه توسط کلیه سازها تکرار می‌شود و در بخش‌هایی از این قطعه نقش پررنگ کنترباس‌ها محسوس بود. این قطعه توسط استنلی کوبریک در فیلم "بری لیندون" استفاده شده است.
در ادامه قطعه دیگری از هندل در چهار بخش به اجرا درآمد که فضای آن متفاوت از اثر قبلی بود. "کنسرتو گروسو اپوس ۶ شماره ۴ " در فضایی آرام آغاز شد اما در بخش دوم با فضایی پرقدرت‌تر و سریع‌تر مواجه شدیم. پس از آن بار دیگر سازها در فضای آرام به اجرای قطعه پرداختند و بخش پایانی نیز پرنشاط و پر انرژی اجرا شد و گاه ویولن‌ها را پیزیکاتوی سازهای بم همراهی می‌کرد.
سومین قطعه‌ای که در این بخش اجرا شد اثری از توماسو آلبینونی بود. "آداجیو در سل مینور" قطعه‌ای تأثربرانگیز و تأثیرگذار است که توسط ارکستر آغاز شد و در ادامه ملودی اصلی توسط ویولن‌ها به اجرا درآمد و سازهای بم با پیزیکاتوهای خود آنها را همراهی می‌کردند. سولوی ویولن علی جعفری پویان با آرشه های طولانی و سنگین پاس‌ها همراه بود و حضور ساز هارپسیکورد در این قطعه رنگ صوتی خاصی به وجود آورد و صدای شکننده آن حسی از ترس را در این فضای اندوهناک ایجاد می‌کرد.
بخش دوم برنامه با حضور نیمی از نوازندگان بر روی صحنه آغاز شد و آنها به اجرای قطعه‌ای از یوهان سباستین باخ پرداختند که فضایی کاملا متفاوت از بخش نخست داشت. قطعه دوم در این بخش "کنسرتو کریسمس" اثری از آرکانجلو کورلی بود. این قطعه خیال‌انگیز و اندوهناک در فضای ماتم‌زده و سنگین آغاز شد و در ادامه اجرای کوبنده و محکم سازها را همراه داشت. اما پس از لحظه‌ای سکوت بار دیگر فضایی اندوهناک ایجاد شد که این بار با ضربه‌هایی بر کلاویه های هارپسیکورد همراهی می‌شد. آخرین بخش این کنسرت نیز به اجرای اثری از یوهان پاخلبل اختصاص داشت.