سرویس موسیقی هنرآنلاین: کمتر کسی پیدا می‌شود نام روزبه بمانی ترانه‌سرا را نشنیده باشد و همین شهرت باعث شده است بیشتر از دیگران روی فعالیت‌های او حساسیت داشته باشیم. بمانی گرچه در ابتدای ورودش به عرصه موسیقی با کمک گرفتن از بهروز صفاریان توانست پا به عرصه بگذارد، اما در ادامه با تلاش و استعداد ویژه خود به کارش ادامه داد.
بمانی در خانواده‌ای که هیچ پیشینه هنری نداشت متولد شد. او در جوانی فوتبال را به طور جدی دنبال می‌کرد تا جایی که به اردوی تیم ملی جوانان ایران دعوت شد، اما فوتبال را ادامه نداد و به تحصیل در رشته مهندسی متالورژی مشغول شد. پس از مدتی از تحصیل در این رشته انصراف داد و دانشجوی رشته مهندسی نرم‌افزار شد و این رشته را نیز به پایان نرساند. در ادامه، به تحصیل در رشته ادبیات فارسی پرداخت. او از نوجوانی به حافظ و سعدی علاقه داشت و رفته‌رفته به شعر نو علاقه‌مند شد و آثار اخوان ثالث و فروغ را خواند. در نهایت در سن ۱۸ سالگی اولین شعر خود را در قالب شعر نو و تحت تأثیر اشعار سهراب و شاملو نوشت و در ۱۹ سالگی اولین ترانه‌اش را سرود.
او در تمام این سال‌ها با چهره‌های مطرح داخلی فراوانی مانند احسان خواجه‌امیری، کاوه یغمایی، محمد اصفهانی، رضا یزدانی، محسن چاوشی، محسن یگانه، علیرضا عصار، علی لهراسبی، محمد علیزاده، بهنام صفوی، فرزاد فرزین، مهدی یراحی، سینا سرلک، رضا صادقی، مهدی یغمایی، محمدرضا عیوضی، بهنام بانی و.. کار کرده است. البته همکاری او با احسان خواجه‌امیری در مقام ترانه‌سرا در چند آلبوم ادامه‌دار داشته و نسبت به بقیه بیشتر است، در واقع مثلت بمانی، علیرضا افکاری و خواجه‌قطعات "هیت" فراوانی را به جامعه موسیقی وارد کرده است.
البته این‌ها تنها فعالیت‌های آقای ترانه‌سرا نیست. او همکاری‌هایی هم با خواننده‌های خارج از ایران داشت که همین مسئله برای او گران تمام شد. نامش برای مدت‌ها یا در پشت آلبوم درج نمی‌شد و یا به‌صورت مخفف منتشر می‌شد و یا حتی این فعالیت‌ها باعث شده بود تا او برای مدتی طعم ممنوع‌الفعالیت بودن را بچشد.
این فعالیت‌ها و کسب موفقیت‌های فراوان به همین‌جا ختم نشد. در سال 85 اولین قطعه او با نام "منو زیر سایه خودت بگیر" با ترانه‌ای از خودش و با همراهی نیما مسیحا و مهدی یراحی منتشر شد و در حقیقت رسماً در کنار نام ترانه‌سرایی توانست خود را به‌عنوان خواننده نیز مطرح کند. در سال 95 از این هنرمند قطعه‌ای به نام "کجا باید برم" روی سایت‌ها قرار گرفت و بسیار مورد استقبال قرار گرفت. همه متوجه شدند که بمانی در کنار شعر، هنر خوانندگی هم دارد.
بالاخره با پشت سر گذاشتن تمام سختی‌های تمام این سال‌ها، او موفق شد در مهرماه امسال اولین آلبوم شخصی خود را با نام "کجا باید برم" منتشر کند. در این آلبوم سیزده قطعه موسیقایی با نام‌های "کجا باید برم"، "تمرین تنهایی"، "چالوس"، "جنون"، "خسته شدم"، "سلام" و "بغض سی ساله" با تنظیم و میکس و مستر سعید زمانی، "عاشقی" با تنظیم و میکس و مستر معین راهبر، "من حافظم" با تنظیم اشکان آبرون و میکس و مستر سعید زمانی، "شلیک" با تنظیم و میکس و مستر مهرداد احمدزاده، "به من نگو عاشق" با تنظیم هومن نامداری و میکس و مستر سعید زمانی، "خودم خواستم" با تنظیم شجاعت شفایی و محمد فلاح به مخاطبان ارائه شده است.
آلبوم‌های منتشر شده در این چند سال اخیر آن‌قدر آثار سطح توقع‌ها را پایین آورده بود که انتشار اولین اثر رسمی آقای ترانه‌سرا حالمان را کمی خوب کرد. شاید در بخش سطح‌بندی بتوان این آلبوم را یک اثر متوسط معرفی کرد اما در نهایت جزو آلبوم‌هایی است که برخلاف وضعیت بازار در حال فروش و توجه قرار گرفته‌اند.
اولین مسئله‌ای که در آلبوم در ذوق می‌زند دکلمه‌ای است که بمانی پیش از آغاز هر تراک آن را می‌خواند، خواندن دکلمه مدت‌هاست از مد افتاده و مشخص نیست که بمانی چطور راضی شده برای تمامی قطعات آلبوم دکلمه‌ای را اجرا کند.
از طرف دیگر از کسی مانند روزبه بمانی توقع استفاده از اشعار سنگین و به روز می‌رود که تا عمق جان نفوذ کند اما در آلبوم "کجا باید برم" شاهد اشعاری عاشقانه هستیم که برخلاف دیگر قطعات آن‌طور که باید به جان نفوذ نمی‌کنند و کمی برای این آلبوم سبک به نظر می‌آیند.
از سوی دیگر, به نظر برای اولین آلبوم انتشار این حجم از قطعات که 13 عدد است نیاز نباشد. بهترین قطغه همان "کجا باید برم" است که پیش‌تر آن را روی فیلم "لاتاری" شنیده‌ایم. شاید بخشی از موفقیت آهنگ به خاطر همین باشد که قصه مهدویان و کاراکترهایش برای ترانه فضاسازی کرده‌اند. دلیلش هر چه هست قطعه‌ای است که در یادها می‌ماند. علیرضا افکاری ملودی خوبی برای آن ساخته و بمانی نشان می‌دهد صدای صافی دارد که از اکثر خوانندگان پاپ این روزهای موسیقی‌مان بهتر است.
آلبوم "کجا باید برم" گرچه در مقایسه با دیگر آثار در بازار یک سر و گردن بالاتر است اما می‌توانست جلوه بیشتری داشته باشد. در کل "کجا باید برم" را با توجه به اولین اثر منتشر شده از بمانی می‌توان آلبوم خوبی دانست، در آخر باید به این هنرمند گفت، "آقای بمانی لطفاً بمانید!"