گروه معماری هنرآنلاین: علیرضا عظیمی، پژوهشگر و مدیر مسئول پایگاه خبری فضای نو یادداشتی درباره طراحی مبلمان به رشته تحریر درآورده و در اختیار هنرآنلاین قرار داده است. مشروح این یادداشت به شرح زیر است:
«در آستانه ورود به عصر طراحی محصول، ابژه و اکسسوری در حوزه معماری داخلی ایران هستیم. سالها واردات سرسام آور، سود کلان حاصل از این کار و بیتوجهی به امر طراحی در این حوزه باعث شده بود که کم کم فراموش کنیم که طراحی محصول کم از طراحی معماری داخلی و دکوراسیون ندارد. تحریمها هر قدر که بد بود ، دروازه بزرگ واردات را تخته کرد و فضای تنفس را به شرکتهایی که خود طراحی میکردند یا حداقل کپی با کیفیت از محصولات خارجی ارائه میدادند. در طی چند سال ، کمکم شرکتها یاد گرفتند روی پای خود بایستند و به طراحی هم اندازه کیفیت محصول و بازاریابی و تبلیغات و فروش اهمیت بدهند. اتفاقا همین طراحی خاص یا customization باعث تبدیل شدن محصول عادی به محصول ویژه و خلق یک برند گردید. برندی که در چتر محصولات خود طیفی از محصولات طراحی شده و قابل دستکاری مطابق با سلیقه مشتری را دارد.
امروز در آستانه همین موضوع هستیم. کم کم فضای رقابتی بازار، مطالبه مشتریان، ارتقای سلیقه ایرانیان، هماهنگی طراحان و معماران با تولیدکنندگان باعث شده تا موضوع طراحی مبلمان، محصولات معماری و معماری داخلی و حتی اجناس تأسیسات پایه مانند سرویسها و شیرآلات مورد طراحی قرار گیرند. البته در این بین حوزه طراحی مبلمان، روشناییها (چه روشنایی عمومی خانه، نورپردازی نما، آباژورهای ابژهگونه و چه دیگر منابع نوری قابل بهرهبرداری در داخل محیط) و اکسسوریها از دیگر حوزهها جلوتر هستند. احتمالا علت در ریشهداری این مباحث، فروش بالا، وجود زیرساختهای فنی و انسانی است. منظور از زیرساخت وجود هزاران کارگاه خرد و استادان توانمند فنی نجار و آهنگر و درودگر و.... است. خردهکارگاههایی که تقریبا در اطراف تمام کلانشهرهای مهم ایران حاضر هستند. وجود شبکهکاری و ارتباطی و لجستیکی دیرینه بین این افراد، طراحان و تولیدکنندگان نیز در این موضوع مهم هستند.
به نظر میرسد کم کم برندها در حال ورود به فاز طراحی محصول برای معماری داخلی هستند. برخی این مهم را در کنار سالها تولیدات خود قرار دادهاند و برخی تحت برند جدید یا با شراکت با طراحان و دیگر همکاران و استراتژیهای مشابه به روی صحنه آمدهاند. احتمالا کم کم خود طراحان و معماران هم برندهایی در حوزه طراحی مبلمان ثبت کنند. انقدر این بازار تشنه و وسیع است که حتی با سرعت ۱۰برابر سرعت فعلی هم بتوان طرفیت درآمدسازی در آن ایجاد نمود. موضوع مقرونبهصرفه بودن بازسازی نسبت به تخریب و نوسازی و همچنین فرهنگ تغییر دکوراسیون در هنگام ورود به فضای کاری (چه خانه و چه محیط کاری) نیز بر انگیزهها جهت رشد این بازار افزوده است.
اگر با همین شتاب شرکتها کار کنند، طراحان قلم به دست بگیرند، صنعتگران بسازند و بازاریابان بفروشند، شاید بزودی مسئولان و بزرگان مملکت در باب لزوم صادرات این محصولات، حضور در جشنوارههای بینالمللی و رقابت با برندهای خارجی فکری کنند. بخشی خصوصی نرمافزار است، حاکمیت میبایست سختافزار و مکانیسم این جریان را ایجاد کند و بقیه ماجرا به جوانان مشتاق و با استعداد واگذارد.»