گروه معماری هنرآنلاین: بر اساس ساعت جهانی جمعیت، جمعیت بشر در ۱۵ نوامبر به ۸ میلیارد نفر رسید. به گفته سازمان ملل، این نقطه عطف نشان‌دهنده طول عمر انسان به دلیل پیشرفت در بهداشت عمومی و پزشکی اما همچنین با هشدارهایی در مورد نابرابری، دسترسی محدود به غذا، منابع و آسیب‌های زیست محیطی همراه است. با وجود این رقم چشمگیر، گزارش سالانه چشم‌انداز جمعیت نشان می‌دهد جمعیت جهان با کمترین سرعت از سال ۱۹۵۰ در حال رشد است و کاهش تداوم آن را در نیمه دوم این قرن پیش‌بینی می‌کند.
طبق آخرین گزارش‌های برنامه اسکان بشر ملل متحد، از آنجایی که بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند، حدود ۵۵ درصد چالش‌های شهری به طور تصاعدی در حال افزایش است. سازمان ملل انتظار دارد این رقم تا سال ۲۰۵۰ به ۶۸ درصد افزایش یابد که نزدیک به ۹۰ درصد از این افزایش در آسیا و آفریقا اتفاق می‌افتد. شهرنشینی شتابان می‌تواند خطرات قابل توجهی مانند افزایش نابرابری، فقر، توسعه‌بخشی، طرد اجتماعی و آلودگی ایجاد کند. در این زمینه، ایجاد دستور کار شهری متعادل در دستیابی به شهرهای فراگیر، ایمن و پایدار بسیار مهم به نظر می‌رسد.
بررسی سالانه جمعیت جهان رشد شهرها و تعداد ساکنان در مناطق شهری را ارزیابی می‌کند تا روندهای تکامل جهانی را درک کند. در سال ۲۰۲۲، توکیو با ۳۷ میلیون نفر جمعیت، جایگاه خود را به عنوان بزرگ‌ترین شهر جهان حفظ کرد، در حالی که دهلی و شانگهای در رتبه های دوم و سوم قرار گرفتند. همانطور که این اَبر شهرها و دیگر کلان شهرها همچنان در حال رشد هستند، چالش‌های زیادی وجود دارد که باید بیشتر به آن‌ها پرداخته شود تا شرایط زندگی بهتر برای جمعیت جهان ایجاد شود.
نیاز فوری به مسکن مناسب و مقرون‌به‌صرفه
شهرنشینی می‌تواند تأثیر مثبتی بر کیفیت زندگی ساکنان داشته باشد، اما برای اطمینان از این نتایج، سیاست‌های مدیریت رشد شهری نیاز به اطمینان از دسترسی به زیرساخت‌ها و خدمات اجتماعی برای همه، با تمرکز بر نیازهای گروه‌های آسیب‌پذیر دارد. یکی از ضروری ترین نیازها مسکن مناسب است. گزارش سازمان ملل تخمین می‌زند که از هر چهار شهرنشین، یک نفر در سکونتگاه‌های غیررسمی یا محله‌های فقیرنشین زندگی می‌کند، عددی که نشان می‌دهد شهرنشینی سریع از ساخت مسکن مناسب و مقرون‌به‌صرفه پیشی گرفته است. این امر منجر به زیرساخت‌ها نامناسب، خدمات ناکافی و سنگین مانند جمع‌آوری زباله، سیستم‌های آب و فاضلاب، جاده‌ها، حمل‌ونقل و بسیاری موارد دیگر می‌شود.
دسترسی به حمل‌ونقل عمومی
در سیستم‌های شهری در حال توسعه، دسترسی به حمل‌ونقل عمومی در واقع خدمات ضروری برای ساکنان شهری و یک کاتالیزور برای مسائل اجتماعی و رشد اقتصادی است. حمل‌ونقل به عنوان یک رابط بین مردم و خدمات اساسی مانند بهداشت، آموزش و فرصت‌های کاری عمل می‌کند. علاوه بر این، استفاده از حمل‌ونقل عمومی به کاهش آلودگی هوا و تغییرات آب‌وهوایی کمک خواهد کرد، چون حمل‌ونقل جاده ای ۱۵ درصد از کل انتشار دی‌اکسیدکرین جهانی را تشکیل می‌دهد. به گفته سازمان ملل، دسترسی به حمل‌ونقل عمومی در سراسر جهان در حال افزایش است، اما برای همگام شدن با نرخ رشد، پیشرفت سریع‌تری مورد نیاز است و توجه ویژه باید به تضمین دسترسی برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر مانند زنان، کودکان، سالمندان و افراد دارای معلولیت معطوف شود.
فضاهای عمومی باز
شبکه خیابان‌ها و فضاهای عمومی نشان‌دهنده ساختار سازمانی هر شهر است. هنگامی که فضای عمومی ناکافی یا نامساعد طراحی شده باشد، شهر به طور فزاینده‌ای جدا می‌شود. سرمایه‌گذاری در خیابان‌ها و شبکه‌های عمومی برای بهبود بهره‌وری شهری، معیشت،دسترسی به بازارها، مشاغل و خدمات عمومی ثابت شده است. علاوه بر این، فضاهای باز و سبز بیش از یک کارکرد چشم انداز یا زیبایی‌شناختی انجام می‌دهند در واقع آن‌ها کیفیت هوا را بهینه می‌کنند، به کاهش گرمای شهری کمک و فضایی را برای فعالیت‌های فیزیکی ایجاد می‌کنند، در نتیجه سلامت عمومی را بهبود می‌بخشند.
