گروه معماری هنرآنلاین: تصور کنید برای بازدید از یک بنا دیدنی و منحصربه‌فرد برای تاریخ معماری برنامه‌ریزی کرده‌اید که یک اثر مرجع برای همه علاقه‌مندان است. احتمالاً خود را با یک دوربین، تلفن همراه، مداد، دفترچه یادداشت و حتی وسیله اندازه‌گیری برای ضبط تمام قسمت‌های آن مجهز می‌کنید.
با این حال، این تنها راه برای بازدید از یک بنای تاریخی شاخص در این روزها نیست یا حداقل چیزی است که برخی از محققان سعی در نشان دادن آن دارند. نکته قابل تامل این است که متاورس به دلیل نقشش در معماری و حفظ فرهنگ مورد بررسی قرار گرفته و نسل‌های مختلف را نیز در بر می‌گیرد.
برخی از بناهای تاریخی مهم در متاورس بازسازی شده‌اند. این ماکت‌ها که با عنوان «دوقلوهای دیجیتال» شناخته می‌شوند از طریق بررسی دقیق ساختمان و با استفاده از فناوری‌هایی مانند اسکنرهای لیزری و سه‌پایه‌های تلسکوپی ساخته شده‌اند. نتیجه کار یک تصویر سه‌بعدی با جزئیات بسیار دقیق است که امکان دارد فقط چند میلیمتر با ابعاد واقعی متفاوت باشد. مزایای این فناوری غیرقابل انکار است. آن‌ها با نادیده گرفتن موانع جغرافیایی، مکان‌ها و ساختمان‌ها را برای مردم سراسر جهان قابل دسترس‌تر می‌کنند.
در سال‌های اخیر، ابتکارات و طرح‌های زیادی برای دیجیتالی کردن موزه‌ها و ساختمان‌های تاریخی به دلیل همه‌گیری کووید-۱۹ انجام شده‌اند و هدف اصلی آن‌ها جمع‌آوری سرمایه برای حفظ فضاهای فیزیکی بوده است. قلعه‌ها و موزه‌ها با پذیرایی از بازدیدکنندگان یا میزبانی رویدادها و جلسات مجازی، آن‌ها را با تجربه گردشگری متاورس آشنا می‌کنند. این تخصیص‌های مجازی فراتر از آن چیزی است که در دنیای فیزیکی امکان‌پذیر است و تجارب غیرعادی مانند تماشای یک مسابقه تنیس در یکی از سالن‌های کاخ ورسای را برای بازدیدکنندگان رقم می‌زنند.
وقتی صحبت از سورئالیسم می‌شود، تصور کنید که ازمجتمع مسکونی پروئیت ایگو در امریکا بازدید کنید. شاید بازآفرینی این سازه‌ها در دنیای واقعی امکان‌پذیر نباشد، اما پرداختن به آن‌ها در فضای دیجیتال، یکی دیگر از قمارهای بزرگ متاورس از نظر حفظ معماری و فرهنگی است.
در حال حاضر طرح‌های متعددی شکل گرفته است که عملاً ساختمان‌های مهمی را برای تاریخ معماری که در طول سال‌ها تخریب شده‌اند یا از بین رفته‌اند، بازسازی می‌کنند، مانند نقشه‌برداری مجازی و نمایشگاه آینده برج کپسول معروف ناکاگین در متاورس. با ترکیب داده‌های پیماشی لیزری و عکس‌های گرفته شده توسط دوربین‌های SLR و هواپیماهای بدون سرنشین قبل از شروع تخریب، کل ساختمان به صورت سه بعدی اسکن شد. بازسازی‌های انجام شده توسط ساکنان و ظاهر کپسول ها در طول زمان نیز ثبت شد. هدف آرشیو دیجیتالی برج کپسول ناکاگین ایجاد ساختمانی بر اساس داده‌های اندازه‌گیری دقیق و ساخت مکانی است که مردم بتوانند دوباره از طریق متاورس گرد هم بیایند.
با این حال، استفاده از متاورس به عنوان ابزاری برای حفظ تاریخ ساختمان‌ها، بحث‌های مرتبط با جنبه ناملموس معماری را ایجاد می‌کند که البته بعضی از تجربه‌ها از جمله احساس نورخورشید در این ساختمان‌ها را نمی‌توان در فضای مجازی بازتولید کرد. بسیار مهم است که متاورس را به عنوان ابزاری جدید برای حفظ و عمدتاً برای مطالعه فرهنگ معماری درک کنیم. با این وجود، تا جایگزینی واقعی فاصله زیادی دارد ،اما متاورس، پارامترهای دیگری برای تجربه معماری با محرک‌‌های بصری و صوتی محدود ایجاد می‌کند.
این ایده مزایای خود را دارد، زیرا تاریخ بناهای منحصربه‌فرد و دیدنی در تاریخ معماری را به زبانی آسان و قابل دسترس برای نسل‌های جدید ترجمه می‌کند و امکان درک بهتر فرهنگ معماری و ریشه‌های آن را نیز فراهم می‌کند. حتی اگر این بناها تکراری هم باشند، امکان روایت‌های جدیدی را می‌دهند که با فیلمبرداری و سورئالیسم خاصی، مشخصه فرهنگ دیجیتال را یدک می‌کشند. چالش اصلی، مقایسه آن‌ها با نسخه‌های عینی بناها نیست، بلکه درک آن‌ها به عنوان امکانی برای تخصیص، تجزیه و تحلیل تحت دیدگاهی جدید است.