سرویس مد و لباس هنرآنلاین: بنیامین اسلامی مدیر برند آندیا و رضا برغمدی مدیر فروش برند آندیا می‌گویند اگر نصف به علاوه یک از حاضران اتاق فکر به تولید یک محصول رأی مثبت ندهند، آن محصول تولید نمی‌شود و همه کارها با هم‌فکری انجام و برای همه محصولات شناسنامه نوشته می‌شود.
اسلامی 41 ساله و متولد شهر نمین است و در رشته روانشناسی بالینی تحصیل کرده است. او از سال 75 و همزمان با شروع دانشگاه، تصمیم گرفت کاری را شروع کند و به دلیل تأمین مخارج دانشگاه، به عرصه تولید کیف‌های جاجیمی و گلیمی پا نهاد و به مرور زمان سایر محصولات از قبیل پوشاک و سایر اقلام را به محصولات خود اضافه کرد.
گفتگو با بنیامین اسلامی و رضا برغمدی را در ادامه بخوانید:
آقای اسلامی برند آندیا کارش را در چه سالی آغاز کرده و در چه زمینه‌ای فعال است؟
بنیامین اسلامی: برند ما کارش را در سال 75 آغاز کرد. آن زمان من دانشجو بودم و به خاطر تأمین مخارج دانشگاه، این کار را آغاز کردم. البته در آن روزها ما چیز دیگری تولید می‌کردیم که این تولیدات بیشتر گلیم و کیف‌های جاجینی بودند. یک طرحی در بازارچه پارک لاله وجود داشت به نام طرح خود اشتغالی که هنوز هم وجود دارد، بنا بر آن طرح ما دو هفته تولید می‌کردیم و دو هفته نیز فرصت عرضه به‌مان داده می‌شد. در این طرح به خاطر دانشجو بودنم، یک امتیازهایی نیز به من تعلق گرفته بود. کار ما به این شکل بود که اجناس لازم را به روستاهای شهر نمین (شهری میان اردبیل و آستارا) می‌دادیم که ببافند و سپس طی دو هفته آن‌ها را در بازارچه پارک لاله عرضه می‌کردیم. آن زمان توریست‌های زیادی به تهران می‌آمدند و از کار ما استقبال خوبی می‌کردند. در اواخر سال 85 و اوایل 86، به خاطر تغییر سلایق و همچنین کم شدن توریست‌ها در تهران، استقبال از کار ما کاهش یافت، بنابراین ما سبک کارمان را تغییر دادیم.
در واقع از سال‌های 85 و 86 کار پوشاک را آغاز کردید؟
بنیامین اسلامی: پیش از آن هم پوشاک تولید می‌کردیم ولی پوشاک‌مان بیشتر محلی بود. الآن به طور جدی کار پوشاک انجام می‌دهیم، گرچه هنوز هم تولید محصولات گلیمی مثل کیف، کفش و صندلی گلیمی در دستور کارمان قرار دارد.
چرا پوشاک محلی‌‌تان را مستقیماً در فروشگاه‌هایتان به نمایش نمی‌گذارید؟
بنیامین اسلامی: لباس‌های محلی سنگین هستند و نمی‌توان با آن‌ها در جلسات حضور یافت و در اجتماعات حرکت کرد. بنابراین ما آن لباس‌ها را کمی امروزی و مدرن‌تر کرده‌ایم که نمونه‌هایش در فروشگاه‌های‌مان وجود دارد.
شما برای آن‌که طراحی‌های‌تان ضمن حفظ شاکله اصلی لباس‌های محلی، زیبا و مدرن‌تر به نظر برسند، از اتاق فکر خاصی بهره می‌برید؟
بنیامین اسلامی: بله. ما هر دوشنبه یک اتاق فکر برای تولیدات‌مان داریم که در آن طراحان، مسئولان فروشگاه‌ها و سایر عواملی که در تولید و توزیع محصولات‌مان نقش دارند حضور می‌یابند. ما در آن روزها در مورد تولیدات‌مان فکر می‌کنیم و به تبادل ایده می‌پردازیم. وقتی اتاق فکر یک محصول جدید را تأیید کند، تولید آن محصول در حد مختصر (100 تا 200 عدد) صورت می‌گیرد و در فروشگاه‌های خودمان عرضه می‌گردد. پس از آن اگر در فروشگاه‌های خودمان از محصول جدید استقبال شود، تولید انبوه و عرضه سراسری آن محصول آغاز می‌شود. البته اگر نصف بعلاوه یک حاضران اتاق فکر به تولید یک محصول رأی مثبت ندهند، آن محصول تولید نمی‌شود. همه کارهای ما با هم‌فکری انجام می‌شود و برای همه محصولات شناسنامه نوشته می‌شود.
شناسنامه محصولات‌تان روی لباس‌ها برچسب می‌شود؟
بنیامین اسلامی: خیر. شناسنامه محصول شامل اطلاعاتی در مورد هدف از تولید محصول، جنس پارچه، رنگ‌های محصول، محل اقتباس، مشتری‌های هدف، سایزبندی، عام یا خاص بودن مشتریان، نحوه عرضه، نحوه دوخت، شماره سوزن و... است که ما آن را برای خودمان نگهداری می‌کنیم
نسبت به حق مالکیت معنوی محصول‌تان حساسیت دارید؟
بنیامین اسلامی: خیر، به هیچ عنوان.
با توجه به این‌که اکثر برندهای مشهور جهانی نسبت به حق مالکیت معنوی محصول‌شان حساسیت دارند، به نظرتان نگرش شما در این‌باره حرفه‌ای و صحیح است؟
بنیامین اسلامی: به نظرم برندی که به کپی‌شدن محصولش فکر کند، برند ضعیفی است. ما اگر لنگه کارمان زده شود، حتی خوشحال می‌شویم چون متوجه می‌شویم که محصول‌مان چقدر خوب بوده که لنگه آن را تولید کرده‌اند. از طرفی ما اعتقاد مسلم داریم که هیچوقت کپی برابر اصل نمی‌شود. حتی اگر بهترین شرکت هم کار شما را کپی کند، باید توجه کنید که شما تفکر خودتان را داشته‌اید و آن شرکت تفکرش کپی‌برداری از محصول شما بوده است. بنابراین تفکرتان آن‌قدر خوب بوده که چند نفر بیایند کار شما را کپی‌برداری کنند. البته من نمی‌دانم که اسم این کار دزدی است یا کپی‌برداری. در هر صورت ما به این جنبه از کار فکر نمی‌کنیم چون محصول‌مان تا بخواهد کپی شود، ما دیگر خودمان آن را تولید نمی‌کنیم. ما حدود 300 ،400 طرح داریم که در نوبت اجرا مانده و هنوز به مرحله نمونه‌دوزی هم نرسیده‌اند.
تغییر آنی ذائقه مخاطب و رنگ و مدهایی که برای سال‌های مختلف اعلام می‌شود، نگران‌تان نمی‌کند که با گذشت زمان این 300 ،400 طرح ارزش خودشان را از دست بدهند؟
بنیامین اسلامی: مشتری‌های ما سبک خاصی می‌پوشند و به دنبال این نیستند که امسال چه چیزی مد شده است، بلکه به دنبال این هستند که ما چه چیزی تولید کرده‌ایم تا بیایند از ما خرید کنند. تمام آن 300 ،400 طرح قرار نیست تولید شوند. ما در مورد هر کدام از آن طرح‌ها به وقتش صحبت می‌کنیم تا ببینیم که آن محصول به دردمان می‌خورد یا نه. ما 4 ،5 نوع محصول اعم از پیراهن مردانه، شلوار و مانتو داریم که از سال 85 همیشه بدون هیچ تغییری تولید می‌شوند. از این محصولات اگر 500 هزار نسخه هم تولید شود، مشتری‌های خاص خودشان را دارند و به فروش می‌رسند.
ما 18 کارگاه در تهران و شهرستان‌ها داریم که کارهایمان را می‌دوزند. این 18 کارگاه هر کدام که کارشان تمام می‌شود، برای دفعه بعدی یک کار دیگر را می‌دوزند. ما محصولات‌مان را بر اساس نیازمان می‌دوزیم که نیازمان هم مضربی از 400 عدد است. اکثر پوشاک ما در 4 سایز تولید می‌شوند ولی پوشاک 3 یا 5 سایزی هم داریم. تعداد تولیدات‌مان بستگی به استقبال از نمونه اولیه دارد که آن نمونه حدود 100 یا 200 عدد است. با توجه به بازخوردی که از فروش نمونه اولیه هر پوشاک به ما داده می‌شود، تولیدات آن محصول روی مضرب 400 (1200،800 و رو به بالا) صورت می‌گیرد و به فروشگاه‌ها عرضه می‌شود. پس از آن‌که یک محصول به فروشگاه‌ها عرضه شود، دیگر تولید آن محصول صورت نمی‌گیرد و یک محصول جدید جایگزین آن می‌شود.
در حوزه لباس آقایان چقدر به تولید اقتباسی از لباس‌های اقوام فکر می‌کنید؟ آیا اصلاً مخاطب شهرنشین تمایلی به پوشیدن این گونه از لباس‌ها دارد؟
بنیامین اسلامی: ما اگر در یک ماه حدود 30 هزار لباس تولید کنیم، 20 هزارتای آن مردانه و 10 هزارتایش زنانه خواهد بود ولی آن 10 هزار لباس زنانه، 10 هزار مدل دارد و 20 هزار لباس مردانه کلاً دو مدل است. ما برای آقایان یک لباس ساده به نام لباس "چهار گره" تولید می‌کنیم که آقایان بیشترین استقبال را از آن لباس دارند. این لباس در ایام خاص مثل ایام محرم، از اردیبهشت ماه (6 ،7 ماه قبل) سفارش دارد. این لباس دکمه پلاستیکی ندارد و دکمه‌های آن یا از جنس پارچه است و یا از پوست نارگیل.
این نوع دکمه‌ها خاص برند شما است یا برندهای مشابه هم چنین کاری را انجام می‌دهد؟
بنیامین اسلامی:دکمه‌های پلاستیک ی خط قرمز برند ما است. من نمی‌دانم که برندهای دیگر این کار را می‌کنند یا خیر، ولی می‌دانم که ما فقط یک برند مشابه داریم و مابقی از کار ما کپی می‌کنند.
چه شد که دکمه‌های پلاستیکی را کنار گذاشتید؟
بنیامین اسلامی: ما از سنت، ساده و طبیعی بودن را الهام گرفته‌ایم. در گذشته پلاستیکی وجود نداشته و دکمه‌ها بیشتر از پارچه، هسته خرما، چوب درخت، پشم گوسفند، آهن و... ساخته می‌شدند. الآن هم ما از همین موارد نظیر پارچه یا پشم گوسفند استفاده می‌کنیم. ما یک سری لباس‌ها داریم که از پشم خالص درست شده‌اند. فقط 10 درصد از لباس‌های ما هستند که دکمه سر آستین دارند و بقیه روی سر آستین‌های‌شان فقط پارچه‌های ساده است.
با توجه به آن‌که به گفته اکثر تولیدکننده‌ها ما در صنعت نساجی ضعیف هستیم و مجبوریم که پارچه را از کشورهایی نظیر ترکیه به کشور وارد کنیم، شما در استفاده از پارچه‌ها و الیاف ایرانی چقدر جدیت به خرج می‌دهید؟
بنیامین اسلامی: ما مشکل تأمین پارچه را داریم ولی صد در صد کارهایمان ایرانی هستند. ریسندگی و بافندگی کارهای ما همه در داخل کشور انجام می‌شود. صفر تا صد کارهای ما ایرانی است و به همین خاطر شعار"ایرانی بپوشیم" را برای برندمان انتخاب کرده‌ایم. در پشت‌نویسی لباس‌های ما از اشعار مولانا، سعدی، حافظ و دیگر شعرای عصر کهن استفاده شده که خود همین نشان‌دهنده رویکرد ما است.
آیا در خارج از کشور هم شعبه‌ای دارید؟ در مورد آن شعبات و شعبات برندتان در داخل کشور توضیح دهید.
بنیامین اسلامی: در داخل کشور ما 8،9 شعبه داریم که در مالکیت خودمان هستند. به علاوه آن ما مشتریان فراوانی در مناطق مختلف کشور داریم که جنس‌های‌مان را به مردم عرضه می‌کنند. در خارج از کشور شعبه مستقلی که بخواهد به اسم برند آندیا باشد نداریم ولی در آن‌جا هم مشتریان زیادی داریم. من یک عکس دارم که در استرالیا، یک آقا و یک خانم برای جشن عروسی‌شان از لباس ساده ما استفاده کرده‌اند.
آقای برغمدی شما به عنوان مدیر فروش برند آندیا تا کنون در بازار پوشاک به چه مشکلاتی برخورد کرده‌اید؟
رضا برغمدی: همیشه در این زمینه مشکلاتی وجود داشته ولی خوش‌بختانه روز به روز فرهنگ پوشیدن لباس ایرانی و استفاده از محصولات داخلی رشد می‌کند و نمی‌گذارد که مشکلات بازار به ما غلبه کند. الآن فرهنگ پوشش شرقی جایگزین فرهنگ پوشش غربی شده است. وقتی خیلی‌ها می‌آیند و کار برند آندیا را کپی می‌کنند به خاطر آن است که بازار فروش این محصولات وجود دارد. استقبال مردم برای ما قوت قلب است، مخصوصاً آن‌که مشتریان ما از یک قشر خاص جامعه نظیر اهالی فرهنگ و هنر هستند.
به نظرتان چه اتفاقی افتاد که پوشش ایرانی در کشورمان رشد کرد و پوشش غربی رو به افول نهاد؟
رضا برغمدی: من خودم قبل از این‌که کارمند برند آندیا باشم، مشتری و مصرف‌کننده این برند هستم. من هر دفعه وقتی لباس‌های خاص مجموعه آندیا را می‌پوشم و در یک محل عمومی حضور پیدا می‌کنم، حداقل 2 ،3 نفر هستند که می‌پرسند این لباس‌ها را از کجا تهیه کرده‌ای؟ مردم به سرعت از لباس‌های این برند خوش‌شان می‌آید. در حالی‌که ما اصلاً تبلیغات محیطی انجام نمی‌دهیم و تبلیغات‌مان به صورت دهان به دهان است.
بنیامین اسلامی: باشگاه مشتری‌مداری برند ما 120 هزار نفر عضو دارد که همین باشگاه کمک زیادی به برندمان می‌کند.
اگر امکان دارد در مورد این باشگاه‌تان توضیح دهید.
رضا برغمدی: ما برای همه مشتریانی که وارد فروشگاه‌مان می‌شود، تخفیفی به عنوان هدیه در نظر می‌گیریم و پس از خرید به‌شان یک کارت می‌دهیم که با داشتن آن کارت عضو رسمی باشگاه مشتری‌مداری ما می‌شوند. سپس از طریق شارژ آن کارت، در مناسب‌های خاص مثل روز تولد، سالگرد ازدواج یا سالگرد اولین خریدشان از آندیا، به‌شان هدیه می‌دهیم. این کارت و این هدایا بلا استثناء به همه کسانی که از فروشگاه ما خرید می‌کنند داده می‌شود. چون اکثر مشتریان ما از قشر فرهنگی و هنری هستند، ما با احساسات‌شان عجین هستیم و می‌دانیم که چه باید تولید کنیم تا مورد استقبال‌شان قرار بگیرد. پر فروش‌ترین لباس تولید شده ما لباسی با رونوشت "چون ایران مباشد، تن من مباد" است. من زمان‌هایی که در فروشگاه هستم، می‌بینیم که چه استقبال فوق‌العاده‌ای از این لباس‌ها می‌شود. خیلی از برندهای ایرانی پوشاک خوبی را تولید می‌کنند ولی می‌ترسند که بگویند لباس‌شان ایرانی است. آن‌ها معمولاً در تلویزیون حضور پیدا می‌کنند و می‌گویند که نمونه اجناس ترکیه‌ای را کپی می‌کنند، در حالی که جنس‌شان کاملاً ایرانی است و کیفیت خوبی هم دارد! ما خوش‌بختانه چون جنس‌مان نمونه خارجی ندارد، خیلی راحت‌تر می‌توانیم همه جا بگوییم جنس‌مان ایرانی است.
با توجه به آن‌که خیلی از مشتریان برندتان از قشر فرهنگی و هنری جامعه هستند، می‌خواهم بدانم که جلب نظر هنرمندان، ورزشکاران و سلبریتی‌های جامعه به سمت برند آندیا چقدر برای‌تان اهمیت دارد؟
رضا برغمدی: ما همین حالا برای خیلی از موزیسین‌های به نام کشور کار طراحی لباس انجام می‌دهیم. هر گروه هنری که به ما زنگ بزند و از ما لباس بخواهد، با کمال میل برایش طراحی می‌کنیم. اصلاً هم فرقی ندارد که آن گروه یک گروه کوچک باشد که برای اولین بار می‌خواهد اجرا کند یا یک ارکستر بزرگ که طرفداران زیادی دارد. ما هر کاری که از دست‌مان بربیاید برای‌شان انجام می‌دهیم و اصلاً وجهی هم ازشان دریافت نمی‌کنیم.
بنابراین حرکت‌تان یک حرکت کاملاً فرهنگی است و بعد مالی آن برای‌تان مهم نیست.
رضا برغمدی: کاملاً همین‌طور است. الآن هر گروه فرهنگی کوچک یا بزرگ که بخواهد در یک محلی اجرا کند، به ما زنگ بزند و درخواست طراحی لباس بدهد، ما بدون دریافت هیچ وجهی آن لباس‌ها را تحویل‌شان می‌دهیم.
حوزه مد و لباس به شدت با حوزه‌های فرهنگ، جامعه‌شناسی و روانشناسی عجین است منتها در کشور ما عواید اقتصادی برای خیلی از برندها بیش از حد اهمیت دارد و باعث می‌شود که آن‌ها خیلی کمتر از این کارها انجام دهند.
بنیامین اسلامی: این حرکت فرهنگی برای ما منافع مادی هم دارد. ما در جایی تبلیغات می‌کنیم که مشتری هدف‌مان آن‌جا است.
این اتفاق مثل یک چرخه می‌ماند و ناخودآگاه به کمک اقتصاد برندتان نیز می‌آید.
بنیامین اسلامی: دقیقاً. 90 درصد مشتری‌های ما به تماشای کنسرت‌های موسیقی یا فیلم‌های سینمایی می‌روند و اکثرشان کتاب‌خوان هستند. خیلی از مشتریان ما کسانی هستند که به طبیعت می‌روند. در گذشته ما اسپانسر عکاس‌های طبیعت شده بودیم و برخی از لباس‌های برندمان را به عکاس‌های طبیعت هدیه می‌دادیم. عکاس‌ها در همان‌جا اعلام می‌کردند که این لباس‌ها برای کدام برند است. بنابراین ما به جای آن‌که هزینه بیلبورد بدهیم، بیلبوردمان بر تن مشتریان بود که اتفاقاً تبلیغات تأثیرگذارتری است.
به نظرتان از چند سال پیش که مجلس شورای اسلامی کارگروه ساماندهی مد و لباس را به رسمیت شناخت و این کارگروه فعالیتش را به طور رسمی آغاز کرد، این کارگروه چقدر توانست در پیوند تعاملی بین طراح و تولیدکننده یک نقش اساسی ایفا کند؟ از طرفی این کارگروه چقدر به خود شما برندهای ایرانی کمک کرده تا دشواری‌های مسیرتان برداشته شود و موقعیتی ایجاد شود که بتوانید طراحان حرفه‌ای را راحت‌تر پیدا کنید؟
بنیامین اسلامی: الآن در کارگروه ساماندهی مد و لباس همه دغدغه دارند که کار فعالان این حوزه خوب پیش برود. شاید آن‌ها در یک جاهایی در هدف‌گذاری‌شان اشتباه کنند ولی تمام دلسوزی و هم و غم‌شان این است که برای مجموعه مد و لباس یک کاری انجام بدهند. همین که کارگروه تلاش می‌کند که کالای قاچاق در بازار نباشد، نشان می‌دهد که در این زمینه جدیت دارد و فعال است. من از نمایشگاه‌هایی که کارگروه برپا می‌کند استقبال می‌کنم چون این نمایشگاه‌ها باعث می‌شود که برندها و طراحان با یکدیگر آشنا شوند. آخرین نمایشگاهی که این کارگروه گذاشت، نمایشگاه "لباس‌های عاشورایی" بود. علیرغم آن‌که بیشترین تولید برند ما مربوط به لباس‌های مردانه عاشورایی است، ولی من آن روز خیلی چیزها یاد گرفتم. من تایپوگرافی‌های جالبی روی لباس‌های عاشورایی دیدم که می‌توانم از هنرمند آن‌ها بخواهم که تایپوگرافی‌هایش را در اختیار من قرار بدهد تا من هم بتوانم آن‌ها را روی لباس‌های برند خودمان بزنم.
رضا برغمدی: در نمایشگاه لباس‌های عاشورایی یکی از لباس‌های برند ما به عنوان کاربردی‌ترین لباس انتخاب شد و ما بابت آن تندیس هم گرفتیم.
بنیامین اسلامی: ما هر زمانی که پیش آقای قبادی رفتیم، پشت در نماندیم و ایشان با روی باز ما را پذیرفت. این‌که شما برای دیدن یک مسئول پشت در نمی‌مانید، نشان‌دهنده این است که یک عزمی وجود دارد تا وضعیت از آن چیزی که هست تغییر کند و به ایده‌آل جامعه برسد. البته متأسفانه کارگروه امکاناتی ندارد که بخواهد به ما امکانات و تسهیلات بدهد. کارگروه آن‌چه که در توانش هست را انجام می‌دهد ولی وقتی من می‌دانم که کارگروه نمی‌تواند در زمینه مالیات، بیمه و کارگاه به من کمک کند، پس نباید گلایه کنم. گلایه برای زمانی است که کارگروه بتواند کاری را انجام بدهد ولی انجام ندهد. به نظرم کارگروه آن‌چه که در حوزه اختیارش هست را انجام می‌دهد.
و کلام پایانی؟
بنیامین اسلامی: من از مردم می‌خواهم که پوشاک ایرانی بپوشند چون اکثر لباس‌هایی که تن مردم است، تولیدات ایرانی هستند که به عنوان محصول خارجی فروخته می‌شوند! ما تولیدکنندههای بسیار خوبی داریم و امیدوارم مردم به تولیدکنندههای ایرانی اعتماد کنند. در خارج از کشور از برندها حمایت ویژه می‌شود و فضای کار کردن آن‌ها هموار است. هزینه 20 ملیونی که ما در ایران باید برای اجاره یک محل بدهیم را در خارج از کشور دولت‌ها می‌پردازند. بنابراین من معتقدم که الآن یک فضای رقابتی نابرابر وجود دارد و باید اجناس ایرانی و خارجی در فضای رقابتی برابر مقایسه شود. امکاناتی که اجناس خارجی با آن‌ها تولید می‌شوند را باید با امکانات برندهای داخلی مقایسه کرد تا آن‌وقت ببینیم که ما در کجای کار قرار گرفته‌ایم. امیدوارم که مردم بیشتر به این مسائل توجه کنند و اشتیاق بیشتری برای استفاده از تولیدات داخلی داشته باشند.