گروه مد و لباس هنرآنلاین: جواد سیروسی، کارشناس ارشد باستانشناسی و از فعالان عرصه نساجی و گرداوری پارچه و پوشاک سنتی خراسان جنوبی درباره فعالیتهای خود به هنرآنلاین گفت: مهمترین رویکرد من و همسرم غزاله دلیری (از هنرمندان حوزه طراحی و دوخت) در سالهای فعالیت در حوزه نساجی و پوشاک ضمن کمک به چرخه تولید، بازآفرینی و احیای پارچهها و البسه سنتی منطقه خراسان جنوبی بوده و از سال ۹۴ تلاش کردیم با سفر به روستاهای دورافتاده استان، تا جای ممکن نمونه پارچهها و لباسها را از نزدیک ببینیم، در صورت امکان آنها را بخریم و اقدامات لازم جهت احیا و نگهداری از آنها را در دستور کار قرار دهیم.
سیروسی افزود: در حال حاضر موزهای تخصصی از لباس و منسوجات سنتی استان خراسان جنوبی را با حدود ۲۷۰ قطعه پارچه و لباس این منطقه تأسیس کردهایم البته باید به این نکته اشاره داشته باشم که پراکندگی آثار موجود در دست مردم و از سوی دیگر نبود آگاهی از میزان ارزش مادی و معنوی هرکدام از این منسوجات و پوشاک قدیمی از مهمترین چالشهای ما در فرایند گرداوری این مجموعه بود.
این فعال حوزه نساجی و پوشاک با اشاره به اینکه از سال ۹۹ با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان جنوبی، مؤسسه «منسوجات مله» را راهاندازی کرده، اذعان داشت: عنوان این مؤسسه برگرفته از نام پارچه مله است؛ پارچهای به رنگ خاکی مایل به شتری که با پنبهای خاکیرنگ تولید میشود و مهمترین ویژگی آن این است که در کاربرد رنگ نمیشود و با همان رنگ اصلی در بافت پارچه بهکار برده میشود.
سیروسی در ادامه از جایگاه استان خراسان جنوبی در قدمت هنر پارچهبافی سنتی در سراسر جهان گفت و بیان کرد: برای مثال، خراشاد نام روستایی است واقع در ۲۴ کیلومتری جنوب شرقی بیرجند در استان خراسان جنوبی که صنعت توبافی آن از سوی شورای جهانی یونسکو به ثبت جهانی رسیده حالآنکه بسیاری از کارگاههای پارچهبافی این منطقه قدمتی طولانی دارند و تلاشهای مؤثر بسیاری در مسیر توسعه صنعت پارچهبافی از سوی مردم این منطقه به انجام رسیده است.
او درباره تحصیل در رشته باستانشناسی و تأثیر آن در فعالیتهای مرتبط با عرصه نساجی و پوشاک، گفت: در حال حاضر به عنوان کارشناس باستان شناسی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، کارشناس موزه باغ اکبریه در شهر بیرجند هستم و از آنجا که اساساً باستانشناسان باید افرادی ریزبین باشند، همواره در یافتههای مهم باستانشناسی منطقه به دوکهای ریسندگی و نخریسی بسیار قدیمی و پارچهها، توجه خاص دارم و ضمن معرفی میزان اهمیت این بخش از میراث تاریخی ایران، تلاش کردهام تا جای ممکن در حفظ و نگهداری از آنها کوشا باشم.
سیروسی در پایان بر لزوم تهیه یک اطلس ملی در زمینه منسوجات و البسه سنتی مناطق مختلف تأکید و تصریح کرد: امروز خیلیها با لباس اصیل منطقه سکونت خود آشنا نیستند و به دلیل نداشتن شناخت از جایگاه دستبافتهای قدیمی، در کاربرد سراغ این میراث مهم و ارزشمند نمیروند که شاید قدم نخست در معرفی این بخش از تاریخ ایران به هنر پژوهشگران و نویسندگانی بازگردد که ضمن داشتن دغدغه فعالیت در این حوزه، توجهی ویژه به مسئله حفظ فرهنگ پوشش دارند.