گروه مد و لباس هنرآنلاین: سارا قادری کارشناس ارشد رشته طراحی پارچه و لباس و از فعالان عرصه سوزن‌دوزی و دوخت‌های سنتی درباره روند فعالیت‌های خود به خبرنگار هنرآنلاین گفت: از سال 85 در یک شرکت تعاونی خانوادگی تحت عنوان «دوچ بلوچ» با سمت طراح و ایده پرداز فعالیت خود را آغاز کردم و سپس مدیر کنترل کیفی محصولات و در ادامه به سمت رئیس هیئت‌مدیره این مجموعه منصوب شدم.
قادری درباره دستاوردهای این مجموعه تاکنون اظهار داشت: حضور در بیش از 30 نمایشگاه استانی، کشوری و بین‌المللی، شرکت در اکسپو 2020 دبی، کارآفرینی برای بالغ‌بر 700 بانوی خودسرپرست و بد سرپرست، دریافت بالغ‌بر 27نشان ملی مرغوبیت کالای ایرانی و دو نشان جهانی یونسکو در زمینه خامک دوزی سیستان و کارآفرین برتر و شرکت تعاونی برتر کشوری ازجمله افتخارات من و سایر همکارانم در این مجموعه طی سال‌های فعالیتمان بوده است.
او با تقدیر از حمایت‌های مدیرعامل برند «دوچ بلوچ» در مسیر انجام فعالیت‌های اجتماعی بیان کرد: خانم شهرکی از پیشکسوتان عرصه دوخت‌های سنتی هستند و در سایه حمایت‌های ایشان تاکنون تلاش‌های بسیاری برای رونق سوزن‌دوزی و رودوزی‌های سنتی کشورمان به انجام رسیده بااین‌همه به عقیده من علی‌رغم آنکه ایران منبع عظیمی از انواع سوزن‌دوزی است اما ما همچنان به جایگاه مناسب و درستی در این زمینه دست نیافته‌ایم.
هنرمند فعال در زمینه دوخت‌های سنتی از استان سیستان و بلوچستان، تأکید کرد: تمام مناطق کشورمان بر اساس باورها، سنت‌ها و اعتقادات مردم آن منطقه، دوخت سنتی مختص خود را دارد اما ما همچنان در بازارهای داخلی نیز شاهد رونق فعالیت هنرمندان نیستیم و به جد معتقد هستم که باید به فکر تقویت جریان بازاریابی و بازار سازی در زمینه دوخت‌های سنتی ایران باشیم.
قادری افزود: به‌منظور رونق فعالیت هنرمندان و حرکت به سمت صادرات همچنان نیازمند رفع موانع تولید و ایجاد زیرساخت‌های مناسب در کشورمان هستیم.
او، ناآگاهی تولیدکنندگان از شرایط حاکم بر بازار هدف و ارزیابی نکردن نیاز مشتری را ازجمله عوامل مؤثر در رقم خوردن وضعیت نامساعد برای بازار دوخت‌های سنتی کشور برشمرد و در خاتمه گفت: وقتی همچنان نمایشگاه یا رویداد تخصصی ثابت در زمینه سوزن‌دوزی‌های کشورمان نداریم و وقتی همچنان دچار فقر جدی در زمینه منابع مکتوب مرتبط با دوخت‌های سنتی کشورمان هستیم، نمی‌توان توقع جهانی‌شدن داشت و چه‌بسا هنرمندان بسیاری که به دلیل نبود امکان تحقیق در زمینه تاریخچه سوزن‌دوزی‌ها، نتوانسته‌اند به‌درستی و آن‌گونه که بایدوشاید حق مطلب را ادا کنند.