گروه مد و لباس هنرآنلاین: لباس به عنوان عنصری که پیوسته مورد استعمال و مصرف افراد جامعه است، بستر و زمینه مناسبی را فراهم می‌آورد تا به شرط داشتن ذوق و سلیقه هنری و با استفاده از المان‌های تجسمی و تصویری از هر یک از میراث فرهنگی و تمدنی، نقوشی را در آن طراحی و به کاربرد که به محض مواجهه فرد یا افراد جامعه، فوراً در ذهن آنها مفهوم مورد نظر تداعی شود.
بی‌شک در چنین عملی، پرداخت مستقیم به سوژه مورد نظر، جنبه هنری و خلاقه خود را از دست می‌دهد و اتفاقاً با تولید و مصرف چنین محصولی، انگ سفارشی و شعاری بودن محصول بر پیشانی تولیدکننده و مصرف کننده خواهد خورد بنابراین نحوه پرداختن به آن باید از چنان ظرافت و حساسیتی برخوردار باشد که تنها نشانی از آنچه مراد است از طریق حس بینایی مخاطب به ذهن او منتقل شده و از اینجا به بعد او، اصل و اساس آن را با تمام جزئیات در ذهن تجسم کرده و یا در صورت مفهومی و انتزاعی بودن سوژه مورد نظر، او برای یافتن مطلب و یا مطالبی بیشتر در خصوص آن، خود به جستجو و تحقیق بیشتر بپردازد.
در حقیقت استفاده و به کار بردن نشانه و المان‌هایی از پیکره و اساس میراث فرهنگی، تمدنی و هنری در البسه البته همانطور که اشاره شد به شکلی کاملاً هنرمندانه و ظریف، علاوه بر خوش‌سلیقگی طراح و تولیدکننده لباس که زیور و زینتی را به محصول نهایی خواهد بخشید، شرایطی را فراهم می آورد که از یک محصول پرکاربرد و روزمره، علاوه بر ماهیت اصلی آن یعنی پوشانندگی، به عنوان رسانه‌ای استفاده شود که هم اصالت تولیدکننده آن را به رخ خواهد کشید و هم برای ذهن جویا و پویای طیفی از مخاطبان جامعه بهانه‌ای برای انتقال و سرایت فرهنگی آن در لایه‌های گوناگون اجتماعی پدید خواهد آورد.
به طور حتم در خلأ موجود که غالباً جریان طراحی و دوخت لباس در برخی گونه‌های آن عاری از چنین بینش فرهنگی است، گرایش مصرف‌کننده به ویژه نسل جوان به سمت استفاده از البسه‌ای منقوش به طرح و نقش‌هایی موهوم و بیگانه بدیهی به نظر می‌رسد که اگر این غفلت در جریانی هدفمند و با استفاده از طرح و ایده نخبگان حوزه طراحی مد و لباس، به سمت جایگزینی آنچه فاقد هویت اعتقادی و ملی است با اصالت‌های فرهنگ ایرانی سوق پیدا کند، نتایج قابل قبولی را شاهد خواهیم بود.