گروه مد و لباس هنرآنلاین: شاید پارچه‌ها و لباس‌های قدیمی موجود در موزه‌ها یا هر کدام از گنجینه‌های شخصی و عمومی، از آسیب‌پذیرترین آثار بر جای مانده از تاریخ باشند. در این میان، حفاظت و مرمت به موقع هر کدام از این آثار به نوبه خود از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و در سطوح علمی، مطالعات فن‌شناسی شامل مطالعات ماکروسکوپی، میکروسکوپی و آزمایشگاهی شناسایی الیاف، شناسایی میکروسکوپی الیاف فلزی و شناسایی میکروسکوپی ریتم بافت یک ضرورت به شمار می‌رود.
طی روزهای اخیر، خبری مبنی بر بازگشایی موزه صنایع‌دستی معاصر ایران در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد پس از 13 سال، این امیدها را زنده کرده است که آثار موجود در این مجموعه از خطر تخریب جان سالم به در برند. هرچند اقدامی عملی تاکنون به انجام نرسیده اما موضوع بازگشایی این موزه شامل ۴۰۰ اثر فاخر و نفیس پس از ۱۳ سال تعطیلی، خبری قابل تأمل است.
این آثار از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۶ در یک طبقه از موزه ظروف به نمایش درآمدند اما به دلایلی در سال ۱۳۸۷ تمام آثار، جمع‌آوری شد، در مخازن قرار گرفتند و همین امر موجب شد بسیاری از آنها که نفیس و فاخر بودند، به علت شرایط نامناسب نگهداری، آسیب دیده و تخریب شوند. دوخت‌های سنتی استاد حسن رشتی تنها بخش کوچکی از آثار موجود در این موزه بوده است.
به گفته ویدا توحدی، مدیر کل دفتر آموزش و ترویج معاونت صنایع‌دستی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، در سال ۱۳۹۹ عزمی در مسئولان امر برای احیا و بازگشایی موزهای با این آثار در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد پدید آمد و پس از بررسی‌ها و رایزنی‌های تخصصی، سرانجام مقرر شد فضایی مناسب در مجموعه مذکور برای این منظور اختصاص داده و در کمترین زمان ممکن برای بهره‌برداری آماده شود. در حال حاضر تمام امور اصلی به انجام رسیده و در آینده‌ای نزدیک شاهد بازگشایی این موزه خواهیم بود.
موزه صنایع دستی پیشتر در دو طبقه به نمایش آثار صنایع دستی ایران می‌پرداخت که طبقه اول آن ۱۹۶ متر مربع زیر بنا و ۳۱۰ متر مربع مساحت دارد. یکی از اقداماتی که در رابطه با این موزه انجام شد و آن را تبدیل به مکان مناسبی به منظور نمایش آثار صنایع دستی کرد، تغییر طراحی خارجی و مرمت آن بود که توسط مهندس فیروزه اطهاری و هومن صدر به انجام رسید.
اطلاع دقیقی درباره تاریخ ساخت بنای این موزه که در یکی از بناهای قدیمی دو طبقه در مجموعه سعدآباد قرار دارد در دسترس نیست و احتمال می‌رود که به قرن ۱۴ قمری یعنی اوایل حکومت پهلوی اول تعلق داشته باشد.