سرویس مد و لباس هنرآنلاین: آتوسا قائمیان از فعالان عرصه مد و لباس به‌ویژه در زمینه دوخت‌های سنتی و لباس اقوام و همچنین مدرس با تأکید بر لزوم ورود رویکردهای علمی و تحقیقاتی در سایر بخش‌های مد و لباس کشور به خبرنگار هنرآنلاین گفت: من در رشته صنایع‌دستی تحصیل کردم در شرایطی که امیدوار بودم بخشی از سرفصل‌های این رشته به دوخت‌های سنتی و یا موضوعات مرتبط با لباس اقوام ایرانی بازگردد درحالی‌که از همان زمان متوجه ضعف جدی در این بخش شدم.

قائمیان با اشاره به اینکه پایان‌نامه دانشگاهی خود را با موضوع دایره المعارف سوزن‌دوزی‌های ایرانی و به‌اتفاق دو تن از دوستانش به رشته تحریر درآورده است، اذعان داشت: در آن زمان متوجه شدم که ما تا چه اندازه با کمبود منابع و مراجع در این زمینه‌های گوناگون مواجه هستیم هرچند که در بخش‌های دیگر عرصه مد و لباس همچون طراحی و تصویرگری پیشرفت‌های خوبی حاصل‌ شده اما واقعیت این است که در اموری همچون سوزن‌دوزی‌ها که سنت‌ها و فرهنگ‌های دیرینه ما مربوط می‌شود، همچنان نیاز به تلاش بسیار در تمامی بخش‌ها ازجمله ابعاد پژوهشی است.

او افزود: در این میان شرط لازم برای توسعه عرصه مد و لباس و همچنین تربیت نیروهای کارآمد در بخش‌های مختلف، توجه هر چه بیشتر به حضور اساتید کار بلد و باتجربه در بخش‌های مختلف است و به‌جرئت می‌توان گفت یکی از راه‌های برون‌رفت این حوزه از برخی نارسایی‌ها به همراهی این بزرگان در تمامی بخش‌ها بازمی‌گردد.

این فعال عرصه مد و لباس در ادامه به نقش پررنگ جامعه دانشجو در ایجاد بسترهای پژوهشی اشاره کرد و گفت: طی سال اخیر شاهد رشد چشمگیر دانشجویان علاقه‌مند به حوزه مد و لباس در رشته‌ها و گرایش‌های گوناگون بوده بااین‌همه به نظر می‌رسد فضای دانشگاهی و رویکردهای موجود نتوانسته‌اند آن‌گونه که باید از این ظرفیت‌ها بهره گیرند درحالی‌که به‌زعم من دانشجویان باید ملزم به تحقیقات میدانی شوند و بدون شک ثمرات این تحقیقات در آینده به‌وضوح هم برای شخص دانشجو و هم جامعه فعال در عرصه مد و لباس لمس خواهد شد.

قائمیان تصریح کرد: درعین‌حال هراندازه که نیاز است فعالیت‌های فعالان عرصه مد و لباس با نیم‌نگاهی به رخدادها و پیشرفت‌های به‌دست‌آمده در نقاط مختلف جهان معطوف شود اما ازآنجاکه گنجینه عظیمی از فرهنگ پوشش را در کشورمان داشته‌ایم، لازم است به موضوع حفظ و احیای میراث برجای‌مانده توجه شود.

او تأکید کرد: موضوع لزوم حفظ و احیای لباس اقوام ایرانی می‌تواند به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رسالت‌های جامعه دانشگاهی باشد و طی سال‌های اخیر گسترش شبکه‌های اجتماعی سبب شده است که افراد بسیاری به ابعاد گوناگون موضوع مد و لباس جلب شوند و زمینه برای معرفی هرچه بهتر و بیشتر ظرفیت‌های بومی در ابعاد ملی و بین‌المللی فراهم آید.