سرویس مد و لباس هنرآنلاین: دیگربار برگی از تقویم ورق خورد و روزی سر رسید که تاریخ آن را به نام زنان و مادران سرزمینمان ثبت کرده است.
زنانی که ردپای فلسفه خلقتشان را هم در فرهنگ می‌توان جستجو کرد هم در هنر.
زنانی که شریک تمام غم‌ها و شادی‌های مردانند و مادرانه پا به پای نگرانی‌ها و دغدغه‌ها قدم می‌زنند تا مبادا برگی جز به حکمت خداوند از شاخه‌ای بر زمین بیفتد و گاه اگر در همین تنگناهای پرفراز و نشیب خشمگین هم شوند، همچون الماس در منتها الیه نور و روشنایی هم که بایستند، هرگز نخواند سوزاند.
هنر در هر گوشه‌ای از جهان و تاریخ اگر موضوع مباحثه و کلام باشد، جایگاه رفیع زنان است که رنگ و بویی مثال‌زدنی و شاخص به آن می‌بخشد و در هر کدام از عرصه‌های فرهنگی که بارقه‌ای از امید روح آدمی را نوازش داده، رد پای زنان شفاف‌تر از هر واقعیت وجودی دیگر نمود و بروز عینی داشته است.
حال آنکه مد و لباس داستانی ویژه‌تر و مثال زدنی‌تر دارد آنجایی که روح لطیف زنانه در پستوی خانه‌ها روی تکه پارچه‌های قدیمی آرمیده حتی اگر دیگر نام و یادی از خالق آن به گوش نرسد.
آنجایی که تمدن بشریت گواه دستانی است که به ذوق و مهر، گره به گره زده‌اند و در پیچ و تاپ تار و پود، نقش‌هایی را زنانه‌وار بر بستر تاریخ جاویدان ساخته‌اند.
زنان و مادران نه فقط سرزمینمان ایران که سراسر گیتی، هر زمان که هیچ منطق و استدلالی یارای مقابله با تلخ کامی‌ها را نداشته، مخلوقاتی را پیش روی جهان خلقت قرار داده‌اند که نه فقط یک اثر هنری که گنجینه‌هایی از کلام را در خود داشته به روایت فرهنگ و هنر از دریچه امید، ذوق و شوق زنانه برای گذر از روزهای سرد و تاریک.
بگذریم... واژگان در کلام برای توصیف هنرمندی که خود هنرمندانه‌ترین مخلوق زمین و زمان است قاصر است و شاید تنها در یک مصرع بتوان حق مطلب را در این بزنگاه ادا کرد و آن اینکه: "درست و راست نگر تا همه هنر یابی..."
تبصره: با هنر از سیاست هم قدرتمندتر خواهیم بود اگر و تنها اگر به این جمله اعتقاد راسخ داشته باشیم که منشأ هر کار بزرگی زنان هنرمند هستند.