سرویس مد و لباس هنرآنلاین: این روزها کمتر فعالی در حوزه مد و لباس است که فعالیتش تحت تأثیر کمبود مواد اولیه قرار نگرفته باشد درحالی‌که همچنان کارخانه‌های مختلفی در سطح کشور مشغول تهیه و تولید انواع پنبه، نخ و یا الیاف طبیعی و مصنوعی هستند.
مواد اولیه مصنوعی، پنبه، الیاف سلولزی یا ویسکوز، پشم، ابریشم، چرم، الیاف ساقه‌ای و پارچه‌های آزمایشی ازجمله مواد اولیه پرکاربرد در صنایع پوشاک و نساجی به شمار می‌رود که به دلایل گوناگون در مقاطع مختلف زمانی، کمبود هرکدام از این‌ها می‌تواند منتج به پیامدهای منفی در زمینه کیفیت و قیمت نهایی محصولات شود.
اما طی ماه‌های اخیر به دلایلی همچون نوسانات و افزایش نرخ ارز و به وجود آمدن اختلال در تولید مواد اولیه داخلی، مسئله مواد اولیه که اتفاقاً نه‌فقط در ابعاد صنعتی حوزه مد و لباس که در بخش دوخت‌های سنتی نیز به‌شدت دامن‌گیر بوده است سبب شده که بخشی از فعالیت‌ها به‌طور موقتی مسکوت مانده و یا خطر حذف از چرخه برایشان پیش آید.
از سویی دیگر وضعیت فعلی موجود حاکی از آن است که تأثیر شیوع ویروس کرونا و تبعات منفی آن در جریان تولید و فروش محصولات حوزه‌های نساجی و پوشاک با پیامد تحریم‌ها، واردات بی‌رویه نخ و دردسرهای واردات مواد اولیه، قطعات و ماشین‌آلات قابل مقایسه است.
درست در مقطعی که با توجه به اعمال محدودیت‌های قانونی به جریان قاچاق و کاهش واردات به دلیل شرایط فعلی ارز، فرصت بسیار مناسبی برای تولیدکنندگان به وجود آمده تا بتوانند بازارهای خود را گسترش و سطح کیفی محصولاتشان را افزایش دهند، اما امروز شاهد آنیم که مسئله‌ای دیگر با عنوان کمبود مواد اولیه که بخشی از وابستگی صنایع نساجی و پوشاک کشورمان به کشورهای دیگر است، سبب شده که بسیاری از فعالیت‌ها مختل شوند.
حال جای طرح این پرسش باقی است که آیا کرونا مجالی به حمایت دولت در تأمین ارز واردات مواد اولیه می‌دهد؟
مجید نامی نایب‌رئیس هیئت‌مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران در بخش‌هایی از گفتگو با سایت نساجی امروز دراین‌باره اذعان داشته: "تولید، فرایندی نیست که در بخش تدوین قوانین و مقررات، ارائه تسهیلات بانکی و مشوق‌های صنعتی، موردحمایت دولت قرار بگیرد و از سوی دیگر صنایع تحت حمایت همه‌جانبه دولت، صرفاً به‌صورت مصنوعی سرپا نگه‌داشته شده‌اند و نباید انتظار رشد و توسعه صنعتی را از آن‌ها داشت. شاید اگر صنایع نساجی و پوشاک از چنین حمایت‌هایی بهره‌مند می‌شدند هیچ‌گاه ماشین‌آلات قدیمی و از رده خارج در خطوط تولید به فعالیت ادامه نمی‌دادند و کارخانه‌ها همگام با تکنولوژی‌های روز دنیا از دستگاه‌های مدرن بهره‌مند می‌شدند به همین دلیل صنعتگران مجبورند با اتکا به سرمایه‌های خود، ماشین‌آلات جدید تهیه نمایند تا با ارائه محصولات طبق مد روز دنیا، از رقابت با سایر کشورها بازنمانند. "
او می‌گوید: "متأسفانه شرایط هیچ‌گاه به نفع تولیدکننده نبوده و نیست و با دستورالعمل‌ها و قوانین متفاوت و متناقض، روند تولید کند پیش می‌رود و فرصت‌های ارزشمندی از بین می‌روند، البته مدیران بخش خصوصی، تأمین‌کنندگان و تجار شیو‌ه‌های مختلف دور زدن تحریم‌ها را یاد گرفته‌اند اما تنها توقع تولیدکنندگان از دولت این است که ارز موردنیاز واردات ماشین‌آلات و مواد اولیه صنعتی را در اختیارشان قرار دهند."
امید یراقی نیز از دیگر فعالان عرصه نساجی در حوزه تأمین مواد اولیه دراین‌باره معتقد است: "تولیدکنندگان حتی در صورت کاهش فروش، مجبور به تهیه مواد اولیه و نگهداری آن در انبارها بودند اما این امر به معنای مستثنی بودن واحدهای ریسندگی از تبعات نامطلوب کرونا نیست به‌هرحال ما نیز تمایل نداریم مشتریان به‌اجبار از ما خرید کنند و هیچ زنجیره صنعتی به موفقیت نخواهد رسید مگر این‌که تمام اجزای آن زنجیره به‌درستی کار کنند. مشکلات واحدهای ریسندگی کم نیست و در اوج کرونا دسترسی به مواد اولیه برایمان بسیار دشوارتر بود. در بخش فروش حجم مشکلات کمتر به نظر می‌رسید اما در زمینه تهیه مواد اولیه و واردات ماشین‌آلات با مشکلات بسیاری روبرو بودیم. بانک مرکزی عملاً هیچ نوع ارزی در اختیار صنعت قرار نمی‌دهد و از سوی دیگر بانک‌ها با معضل سرمایه در گردش روبرو هستند، ارزش ریال در مدت بسیار کوتاهی به یک‌سوم رسید و سرمایه در گردش واحدهای تولیدی نیز بسیار پایین آمد به‌این‌ترتیب قدرت خریدمان برای تهیه مواد اولیه کاهش پیدا کرد."