به گزارش هنرآنلاین به نقل روابط عمومی کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، سپیده غنی‌پور روانشناس کودک در تشریح این مسئله که انتخاب لباس برای کودک چه تأثیری بر سلامت روان بچه‌ها دارد و در انتخاب لباس برای کودک چه مواردی را باید موردتوجه قرار دهیم، گفت: لباس اولین چیزی است که کودک با آن ارتباط می‌گیرد و در اصل خانه اول کودک لباس کودک است. حتی می‌توان گفت بر اساس نظریه اریکسون بینیک تا سه‌سالگی کودک به دنبال انتخاب لباس و اسباب‌بازی خودش است و می‌خواهد حق انتخاب داشته باشد که همین مسئله زیربنای خودگردانی و استقلال کودک است.
او ادامه داد: از منظر روانشناسی این که بچه‌های بینیک تا سه سال لباس خود را انتخاب کنند، آن چیزی را که می‌خواهند داشته باشند و با آن احساس راحتی کنند بسیار مطرح است به‌ویژه این که نوع لباس در یادگیری و رفتار اجتماعی کودک نیز تأثیر قطعی دارد.
غنی‌پور به‌سختی انتخاب لباس برای کودکان نیز اشاره و اظهار کرد: انتخاب لباس برای کودک سخت است هم به خاطر شرایط روحی و هم به خاطر شرایط سندی کودک؛ به همین دلیل طراح لباس کودک باید دقت زیادی در این خصوص داشته باشد و لباسی که طراحی می‌کند را به دنیای کودکان نزدیک کند یعنی طرح‌هایی برای کودک در نظر بگیرد که علاوه بر این که کودک را جذب می‌کند مطابق نیاز، علایق و فرهنگ کودک نیز باشد.
او در خصوص نحوه طراحی لباس کودک توسط برترین برندهای دنیا، گفت: بسیاری از برندهای مطرح دنیا در حوزه لباس کودک تحقیقات میدانی گسترده انجام می‌دهند و بررسی می‌کنند که بچه‌ها در طبقات مختلف اجتماعی چه نیازهایی دارند و با چه لباس‌هایی راحت بوده و احساس بهتری دارند. این مطالعات و بررسی‌های میدانی به طراح کمک می‌کند بهترین انتخاب را برای کودک رقم بزند.
این روانشناس کودک به مسئله مدگرایی در کودکان نیز اشاره کرد و گفت: در گذشته تا این حد مسئله مد برای بچه‌ها مطرح نبود اما در جامعه کنونی بچه‌ها نیز به این مسئله توجه می‌کنند و نباید والدین تصور کنند که به‌دلخواه خودشان می‌توانند برای بچه‌هایشان حتی در سنین بسیار کم لباس تهیه کنند بلکه باید خواست و علاقه بچه‌ها در انتخاب لباسشان کاملاً موردتوجه والدین باشد.
او در پاسخ به این سؤال که آیا مجبور کردن بچه‌ها به پوشیدن لباسی که آن را نمی‌خواهند ازنظر روانی برای کودکان آسیب‌زا است، گفت: با این کار استقلال را از بچه‌ها می‌گیریم و اجازه نمی‌دهیم خودشان انتخابی داشته باشند. اکنون در شبکه‌های اجتماعی تصاویر و عکس‌های زیادی از مادرها و دختر بچه‌هایشان را می‌بینیم که مادر یک لباس دارد و برای کودک خود نیز از همان لباس در سایز کوچک تهیه کرده است. هیچ جای دنیا چنین پوششی برای بچه‌ها مورد قبول نیست.
غنی‌پور تصریح کرد: بچه‌ها در هر سنی نیازهای متفاوتی در پوشش دارند. اگر سن کودکی را از 3 تا 12 سالگی در نظر بگیریم این دوره به کودکی اول و کودکی میانه تقسیم می‌شود و قطعاً پوششی که کودک ما در کودکی اول دارد در کودکی میانه خود و دوران نوجوانیش آن را نمی‌پسندد. نوجوانی نیز به سه دوره تقسیم می‌شود و پوششی که نوجوان در دوره اول نوجوانی خود دارد در دوره دوم آن را نمی‌پذیرد و در دوره سوم آن را رد می‌کند.
او در ادامه در خصوص مهم‌ترین مباحثی که طراح لباس کودک باید در حوزه روانشناسی کودک بداند گفت: یک طراح لباس نمی‌تواند هم به روانشناسی کودک و هم به مسائل طراحی لباس تسلط کامل داشته باشد به همین دلیل نیاز است که در تیم طراحی لباس کودک حتماً یک روانشناس کودک نیز حضور داشته باشد.
این روانشناس کودک افزود: طراحان باید به توجه به سن کودک، فرهنگ جامعه و با آگاهی به برنامه‌های تلویزیونی موردعلاقه بچه‌ها در هر سن، اسباب‌بازی‌هایی که موردعلاقه آن‌ها است، کارتونی که می‌بینند و ... به سمت طراحی لباس متناسب با هر سن بروند و لباس‌هایی را طراحی کنند که موجب احساس رضایت و خوشحالی بچه‌ها شود. مسائل رشد و نحوه رشد کودک و خط سیر طراحی لباس کودک در جهان نیز مباحث مهمی است که یک طراح باید به آن‌ها آگاهی داشته و تحولات جهانی طراحی لباس کودک را بر مبنای فرهنگ کشورمان در طراحی لباس کودک لحاظ کند.
او با ابراز تأسف از این که در بازار کشورمان همان لباسی که برای بچه دوساله وجود دارد در سایز بزرگ برای بچه شش‌ساله هم وجود دارد، گفت: قطعاً این مسئله از منظر روانشناسی کودک اشتباه است اما در بازار لباس کودک حرف اول را بازار پارچه‌فروشی می‌زند و کارشناس طراح ما به‌جای این که ایده طراحی لباس متناسب با سن، علایق و فرهنگ کودکان کشورمان را ارائه دهد مجبور است بر اساس پارچههای موجود در بازار طرحی را ارائه و به بازار پخش بسپارد.
غنی‌پور در پاسخ به این سؤال که چگونه مسیر حرکت به سمت طراحی علمی و مبتنی بر روانشناسی کودک را در طراحی لباس کودک پایه‌ریزی کنیم؟ گفت: طراحان ما باید به زبان بین‌المللی مد و لباس به‌خوبی احاطه داشته باشند و بر روی خط مد جهانی طراحی لباس حرکت کنند که بخشی از این زبان بین‌المللی نیز استفاده از روانشناسی کودک در طراحی لباس کودک است.
او افزود: باید در کنار هر برندی کاتالوگی باشد که یک روانشناس آن را تأیید کرده. این کاتالوگ باید حاوی اطلاعات علمی کامل در مورد رنگ، جنس، طرح، پارچه و المان‌های به‌کاررفته در لباس کودک و دلایل و اهداف کاربرد آن‌ها باشد. و البته اگر به‌عنوان‌مثال می‌خواهیم شخصیتی مانند فردوسی را به کودکان بشناسانیم نباید به چاپ کردن عکس فردوسی بر روی لباس کودکان اکتفا کنیم بلکه باید کمی خلاقیت به خرج داده و با توجه به نیاز و علاقه بچه‌ها و با تکیه‌بر تحقیقات میدانی طرحی که احساس مثبت و خوبی به بچه‌ها منتقل کند را ارائه کنیم.