سرویس مد و لباس هنرآنلاین: اگر بخواهیم به تدریس مدرسان مقیم به‌عنوان یک شغل در عرصه مد و لباس کشور نگاه کنیم، لازم است ابتدا تعریفی از هنرمند یا مدرس مقیم ارائه دهیم.
یکی از مشکلات اساسی در حوزه مد و لباس که نبود امکان سفر در پی شیوع کرونا به آن دامن زد، کمبود مدرسان حاذق و توانمند در مناطق مختلف کشور است؛ مسئله‌ای که بسیاری از مدرسان مقیم تهران به آن اذعان دارند و بر اساس این حس نیاز، به‌منظور تدریس سرفصل‌های مختلف آموزشگاهی یا دانشگاهی، سفرهای استانی بسیاری را تجربه می‌کنند.
بسیاری از مدارس و دانشکده‌ها و همچنین مؤسسات، هنرمندان مقیم را استخدام می‌کند که تجربه هر هنرمند مقیم بر اساس قوانین و طول مدت قرارداد فرق خواهد داشت و وابسته به نوع پروژه مورد قرارداد، می‌تواند در طیفی از چندین هفته تا اقامت تابستانی یا اقامت سالانه باشد.
برای اشتغال در این حرفه ممکن است لازم باشد هنرمند با معلم مدرسه یا مربی دانشکده همراهی کند و تجربیات جانبی در حوزه تخصصی ارائه و ایده‌های مبادله کند و یا به‌طور مثال در واحدهای همچون گالری‌های هنری، موزه، مراکز آموزشی و استودیوهای درون‌سازمانی مشغول به کار شود.
این افراد اغلب در مجلات هنری، طراحی تبلیغاتی یا حوزه آموزش برای مورد مقیم شدن مورد توجه قرار می‌گیرند.
هنرمندان مشتاق، تقاضای خود را طی فرآیند رسمی همچون ارسال رزومه، تکمیل طرح پیشنهادی پروژه، ارائه نمونه‌هایی از کار خود و بیان طرح کلی از پیام پیامد نهایی اقامت ارسال می‌کند. تأمین بودجه برای این اقامت‌ها، از منابع متفاوتی چون طرح‌های دولتی، مبالغ اعطایی شوراها و بودجه انجمن‌های تخصصی تأمین می‌شوند. در عوض هنرمند مقیم مهارت‌های خود را با برگزاری دوره‌های آموزشی با دیگران به اشتراک می‌گذارد.
اما واقعیت آن است که اگر از این تعریف بگذریم و تمرکز خود را بر بهره‌گیری حداکثری از ظرفیت‌های آموزشی هر منطقه ازجمله منابع انسانی به‌ویژه در شرایط کرونایی معطوف کنیم، به‌مرور زمان درخواهیم یافت که با توجه به اشراف هنرمندان متعلق به هر منطقه به موضوعات فرهنگی و خلأهای آموزشی، بازخوردهای بهتری در برابر بهره‌گیری از مدرسان مقیم یا مأمور به خدمت دریافت خواهیم کرد.