سرویس مد و لباس هنرآنلاین: عاشورا در تاریخ، چه از منظر اجتماعی و چه دینی، نقطه عطف محسوب می‌شود و به هر حال با توجه به رویکرد غالب مردم در مقطعی از زمان که مصادف است با یادآوری این رویداد جریان ساز، شاهد هستیم که در تمامی عرصه‌ها و از آن جمله فرهنگ و هنر، همگی به‌نوعی به دنبال رقم زدن رویداد و فرایندی در تکریم و تعظیم آن هستند و حتی در حوزه‌هایی اصطلاحاً منفعل نیز شاهدتم سازی هستیم.
بر اساس آنچه در عرصه فرهنگ و هنر مقارن با رویدادهای آیینی تاسوعا و عاشورا در حال وقوع است، هر یک از حوزه‌ها و گونه‌های هنری با توجه به ماهیت، ظرفیت و نحوه بروزشان در پیشگاه مخاطب به این مقوله پرداخته‌اند؛ هرچند دارای سهم مساوی نیستند. مثلاً در مورد سینما، موسیقی و هنرهای تجسمی که معمولاً با اقبال بیشتری از سوی مخاطب مواجهه هستند، با این اتفاق روبرو هستیم که اهتمام هنرمندان این عرصه‌ها در پرداختن به موضوع عاشورا از سایر حوزه‌ها بیشتر است.
کم و بیش در عرصه سینما شاهد تولید آثاری با موضوع عاشورا و یا در دنیای معاصر و زندگی اجتماعی موضوعاتی متأثر از باور و فرهنگ عاشورایی هستیم. موزیسین‌هایی هستند که همچنان با موضوع عاشورا و قیام حسینی به تولید آثاری می‌پردازند و عرصه هنرهای نمایشی نیز با برگزاری رویدادهایی در قاب همایش و سوگواره به این مهم می‌پردازد.
در حوزه هنرهای تجسمی نیز جسته و گریخته شاهد چنین رویکردی هستیم و حداقل اینکه اگر هم اتفاقی نیفتد اما مقارن با این مقطع، دیوار نگارخانه‌ها از تابلوهای نقاشی و گرافیک و پوستر و... عاشورایی پوشیده می‌شوند.
نکته جالب توجه اینکه تمام عرصه‌های هنری که به آن‌ها اشاره شد و در زمینه مفهوم عاشورا کنش‌های را در آن‌ها شاهد هستیم، همگی در محیط و فضاهایی محصور قرار داشته، با مخاطبانی خاص و این‌گونه نیست که خودآگاه و یا ناخودآگاه همه آحاد مردم را درگیر خود سازند.
این نسبت را باید مقایسه کرد با حوزه‌ای همچون مد و لباس که عرصه‌ای فراگیرتر از سایر گونه‌های هنری است. با این وجود و با فرض فراگیری اما همچنان مد و لباس نتوانسته با توجه به قابلیت و ظرفیت‌های بسیار زیاد خود آن‌گونه که باید و شاید سهم مؤثر خود در این حوزه را ایفا کند.
اصولاً رویکرد در این زمینه و کاربردی شدن مقوله مد و لباس غالباً سنتی است و اکثر مردم خودجوش با اختیار کردن و پوشیدن جامه سیاه چه در مجالس عزا شرکت کنند و چه نکنند، سعی در محترم شمردن این مقطع زمانی دارند آن هم بدون هیچ المان و شاخصه‌ای که هر سال سیاه‌جامگی محرم و صفر را متمایز از سال قبل کند.
اینجاست که خلأهایی ناشی از ضعف عملکردی و یا سو مدیریت از سوی مقام متولی و مسئول در حوزه مد و لباس نمایان می‌شود و این پرسش که چرا شاهد رویدادی نو به‌منظور جریان سازی در این عرصه به‌منظور نگرشی متفاوت در آن نیستیم.
به هر حال لباس صرف نظر از پوشانندگی به‌عنوان یک رسانه پویا، متحرک قادر است دربردارنده بسیاری از مفاهیم مورد نظر باشد و در صورت برنامه‌ریزی درست می‌تواند طرح و نقش‌های منقوش روی آن بدون هیچ حرف و حدیثی پیام‌رسان مفهوم خاصی باشد. اتفاقی که به همت طراحان پارچه و لباس تا اندازه‌ای رخ داده اما همچنان به لحاظ پژوهشی و غنا، جای کار دارد.