سرویس مد و لباس هنرآنلاین: ایران دارای تاریخ و تمدنی کهن و باستانی است، این نکته را بارها و بارها شنیده، با مظاهر آن مواجه بوده و البته اغلب این امر موجب تفاخر و مباهات ما بوده است.
تجلی آنچه به‌عنوان میراث فرهنگی و سرمنشأ تمدنی با آن روبرو هستیم، نوعاً از رهگذر آثار برجای‌مانده در قالب معماری و ابنیه تاریخی قابل‌مشاهده است، شکوه و عظمت نهفته در این آثار که بیننده در نسبت خلق آن‌ها با ابزار و ادواتی که انسان آن زمان در اختیار داشته و به نظر می‌رسد عادی از جلوه‌های تکنولوژی و فناوری بوده است، انگشت تعجب به دندان می‌گیرد.
اینکه ما چنین میراثی از گذشتگان خود داریم جای خود دارد و البته پاسداری و حراست از آن امری طبیعی و وظیفه یکایک ماست تا جایی که اگر در این راستا هرکدام از ما ازآنچه در نگهداری از میراث گذشتگان تخطی کند، سریعاً مورد سرزنش و نکوهش قرار می‌گیرد.
اما درعین‌حال باید دید که نسل معاصر به‌غیراز این رسالت، چه نسبت و رابطه دیگری را نیز می‌تواند با این میراث و منبع الهام برقرار سازد، آیا به رخ کشیدن این تمدن دیرینه در مناسبات موزه‌ای و فخرفروشی به آن کفایت می‌کند و یا باید آنچه نیاکان ما با دیدگاه وسیع و البته ابزاری اندک و قلیل به آن دست یازیده‌اند، الگوی ما در احیا و شکوه هنر و صنعت در روزگار کنونی باشد؟
در پرداختی مستقیم و گرته‌برداری از میراث معماری تمدن باستانی ایرانی که انتظار می‌رود نمادهای باشکوه آن را در ابنیه و ساختمان‌های باشکوه جدیدالاحداث در محیط‌های شهری و کلان‌شهرها شاهد باشیم که حداقل در بررسی‌های میدانی طی یکی دو دهه گذشته توفیقی حاصل نشد و نوعی ولنگاری ملموس بوده است تا جایی که با داشتن چنین دستاوردهای عظیم و پرصلابتی همچنان چشم بر روی همه آن‌ها بسته و به آنچه غرب برایمان به ارمغان آورده و چندان هم‌ریشه دار نیست و با فرهنگ و تمدن ما همخوانی ندارد چشم دوخته‌ایم.
این میان باید به دنبال تجلی چنین فرهنگ و هنر غنی در سایر ساحت‌های هنری بود و رسوخش را در عرصه‌هایی همچون مد و لباس نیز جستجو کرد و آزمود.
به‌طور قطع، هنر و صنعت تمدن باستانی ایرانی در وجوه گوناگونی غنی است و در بسیاری از ابعاد، پیشرو و سرآمد زمان و روزگار خود بلکه ادوار آینده خود بوده‌اند.
نمونه‌اش تصویری است که منبع الهام در قالب‌سازی کفشی شده که برگرفته از پاپوش رزم دوران هخامنشی موجود در حجاری تخت جمشید است؛ هرچند که آنچه در این حجاری قابل‌مشاهده است تمام و کمال بوده و فاقد نقص است و الگوسازی وفادارانه از آن انجام گرفته با این وجود می‌توان حتی با برداشتی کلی به دنبال تغییراتی در آن متناسب با مد و فشن امروزی در ایران و جهان نیز بود.