سرویس مد و لباس هنرآنلاین: برخی بر این باورند که کرونا عاملی برای نجات طبیعت و حیات وحش از دست انسان تمامیت‌خواه است، اما جالب است در این میان عده‌ای اعتقاد دارند که شیوع این ویروس می‌تواند به نتایجی مثبت در روند حرکت صنایع بزرگ و کوچک منجر شود. منظر رمزی عراقی طراح لباس، پژوهشگر و مدیر مؤسسه "سیمای مد شرق" یکی از این افراد است.
او با نگاهی خوش‌بینانه به قصه تلخ کرونا، معتقد است در این شرایط تنها افراد و مؤسساتی شانس ماندن دارند که مستحق باشند؛ آن‌هایی که حساب‌شده و اصولی به تداوم خود اندیشیده باشند و البته این شرایط برای باقی آن‌ها موقعیت و فرصتی را فراهم می‌آورد تا تجدید نظر کرده و به این بیندیشند که می‌توانند ادامه دهند و برای بقا و ماندگاری باید چه تمهیداتی به خرج دهند.
مشروح گفت‌وگو با این فعال حوزه مد و لباس را در ادامه بخوانید:
به‌عنوان پرسش نخست، بفرمایید مهم‌ترین مشکل و مسائلی که در پی شیوع ویروس کرونا و به تعطیلی کشیده شدن عرضه و تقاضا در مد و لباس کشور پدید آمده است، چیست و چه راهکارهایی می‌توان برای آن در نظر گرفت؟
تصور می‌کنم در یک موقعیت خیلی خاص قرار داریم اما علی‌رغم همه نتایج و پیامدهای منفی که کرونا داشته و دارد باید گفت که حسنی نیز داشته و آن این که اجباراً بسیاری از این فعالیت‌ها در این حوزه متوقف مانده است. این امر امکان آن را فراهم می‌آورد که مثلاً تغییراتی در ساختار برند بدهیم. واقعاً برخی مواقع لازم است که جریان جاری از تب و تاب افتاده و اصطلاحاً نفسی بکشیم هر چند ممکن است کارمندان و کارگران شاغل در چنین مؤسساتی انتظاراتی داشته باشند که البته در مورد برندها و مؤسسات صاحب‌نام این امکان وجود دارد که حداقل حقوق را پرداخت نمایند، اما در عین حال مجموعه تمرکزی بر آنچه انجام داده است و از این به بعد قصد انجام آن را دارد داشته باشد. بسیاری مواقع می‌شود که بسیاری از ما آرزو می‌کنیم تا از هیاهوی روزانه فارغ شویم و شرایط حاکم کنونی چنین موقعیت و امکانی را فراهم آورده است تا با ترمیم زیرساخت‌ها تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم. این لازمه این صنعت که البته نمی‌توان به شکل تام و تمام به آن صنعت اطلاق کرد چرا که اغلب پیکره این حوزه را تشکل‌های سنتی به خود اختصاص می‌دهد، است. اساساً وقوع شرایط مشابه آنچه اکنون در حال مشاهده آن هستیم موجب می‌شود که آن‌هایی در این گیر و دار همچنان سرزنده و پویا باقی بمانند که بسیار خوب و حساب‌شده فکر و عمل کرده‌اند. با نگاهی به آنچه جریان صنعت پوشاک در کشور را شامل می‌شود به‌درستی می‌توان فهمید که بسیاری از این فعالان صرف پول درآوردن را در این حوزه ملاک کار خود قرار داده‌اند و متأسفانه چون از یک ساختار حسابداری و مالی کلاسیک برخوردار نیستند، لذا حسابداری آن‌ها بیشتر شبیه به حساب نگاهداری است.
با این توصیف اغلب آن‌ها فاقد ساز و کار عملی برای دوام آوردن در چنین اوضاع و شرایطی هستند؟
کاملاً درست است. در این شرایط تنها افراد و مؤسساتی شانس ماندن دارند که مستحق باشند، آن‌هایی که حساب‌شده و اصولی به تداوم خود اندیشیده باشند و البته این شرایط برای باقی آن‌ها موقعیت و فرصتی را فراهم می‌آورد تا تجدید نظر کرده و به این بیندیشند که می‌توانند ادامه دهند و برای بقا و ماندگاری باید چه تمهیداتی به خرج دهند. قطعاً شرایط حال حاضر فعالان این عرصه را به سمت استفاده از تجربیات گذشتگان که موقعیت‌های بحرانی را طی کرده‌اند رهنمود خواهد کرد و البته عده‌ای نیز در این اوضاع و احوال متوسل به علوم نوین کسب و کار و استفاده از ابزارهای فناورانه اقتصادی می‌شوند تا به برون‌رفت آن‌ها از شکل سنتی بیانجامد.
پس به آنچه اتفاق افتاده و آینده‌ای که در انتظار صنعت پوشاک است خوش‌بین هستید؟
بله، دیر یا زود پای رقبای خارجی در این عرصه باز خواهد شد و پس از شرایط تحریم ما چاره‌ای جز رقابت با آن‌ها نخواهیم داشت. این امر نیازمند مسلح شدن ما به ابزار و ادوات به‌روز و نوآورانه کسب و کار نه در عرصه پوشاک بلکه در تمام عرصه‌هاست. شرایط کنونی به فعالان این عرصه این مجال و فرصت را داده است که با توقف ناخواسته در امور جاری خود به فکر فردای بازار کسب و کار در حوزه پوشاک باشند. در حال حاضر بسیاری از کشورهای پیشرفته در تمامی عرصه‌ها به مقوله‌ای به نام هزینه‌یابی مشغول هستند و این که باید هزینه‌ها را تا جایی که ممکن است مدیریت کرد. در شرایط فعلی که به دلیل شیوع کرونا بازار عرضه و تقاضا نامتعادل است و اغلب افراد به داشته‌های خود در زمینه پوشاک بسنده می‌کنند و به فکر خرید البسه و رخت و لباس نو نیستند باید به دنبال راه‌های جایگزین برای ترغیب مردم به‌منظور پایدار ماندن در این حوزه باشند.
این امر چگونه رخ می‌دهد؟ به هر حال باید عرضه‌ای در موقعیت زمانی و مکانی رخ دهد و در این شرایط این امر به حداقل ممکن خود رسیده است؟
سبک زندگی مردم عوض شده است، این را باید بپذیریم. حال به خاطر کرونا و یا هر چیز دیگری و از آنجا که نقدینگی و سرمایه‌گذاری‌ها هم کاهش یافته است، لذا باید به فکر تغییر استراتژی در این زمینه باشیم و تولید محتوای جدیدی در این زمینه کنیم. تولید محتوای ما در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و عرضه آن‌ها موجب عدم ریزش مخاطبان خواهد شد و باید در تمامی آن‌ها از شگردهای بازاریابی همچون مواجهه حضوری فروشنده و خریدار استفاده شود، در این اوضاع و احوال در شرایطی که خیلی‌ها فروش اینترنتی را جدی نگرفته‌اند روبه سوی چنین داد و ستد آورده‌اند و البته با درک صحیح بازار مصرف به سراغ تولید اقلامی رفته‌اند که مایحتاج اساسی مردم در زمینه پوشاک و لباس است همچون طراحی و تولید ماسک در شرایط کرونایی مانند برخی از مایحتاج خوراکی که به هیچ عنوان نمی‌توان آن‌ها را حذف و روند تولیدشان را متوقف کرد. البته عرصه پوشاک و تولیدکنندگان آن نیز همچون دیگر اقشار مردم فرهنگی را در این مدت پی گرفته‌اند و آن پس‌انداز است و ترجیح می‌دهند که به جای خرج پول بیشتر، آن را ذخیره و جایی نگاه دارند به این امید که از این شرایط خارج شوند که البته این امر نیز به تغییر فرهنگ و سبک زندگی مردم که به آن اشاره کردم باز می‌شود و البته نهایت در پایان این راه گروهی ورشکسته می‌شوند چون راه و رسم تطبیق دادن خود با چنین شرایطی را یاد نگرفته‌اند و گروهی نیز بر اساس آنچه گفته شد، اتفاقاً از چنین پیشامدی خرسند هستند چرا که می‌توانند با تأمین نیازهای مقطعی بازار حتی به ثروت خوبی نیز برسند.