سرویس مد و لباس هنرآنلاین: سید محمود لاجوردی از چهره‌های فعال در عرصه طراحی و تولید شال و روسری در ایران است. خانواده او بالغ بر 50 سال سابقه فعالیت در این صنعت را دارند و پدرش سید مرتضی لاجوردی و برادر او سید محسن و برخی از اقوام دیگر در این حوزه فعالیت داشته‌اند. او نیز در اوایل دهه نود به این عرصه پا گذاشت. لاجوردی سال گذشته در نهمین جشنواره بین‌المللی مد و لباس فجر به‌عنوان دبیر بخش شال و روسری با تیم اجرایی این رویداد همراهی کرد.
لاجوردی درباره بعد کیفی آثاری که در جشنواره به نمایش گذاشته شد و همچنین شرایط حاکم بر عرصه شال و روسری طی سال گذشته به خبرنگار هنرآنلاین گفت: در نهمین جشنواره مد و لباس فجر یک سری کارها داشتیم که از جشنواره قبلی بسیار بهتر بودند و از طرفی برخی کارها نسبت به آثار دوره قبل کیفیت پایین‌تری داشتند. با این حال اگر بخواهیم معدل کیفیت آثار را در نظر بگیریم، به نظرم در سال 98 آثار از لحاظ کیفیت طراحی از سال 97 بهتر بودند.
او با اشاره به این که ما در بحث شال و روسری دو بخش داریم که یک بخش برای کارهای چاپی و دیجیتال بوده و بخشی دیگر نیز مربوط به کارهایی است که با دست انجام می‌شوند، تصریح کرد: آثار امسال در بخش دستی قطعاً نسبت به آثار سال گذشته رشد بیشتری به لحاظ کیفی و خلاقیت داشتند.
لاجوردی درباره خودکفایی در عرصه تولید روسری بیان کرد: ما تا حد زیادی در این زمینه به خودکفایی رسیده‌ایم. بزرگ‌ترین مشکل ما در قسمت تولید روسری مربوط به پارچه و نخ است و اگر بافنده‌های ما بتوانند پارچه‌ها را هم با کیفیت خوب تولید کنند، ما جز موارد خاص دیگر نیازی به واردات نداریم. در این بین ما با تولید بعضی از کارها که در بازار روسری به آن‌ها کارهای مجلسی می‌گویند فاصله زیادی داریم. کارهای مجلسی کارهایی هستند که نیازمند یک سری مواردی خارج از صنعت پارچه هستند. مثلاً ما در ایران تولیدات نگین را نداریم و یا اگر داریم چندان قوی نیست. با این حال تقریباً می‌توانیم بگوییم که توانایی تولید بالای 95 درصد الی 98 درصد آثار در ایران وجود دارد.
این فعال عرصه شال و روسری با اشاره به این که اگر کیفیت پارچه‌های ایرانی را بخواهیم با سال گذشته همین موقع مقایسه کنیم اذعان داشت: فکر می‌کنم پارچه‌ها بسیار بهتر شده‌اند. بسیاری از کارخانه‌هایی که توانایی بافت پارچه‌های ظریف روسری را نداشتند با تغییراتی که در دستگاه‌هایشان انجام دادند موفق شدند پارچه‌ها را تولید کنند و به نظرم پارچه‌های باکیفیتی هم دارند تولید می‌کنند. معدل پارچه‌هایی که دارد تولید می‌شود هنوز از لحاظ کیفی با کشورهایی مثل ترکیه و چین فاصله دارد که آن هم به بحث ماشین‌آلات و بعضاً مواد اولیه مربوط می‌شود.
لاجوردی در رابطه با قیمت روسری تولید داخل گفت: اگر بخواهیم قیمت روسری تولید داخل را با تولیدات ترکیه بسنجیم، قیمت پایین‌تری است ولی نسبت به کشور چین قیمت تولیدات ما بالاتر درمی‌آید که آن هم به خاطر حجم عجیب و غریبی است که در کشور چین تولید می‌شود. شرایطی که در بازار چین برای تولیدکننده در نظر می‌گیرند با بسیاری از جاهای دنیا متفاوت است. در حال حاضر چینی‌ها نه‌تنها در صنعت شال و روسری، بلکه در بسیاری از صنایع دیگر نمی‌توانند مانند قبل با قیمت پایین دست به تولید بزنند. من فکر می‌کنم ما در آینده می‌توانیم با چین رقابت کنیم، منتها به‌شرط این که دست ما کمی بازتر شود. در خارج از ایران هر کارخانه‌ای که راه می‌افتد سریع می‌تواند دستگاه‌های خودش را به‌روز کند و با تکنولوژی همراه شود ولی در عموم کارخانه‌های ایران دستگاه‌های بسیار قدیمی وجود دارد.
او با اشاره به این که دستگاه‌های قدیمی، کارگر و تولیدکننده را خسته می‌کنند و درنهایت خروجی کار آن چیزی که باید باشد درنمی‌آید، خاطرنشان کرد: این یکی از ضعف‌های جدی کار تولید در کشور ما است. موضوع بعدی که شاید بسیاری از افراد به آن توجه نکنند، بحث قانون کاری است که ما در ایران داریم. درد دل همه تولیدکنندگان این است که قانون کار ما همیشه از کارگر جانب‌داری می‌کند. بسیار خوب است که ما هوای کارگر را داشته باشیم اما معتقدم که این قانون در درازمدت به ضرر کارگر خواهد شد. از طرفی قوانین کار و بیمه ما یک سری مشکلات را برای تولیدکنندگان ایجاد می‌کند که باعث می‌شود چرخه تولید بسیار سخت بچرخد.
دبیر بخش شال و روسری نهمین جشنواره بین‌المللی مد و لباس فجر تصریح کرد: یک تولیدکننده برای مواد اولیه و دستگاه‌ها دچار مشکل می‌شود و دائماً با بیمه و وزارت کار دچار چالش است. ما وقتی دست و پای تولیدکننده را ببندیم، نمی‌توانیم توقع داشته باشیم که تولیدکننده هم بتواند یک کار باکیفیت را ارائه کند.
لاجوردی در خاتمه اظهار داشت: به‌زعم من کسانی که امروز در ایران درگیر تولید هستند انسان‌های بسیار دلسوزی هستند. آدم‌هایی هستند که تولید کردن و دردسر تولید در خون و وجودشان است. درواقع آن‌ها آدم‌های محکمی هستند که هنوز پای تولید مانده‌اند. به هر حال مشکلات همیشه و همه جا وجود دارد اما ما امیدوار هستیم که شرایط بهتر شود.