سرویس مد و لباس هنرآنلاین: جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ بیست و دومین جام جهانی است که از ۲۱ نوامبر تا ۱۸ دسامبر ۲۰۲۲ یعنی۳۰ آبان تا ۲۷ آذر ۱۴۰۱ در قطر برگزار خواهد شد و این نخستین باری خواهد بود که کشوری عربی از خاورمیانه میزبانی این مسابقات را بر عهده دارد.
ازآنجاکه تحریم‌ها سبب شده ماجرای تأمین‌کننده البسه تیم ملی فوتبال ایران به یکی از مباحث پیچیده و عجیب در ورزش کشورمان تبدیل شود، روزنامه اعتماد مطلب قابل‌تأملی را از هم‌اکنون درباره لباس تیم ملی ایران برای حضور در این رقابت‌ها منتشر کرده است که در ادامه می‌خوانید:
"هیچ‌یک از تیم‌های ملی فوتبال در دنیا به‌اندازه ایران در سال‌های اخیر تأمین‌کننده البسه‌اش را تغییر نداده است؛ چراکه پروسه معقولی برای انتخاب تأمین‌کننده البسه طی نمی‌شود. تیم ملی ایران از جام جهانی ۲۰۰۶ به این‌سو با برند‌هایی مثل پوما، دایی، جیووا، مجید، آل‌اشپورت و آدیداس همکاری کرده که در نوع خود بین تیم‌های ملی یک رکورد محسوب می‌شود.
ماجرای تأمین‌کننده البسه تیم ملی فوتبال ایران یکی از آن مباحث پیچیده و عجیب ورزش ایران است. فدراسیون فوتبال برخلاف تمام فدراسیون‌های دیگر جهان برای این‌که پیراهن برندی را بپوشد، به آن‌ها پول هم پرداخت می‌کند. کسی نمی‌داند چرا این رویه باب شده و به چه دلیل کسی در پی اصلاح این روند نیست. پیش از جام جهانی ۲۰۱۴ بود که بحث پیرامون انتخاب برند تأمین‌کننده پیراهن تیم‌های ملی فوتبال ایران بالا گرفت و کارلوس کی‌روش اعلام کرد که از آل‌اشپورت راضی نیست.
بازیکنان در برزیل با مصاحبه‌هایی نارضایتی خود از محصولات این برند را علنی کردند و حتی گفته می‌شد این پیراهن‌ها بعد از شست‌وشو آب می‌روند. پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه مسئولان فدراسیون در اقدامی عجیب و باورنکردنی، با خرید عمده دو طرح از پیراهن‌های آدیداس اعلام کردند که این برند آلمانی تبدیل به تأمین‌کننده البسه تیم ملی شده است.
البته که خرید پیراهن اقدامی است که تنها از فدراسیون فوتبال ایران برمی‌آید و ظاهراً تنها مهدی تاج و دوستانش هستند که می‌توانند چنین عملکردی را با آب‌وتاب به‌عنوان یک حرکت مثبت بازتاب بدهند. پیراهن تیم ملی فوتبال ایران همواره محل مناقشه هواداران و فدراسیون بوده. سال‌هاست که سؤالات زیادی پیرامون نحوه انتخاب برند تأمین‌کننده پوشاک تیم ملی مطرح می‌شود و سال‌هاست هیچ پاسخی دریافت نمی‌شود.
بین تمام تیم‌های برتر آسیا، تنها تیم ملی فوتبال ایران است که اسپانسری در شأن مقام و رتبه‌اش ندارد و تنها تیم ملی ایران است که برای تبلیغ یک برند با پوشیدن پیراهن‌هایش، به آن‌ها پول هم می‌پردازد.
رویه سالم و بدون اشکال انتخاب پیراهن تیم‌های ملی به این شکل است که فدراسیون‌ها بعد از مذاکره با نمایندگان برندها، بهترین پیشنهاد را برمی‌گزینند. به‌عنوان‌مثال تیم ملی اسپانیا بعد از بررسی پیشنهادات مختلف، با این استدلال که آدیداس پول بهتری نسبت به سایر تأمین‌کنندگان به آن‌ها پرداخت می‌کند، این برند را برمی‌گزیند.
بخشی از پول فروش پیراهن‌ها و مبلغی ثابت که سالانه توسط آدیداس به‌حساب فدراسیون فوتبال اسپانیا واریز می‌شود، یکی از محل‌های درآمدزایی این فدراسیون است. رویه‌ای عادی در تمام فدراسیون‌های فوتبال دنیا، جز فدراسیون فوتبال ایران. مسئولان فدراسیون برای فرار از پاسخگویی در مورد انتخاب‌های عجیب‌شان، بحث تحریم‌ها را باز می‌کنند. می‌گویند تحریم هستیم و به دلیل نقض گسترده قانون کپی‌رایت هیچ برندی حاضر نیست با فدراسیون فوتبال ایران همکاری کند.
مشخص نیست حالا که به دلیل تحریم برند‌های خارجی با ایران همکاری نمی‌کنند، چرا فدراسیون با برگزاری یک مزایده از برند‌های داخلی نمی‌خواهد پوشاک موردنیازش را تأمین کند. برند‌های باکیفیتی در ایران هستند که بعضی از آن‌ها حتی تأمین‌کننده البسه تیم‌های ملی کشتی و والیبال ساحلی آمریکا و برخی کشور‌های اروپایی هستند.
همچنین طرح پیراهن تیم ملی ایران هم همواره موردبحث است. اغلب تیم‌های ملی پیراهن‌هایی با شکلی ثابت دارند که المان‌های آن همیشگی است. این‌که یک‌بار طرح یوزپلنگ به پیراهن اضافه شود و یک‌بار طرح گل‌وبلبل و بار دیگر هیچ طرحی روی پیراهن نباشد، جلوه زیبایی ندارد و فدراسیون باید یک‌بار برای همیشه به یک طرح ثابت برسد.
تیم ملی ایران از جام جهانی ۲۰۰۶ به این‌سو با برند‌هایی مثل پوما، دایی، جیووا، مجید، آل‌اشپورت و آدیداس همکاری کرده که در نوع خود بین تیم‌های ملی یک رکورد محسوب می‌شود."