سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: شمس آقاجانی که به تازگی مجموعه شعر "چرا آخرین درنا باز می گردد؟" با عنوان فرعی "و متنهایی برای مطالعه بیشتر" از او در نشر بوتیمار منتشر شده است، گفت: سطح توقعات خیلی بالا رفته است. شفافتر بگویم، تا مدتها نمیدانستم دیگر باید چه و چگونه بنویسم که حداقل خودم را راضی کند و عقبگرد به حساب نیاید.
او گفت: اگر حس و تجربهی زیستهام کفاف ندهد، هرگز کتابی را منتشر نخواهم کرد که خودم را تکرار کنم، حتی اگر سالها طول بکشد. از این به بعد هم امیدوارم همینگونه باشد تولید انبوه را دوست ندارم و فکر میکنم خوانندگان هم وقت زیادی برای تلف کردن ندارند..
آقاجانی در ادامه در باب مجموعه شعرهای پیشینش گفت: در مجموعه شعر "مخاطب اجباری" انگار بیشتر برای مخاطب نگران بودم و در پی او بودهام تا مبادا از من فرار کند. تا بیاید و حرفهایم را بشنود و بفهمد. تا آنجا که یک بار از روی ناچاری یک سوسک را تنها مخاطب خود فرض کردم! اما در "راوی دوم شخص"، به ویژه در نیمهی دوم کتاب، این مخاطبان متعدد هستند که دارند حرف میزنند و مرا هم مورد خطاب قرار میدهند و چون هر کدام از آنها زبانی برای خودش دارد، در من هزاران زبان دیگر، مستقیم و غیر مستقیم، با واسطه یا بی واسطه، در حال سخن گفتن هستند.
او توضیح داد: ما فقط گمان میکنیم تنها خودمان هستیم که داریم سخن میگوییم. با گستردهتر و پیچیدهتر شدن روابط و ارتباطات، زبان شخصی هر کدام از ما اکنون یک زبان ترکیبی بسیار پیچیده است که ردیابی تاثیر، حضور، و چگونگی حضور زبانهای دیگر در آن عملا ناممکن است. مثلا کسانی که همواره با انواع و اقسام سایتهای اینترتی و روزنامه وخبر و ... سر و کار دارند و یا در فضاهای مجازی، مثل همین گروههای تلگرامی و فیسبوک و اینستاگرام و ... سیر میکنند، هر روز با چقدر متن و زبان مواجهند. در محل کار و یا از طریق رادیو و تلویزیون و سرویس پیام کوتاه و ... چطور؟ برخورد با این همه، در هر روز و هر ساعت، با ما چه میکند؟
آقاجانی ادامه داد: این شرایط خیلی فرق میکند با زمانی که مثلا من داشتم "مخاطب اجباری" را در حدود 20 سال پیش مینوشتم. اکنون همهی ما، البته با نسبتهای متفاوت، در یک جهان سرشار از دیگر ـ زبانی زندگی میکنیم.
آخرین مجموعه شعر شمس آقاجانی در روزهای اخیر با عنوان "چرا آخرین درنا باز می گردد؟" و با عنوان فرعی "و متنهایی برای مطالعه بیشتر" در نشر بوتیمار منتشر شده است.