قضیّه‌ی غزّه بعد از عملیات طوفان الأقصی، از یک سو قضیّه‌ی مظلومیّت است، از یک سو قضیّه‌ی اقتدار است.
رهبر معظم انقلاب
گروه فرهنگ و ادبیات خبرگزاری هنرآنلاین - برگزاری شب شعر بین‌المللی «غزه» در تالار مشهور و خاطره‌ساز وحدت کار خوبی بود؛ دست برگزار کنندگانش درد نکند. اصولاً بشر در هزارسال اخیر بزرگترین حرف‌هایش را با زبان شعر بیان کرده و بعید است تا روز پایان زمین چیزی جای این پدیدۀ شگرف و انسان‌ساز را بگیرد. شب شعر غزه حقیقتاً به صورت بین‌المللی برگزار گردید و شاعرهای دعوت شده از کشورهای دیگر آثار قابل قبولی ارائه کردند. امیدواریم که مسئولین برگزار کننده با برجسته‌سازی اشعار خوانده شده و رساندن آن به گوش مردم نقاط مختلف دنیا حرکت خوب خودشان را تکمیل کنند.
شاعرهای دعوت شده و سروده‌هایشان کیفیت بالاتر از متوسطی داشت. البتّه قضاوت ما از روی ترجمه‌هاست که إن‌شاءالله منطبق با زبان اصلی باشند. اینکه ما روی خارجی‌ها تأکید می‌کنیم به سبب کارکرد برون‌مرزی و بین‌المللی آنهاست. شاید شاعر کم آوازه‌ای که مثلاً از سوریه در یک شب شعر ایرانی شرکت می‌کند یک روز به پیام‌رسان انقلاب‌اسلامی در جهان عرب تبدیل بگردد و تفکرات امامین آن را در دنیای اطرافش منتشر کند؛ اگر این دعوت‌ها هدفمند باشد. شاید هم ما زیادی موضوع را جدی گرفته‌ایم و این شب شعر هم قرار است بخشی از گزارش عمل‌کرد نهادهای فرهنگی کشور باشد. البتّه که به دوراندیشی آنها اعتماد داریم و می‌دانیم که دلشان برای پیروزی اسلام می‌تپد و این برنامه‌ها بخشی از رزمندگی این بزرگواران است.
نظم برگزاری و کوتاهی سخنرانی‌ها و شعرخوانی‌ها هم نباید از نظرمان دور بماند. قاعدتاً کسانی که به شب شعر می‌روند حوصلۀ نشستن و شنیدن دارند لکن مطول شدن حرفها ضعف عمومی برنامه‌های پرمهمان به‌حساب می‌آید. مدیریت زمان قزوه و دوستانش در این نشست ادبی نشان دهندۀ توان اجرایی و تجربۀ بالای آنها بود. حضور مسئولین امور فرهنگی کشور در مراسم هم نکتۀ شایستۀ تقدیری به‌شمار می‌رود که یقیناً فریاد بیت‌های سروده شده برای غزه را بلندتر می‌کند و می‌تواند صدای آن را به افراد بیش‌تری برساند. به‌هرحال رییس رسانۀ ملّی، وزیر فرهنگ و ارشاد، رییس سازمان تبلیغات، مسئول حوزۀ هنری و مدیر سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در چنین برنامه‌هایی نباید تشریفاتی باشد. تردیدی نیست که امروز، غزه قلب جهان اسلام است و در پیشانی مبارزه با ظلم قرار دارد. اگر شب‌های شعر و امثال آن عزم عمومی جهان را در برابر ظلم تحریک نکند، چیزی فراتر از یک دورهمی نیست و ارزش وقت گذاشتن ندارد.
در خاتمه باید به این نکتۀ عجیب و آزار دهنده هم اشاره کنیم که مسئولین برگزاری توجه لازم را به خبرنگارها و پوشش رسانه‌ای شب شعرشان نداشتند. این هم عادت بدی است که ما توجهی به پیوست رسانه‌ای و تسهیل کار اصحاب رسانه نداریم. ما که امیدی به حل این مشکل در فعالیت‌های فرهنگی نهادهای ذی‌ربط نداریم. چرا که هنوز مسئولین عزیز فهم درستی از مدیریت پیام ندارند و نمی‌دانند بدون اطلاع‌رسانی درست و اکتفا نکردن تنها به «خبر» تلاششان به جای خاصی نمی‌رسد. چقدر دلمان می‌خواهد که شعر انقلابی به روزهای شکوه و عظمتش برگردد و سروده‌های شعرای خوش بیان کشورمان صفوف به‌هم پیوستۀ دشمنانمان را بشکند. این آرزوی دور از دست‌رسی نیست اگر دستمان را از دست رسانه‌های متعهد دور نکنیم. خدا کند این شب شعرها، راهی باشند برای رسیدن به مطلع فجر. هر چند اندک؛ هر چقدر کوچک.
