به گزارش خبرنگار «هنرآنلاین»، پرده را کنار که می‌زنم و پایم را به صحن که می‌گذارم، چشمم به گنبد حرم می‌افتد که مانند ستاره ای در آسمان شیراز می‌درخشد. این بار سفر به شیراز با سفرهای گذشته فرق دارد؛ زیارت حضرت شاهچراغ (ع) هم با زیارت های قبلی فرق دارد! از سال گذشته که در 4 آبان ماه حمله تروریستی منجر به شهادت جمعی از زائران مظلوم شاهچراغ شد، زیارت فرزند موسی بن جعفر (ع) برای تمامی زائران حرمش رنگ و بوی دیگری گرفته است. قبل از هر چیز دست به نشانه احترام روی سینه می گذاریم و زیارتنامه ای می خوانیم. پس از زیارت حضرت احمد بن موسی(ع) به زیارت مزار تعدادی از شهدای مظلوم آبان ماه می‌رویم که در گوشه ای از صحن آرام خوابیده اند؛ خانواده «آرتین» کودک مظلوم و داغدیده حادثه و چند شهید دیگر حادثه، از دانش‌آموز دبیرستانی تا پیرمرد هفتاد و چند ساله.
برنامه اختتامیه نخستین سوگواره ملی شاهچراغ، قرار است ساعت 10 صبح در سالن اجتماعات حرم برگزار شود. شب را مهمان شاهچراغ هستیم و در زائرسرای حرم می‌مانیم.
ساعت 10 صبح است که از زائرسرا بیرون می‌زنیم و به هوای شرکت در مراسم اختتامیه و پس از سلام و عرض ارادات به حضرت شاهچراغ، به سمت تالار شهید دستغیب حرم می رویم.
پذیرایی شیرازی ها یک فرق بزرگ با بقیه شهرها دارد. شهر شیراز با نارنج و بهار نارنجش گره خورده است. روی میز پذیرایی در کنار بطری های آب، بطری های بهارنارنج با آن طعم و بوی دل‌انگیزش خودنمایی می کند.
وارد سالن جلسات می شویم، تالار نیست. یک اتاق بزرگ کنفرانس است، با کلی مهمان از شیراز و شهرهای دیگر کشورمان. قم، اراک، تهران، اصفهان و ...
جلسه با صوت قرآن و سرود ملی آغاز میشود و بعد هم مزین می شود به قرائت سلام مخصوص حضرت شاهچراغ (ع). پس از سخنرانی چند تن از مسئولان فرهنگی شهر شیراز و مهمانان دیگر جلسه مانند رئیس سازمان بسیج هنرمندان استان فارس و سردار جوانی معاون سیاسی سپاه که مهمان سوگواره هستند، گروه سرود نوجوانان برنامه ای را در یادبود شهدای شاهچراغ اجرا می کنند. همزمان با اجرای سرود توسط دانش اموزان صحنه هایی از شهادت شهدای مظلوم شاهچراغ بر روی نمایشگرها نشان داده میشود و همین باعث می شود تا فضای جلسه حزن انگیز شده و اشک، مهمان چشمان حاضران شود.
پس از سرود است که شاعران جوان کشورمان شروع به خواندن اشعارشان می‌کنند. علی سلیمیان اولین شاعری است که حاضران را مهمان یکی از اشعارش می کند. پس از او، محسن کاویانی درباره اتفاق آبان ماه سال گذشته و شهادت جمعی از هموطنانمان مثنوی جذابی را قرائت می کند که تحسین همگان را در پی دارد.
حالا نوبت آن است که تندیس هایی که جلوی سن گذاشته شده است، به دست برگزیدگان در سه حوزه داستان، شعر و دلنوشته برسد. 3 تندیس نفرات اول در سه رشته با تندیس های جشنواره های هنری و فرهنگی دیگر تفاوت زیادی دارد. این تندیس ها نمادی هستند از گلدسته های حرم مطهر حضرت شاهچراغ.
در پایان جلسه نام برگزیدگان خوانده می شود. یکی در حالی که فرزندش را در آغوش دارد، برای گرفتن جایزه اش می رود و یکی دیگر در حالی که همسرش ایستاده او را تشویق می کند و این ها همه به یادمان می آورد که برای امنیت این کشور و مردم خون های زیادی ریخته شده است و این هنر است که می تواند یاد و خاطره این خون های ریخته شده را زنده نگه دارد.
- نفرات برتر گروه داستان از این قرار هستند؛
نفر اول نسیم اسدپور تهران. ( قرار قدیر)
نفر دوم اکرم گلپایگانی تهران (انگشتانم را پشت گردنم)
نفر سوم پوریا اسکندر زاده تهران (داستان یاس کبود )
نفر شایسته تقدیر زهرا کلهر نیا قم (کفشداری بهشت)
- نفرات برتر شعر:
نفر اول محسن کاویانی قم (بین هر فتنه پشت سر هم بودیم)
نفر دوم کبری حسینی قم (عشقبازی نیست جز یک زخم کاری در حرم )
نفر سوم علی گلی حسین آبادی قم (بخند خنده تلخ تو جان ایران است)
نفر شایسته تقدیر علی سلیمیان زرین شهر اصفهان ( هر چه از غم می شود جام بلا سرشارتر)
- نفرات برتر دلنوشته
نفر اول زهرا قاسمی شیراز (مخمل از که سرخی ردای)
نفر دوم ندا مظفری اراک ( خنکای آنان کم کم)
نفر سوم زنده‌یاد ریحانه نجم‌الدینی استهبان (در آن غروب غم انگیزمان )
همچنین 5 نفر که در حادثه دوم شاهچراغ(ع) در مردادماه سال جاری، به خلق اثر دست زده و آثار خود را به سوگواره ارسال کرده‌‌اند، از این قرار هستند؛
محمد حسین عظیمی، خاطره و دلنوشته
ایوب پرندآور، شعر
جعفر زارع خوشدل، دلنوشته و شعر
فریبا کریمی، داستان:
صدیقه قاسمی، دلنوشته