به گزارش هنرآنلاین، علی رمضانی، مدیرعامل این مجموعه در پیامی روز خبرنگار را تبریک گفت. متن این پیام به شرح زیر است:سال گذشته در یادداشتی به مناسبت روز مبارک خبرنگار به تفاوت نداشتن معانی «حدیث» و «خبر» در علوم دینی اشاره کردم. آن متن یک چکیده داشت: راویان خبر صحیح و اهل وثاقت همیشه مورد تکریم بوده و هستند.
اینبار می‌خواهم درباره «خبرنگار تخصصی کتاب» نکاتی را تقدیم کنم. خبرنگارانی که با «بازتولید دانش» در قالب‌های متنوع رسانه‌ای در حال گسترش مرزهای دانش هستند و مخاطبان را به عرصه «نظر» می‌کشانند.
شیخ صدوق در «الخصال»، حدیثی نبوی (ص) را به این شرح روایت کرده است که: إنّ صَلاحَ أوَّلِ هذهِ الاُمَّةِ بِالزُّهدِ و الیَقینِ و هَلاکُ آخِرِها بِالشُّحِّ و الأمَلِ. یعنی که صلاح اول این امت با زهد و یقین بود و هلاک آخر در بخل و آرزوی محال است. می‌توان از این حدیث چنین برداشت کرد: از مهمترین مولفه‌هایی که امت واحده پیامبر (ص) را احیا می‌کند یقین است و آرزوی محال نداشتن.
رسیدن به یقین نیازمند «نظر» است و «نظر» را نمی‌توان داشت جز به همیاری. در چرخه معانی «نظر» واژه «مدد» نیز درج شده است. درجات «نظر» در سلسله معانی متصل به آن مستتر است.
شهسوار سخن فارسی سعدی شیرازی در بیت مشهور به تفسیر «نظر» و نسبت آن با یقین پرداخته و آن بیت چنین است:
برگ درختان سبز در نظر هوشیار هر ورقش دفتری است معرفت کردگار
نظام فکری – فلسفی ما بر همین مبنا صورت گرفته است که اگر می‌خواهید خداوند را بشناسید، در نظام آفرینش تامل کنید و البته که راه دستیابی به «نظر» را خداوند خود باز کرده است و ما چگونه می‌توانیم در او «نظر» کنیم تا خود ما را «نظر» ندهد یا به «نظر» نرساند؟
گمان می‌کنم «نظر» مفهوم مهمی در خبرنگاری کتاب است و اهمیت همین مفهوم است که خبرنگاری کتاب را کاری ویژه و تخصصی می‌کند. خبرنگاران کتاب، خود کتابشناسانی خبره‌اند و منابع معرفتی و تمدنی را می‌شناسند.
پس روز خبرنگار بر خبرنگاران حوزه کتاب_ این اهالی واقعی نظر_ ویژه‌تر مبارک‌باد.
در ادامه ویژگی مربوط به کتابشناسی باید به جست‌وجوگری خبرنگاران واقعی کتاب برای شناخت منابع جدید نیز اشاره کرد. همچنین آنها در مراتب تخصص و حرفه‌ای بودن، سری به انسانشناسی هم می‌زنند تا به شناخت دقیق نیازهای او برسند و بدانند برای هرکدام از گروه‌های انسانی و جمعیتی چه الگویی از خبر و چه بازتولیدی از محتوای دانش داشته باشند. این چنین است که آنها با «نظر» نزد مخاطب نسبت پیدا می‌کنند و همین «نظر» راه به «یقین» باز می‌کند. مبارک بودن این کار برکسی پوشیده نیست، بنابراین تکریم خبرنگاران کتاب ضرورت است.
اما سلطان العلما جناب بهاءالدین ولد سخن هشدار آمیزی در باب «نظر» ارائه کرده که کلام را به آن خاتمه می‌دهم: «نظر را بسیار در زمین خشک بی‌مرادى و نومیدى منه که نظرها چون روزنه است بر هر کدام معنى که گشاده کنی نظر را هم از آن معنى درآید در نظر.»
بیش باد خبرنگارانِ اهل نظرِ کتاب!