گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: شهریار عباسی، نویسنده و منتقد که این روزها مشغول تحقیق برای نگارش رمانی تازه با پیشزمینه تاریخی و اجتماعی با موضوع انسان، عشق و زندگی است به هنرآنلاین گفت: آخرین رمان نشریافته‌ام «دختران خانه شماره ۱۷» است که سال گذشته در انتشارات مروارید به بازار عرضه شد.
او با این توضیح که رمان آخرش نیز چون دیگر کارهایش زمینه اجتماعی دارد و نگاهی به جنگ ایران و عراق، ادامه داد: در «دختران خانه شماره ۱۷» هم نگاهی دوباره به سه مفهوم اساسی یعنی جنگ، عشق و زندگی دارم. به‌طور معمول این سه مفهوم در نوشتن مورد توجهم هستند. این رمان نگاه دیگری است به این مفاهیم کلان در ارتباط با انسان و تلاش کردم معنای جدیدتری از آن‌ها پیدا و ارائه کنم. قصه در دو فضا می‌گذرد یکی دنیای امروز و بخشی مربوط به زمان جنگ.
عباسی با بیان این که کتاب «دختران خانه شماره ۱۷» زمینه فلسفی‌تری به‌ویژه در زمینه فلسفه زبان دارد که در کارهای قبلی او نیست، افزود: هایدگر می‌گوید: «زبان، خانه هستی است»؛ این جمله برایم معنایی گسترده دارد. این رمان هم بسیار زیاد با مفهوم زبان درگیر است.
او در پاسخ به این پرسش که چگونه به نگاه متفاوت و دور از کلیشه‌های رایج از جنگ رسیده اظهارداشت: به‌گمان و تجربه من یک زمانی در زندگی انسان هست که مهم‌ترین و طلایی‌ترین دوران زندگی انسان محسوب می‌شود؛ مقطعی حدود ۱۳ تا ۲۰ سالگی. این زمان در ذهن انسان بسیار وسیع است و صحبت‌های زیادی از این دوران داریم. اما شاید از ۱۰ سال گذشته نشود ۱۰ خط گفت و نوشت. آن دوره، زمان شکوفایی ذهن، جسم، روح و روان انسان است. ذهن انسان در حال بلوغ، قدرت گرفتن و ارتباط با پیرامون است. این دوره و زمان طلایی برای من در جنگ گذشت. در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که پدرم جانباز جنگ است. در شهری زندگی می‌کردم که نزدیک مناطق جنگی بود. خودم هم دوره‌ای به‌عنوان داوطلب در جبهه حضور داشتم.
نویسنده «سایه‌های بلند» و «بازیگوش»، تصریح‌کرد: نکته دیگر این است که جنگ اساسا موضوع مهمی محسوب می‌شود؛ چرا که در این موقعیت مرگ و زندگی انسان همزمان با هم پیش می‌رود. جنگ در نگاه انسان به زندگی تاثیر دارد. انسان در شرایط بحرانی است که وجود اصلی خود را نشان می‌دهد وقتی که در شرایطی مانند جنگ، زلزله یا سیل قرار می‌گیرد. چرا که در حالت عادی همه شبیه هم هستند اما حادثه بزرگی که پیش می‌آید مشخص می‌شود چه کسی ترسو، شجاع، دلسوز، ازخودگذشته یا خودخواه است.
عباسی با بیان این که کار ادبیات مطالعه انسان است، اضافه‌کرد: بنابراین علم مطالعه انسان در زمان بحرانی، وجود انسان را بیشتر روشن می‌کند. به ادبیات، جنگ، زندگی و جوانی این‌گونه نگاه کرده‌ام. در بشر اگر تفاوتی باشد در همین است. من در ادبیات نه میخواهم از جنگ دفاع کنم نه آن را محکوم. نه ضد جنگ هستم نه طرفدار آن در ادبیات. شخصا می‌گویم جنگ چیز خوبی نیست. اما در ادبیات به مولفه‌هایی نگاه می‌کنم که اشاره شد و همین باعث می‌شود نگاه متفاوتی داشته باشم از نگاهی که دیگران به جنگ دارند. انسان را مطالعه می‌کنم؛ در جنگ مطالعه منحصربه‌فردی از انسان به دست می‌آید. با جنگ بزرگ شدم و این باعث می‌شود همیشه پس ذهن من باشد. به‌گمانم انسان‌هایی که از جنگ عبور می‌کنند به هیچ عنوان انسان قبلی نیستند و متفاوتند با افرادی که چنین تجربه‌ای ندارند.
این نویسنده برگزیده جایزه شهید غنی‌پور در سال ۹۲ در بخش رمان آزاد برای رمان «سایه‌های بلند»، برگزیده جایزه ادبی اصفهان در ۸۸ برای رمان «زنی پنهان در میان واژه‌ها»، نامزد نهایی کتاب فصل و جایزه هفت اقلیم در ۹۱ برای رمان «هتل گمو»، نامزد نهایی جایزه شهید غنی‌پور در بخش رمان دفاع مقدس در ۸۷ برای «میخواهم یک نامه کوتاه بنویسم» و برگزیده جایزه جلال آل‌احمد برای رمان «دختر لوتی» در ۹۴ است.