گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: کتاب «سیدعلی صالحی» جلد سوم از مجموعه (شاعران معاصر ایران) محسوب می‌شود. این اثر به‌قلم فیض شریفی نوشته شده و چند روزی است در شمارگان ۵۰۰ نسخه و با قیمت ۱۴۲هزار تومان از سوی انتشارات حس هفتم به چاپ رسیده و در سی‌وسومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب به فروش می‌رسد.
شریفی پیش‌تر کتابی با همین عنوان نگاشته بود که از مجموعه (شعر زمان ما) جلد ۹ در ۴۷۰ صفحه توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. کتاب تازه می‌تواند جلد دوم و ادامه جلد نخست باشد.
فیض شریفی در جلد نخست درباره ۲۰ دفتر از اشعار سیدعلی صالحی نوشته است. در این کتاب، به دفترهای دیگر و به‌نظریات جدید این شاعر با عنوان «منشور شعر حکمت» پرداخته است. همچنین چهار دوره سروده‌های او را مورد نقد و بررسی قرار داده و پس از آن موفق‌ترین و تازه‌ترین اشعار شاعر را به شیوه نوین و فلسفی تشریح و تبیین کرده است. شریفی عوامل گسترش اجتماعی یک شعر را تحلیل کرده و پس از آن شعرهای موفق و شعرهایی از شاعر را که در حافظه جمعی مردم مانده در این اثر آورده است. شریفی در کتاب از نگاه فلسفی، تاسیان و دوره‌های مختلف اشعار صالحی سخن گفته و اشعار این شاعر موفق و پرکار را نقد و بررسی کرده است.
شریفی با این توضیح که سیدعلی صالحی را شاعر پرکار و موفقی می‌داند به هنرآنلاین گفت: چهار خط در یک نمودار کشیده‌ام و شعر صالحی را از منظر زیبایی‌های هنری، پشتوانه فرهنگی، عمق عاطفی و گستردگی اجتماعی، نقد و بررسی کرده‌ام. گفته‌ام چرا شعر او مورد اقبال قرار گرفته است. مثلا در ابعاد هنری شعر صالحی نوشته‌ام که او از صورخیال و آرایه‌های ادبی به اعتدال کار می‌کشد و در زمینه پشتوانه فرهنگی، او هم از اندیشه‌های فلسفی، هم از حکمت، اندیشه، حکمت فردوسی، خیام، مولوی و هم شاعران پیش از خود برخوردار است.
او با بیان این که سیدعلی صالحی توانسته تفکرات فلسفی و عرفانی را در هم بی‌آمیزد، ادامه‌داد: در شعر «حکمت»، ضمن کشف ظرفیت‌های دیگر حوزه زبان در الگوپذیری و تاثیرپذیری از شاعران کهن و از طریق آشنایی با ظرایف و ظرفیت‌های زبان – به‌ویژه زبان کهن - امکانات دیگری برای خود فراهم بیاورد و در بسیاری از موارد، نقش اصلی برجسته‌سازی در زبان شعر را به عهده بگیرد. هر چند این شکل و شیوه، از شعر کلاسیک اخذ شده است اما به کارگیری آن، یک شگرد و فیگور شاعرانه در شعر معاصر به حساب می‌آید.
در بخشی از این کتاب آمده است: «صالحی یک شاعر پدیدارشناس است. او هستی را حقیقت می‌داند. در پدیدارشناسی، حقیقت که عبارت است از وجود و هستی، موضوعی حادث می‌شود که شاعر فقط در پاره‌ای از موقعیت‌ها، جوهر وجودی خود و هستی را فاش می‌کند. این پاره موقعیت‌ها معمولا در هنر و به خصوص در شعر به وجود می‌آید. شاعران در این حالت، وارثان آب و خرد و روشنی‌اند، محرم ملک و پیامبران عالم ملکوت‌اند».