گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: این کتاب از ۱۳ بخش با عناوین «رواندرمانی گروهی: مباحث نظری و کاربردی: هنر خوداظهاری»، «هر روز نزدیکتر از پیش: چشماندازی دوسویه بر رواندرمانی»، «رواندرمانی اگزیستانسیال: زیستن با اضطراب مرگ»، «رواندرمانی گروهی بیماران بستری: تربیت مشاهدهگران و مشاهدهشوندگان»، «دژخیم عشق: زیستن با درد هستی»، «وقتی نیچه گریست: قدردانی و ناخشنودیهای آن»، «لمیدن روی مبل: خطر تجاوز از مرزهای جنسی»، «مامان و معنی زندگی: چشمه جوشانی درونی خلاقیت»، «موهبت درمان: مخاطرات و مزایای رواندرمانگر بودن»، «درمان شوپنهاور: در جستجوی پادزهر»، «خیره به خورشید: درمان بیسابقه»، «مساله اسپینوزا: آرامبخشی برای شورمندیهایم» و «انسان موجودی یکروزه: پیشبینی فرجامها» تشکیل شده است.
فصل اول با نخستین و معتبرترین کتاب درسی یالوم «رواندرمانی گروهی: مباحث نظری و کاربردی» آغاز میشود. موضوع فصل دوم، روایت درمان «دو بار گفته» یالوم است که آن را با همکاری جینی الکین نوشته است. فصل سوم، بر رواندرمانی اگزیستانسیال تمرکز میکند، کتاب درسیای که رویکردی جدید به شفای مشکلات روانی را توصیه میکند. فصل چهار، کتابی درسی بهمنزله پل ارتباطی بین نخستین نوشتههای بالینی یالوم و داستانهای رواندرمانی عامهپسند اوست. فصل پنجم بر شاهکار ادبی یالوم «دژخیم عشق» متمرکز است. پیامآور شخصیتهایی است که کمتر در مطالعات موردی روانپزشکی آمریکا دیده شدهاند. فصل ششم، با بحث در باب نگارش زندگی زندگینامههایی آغاز میشود که از بعد روانشناختی نوشته شدهاند.
فصل هفتم، به کندوکاو در طعنه و ابهام سربسته در عنوان مهیج کتاب «لمیدن روی مبل» میپردازد. «مامان و معنی زندگی» دومین کتاب از سری داستانهای رواندرمانی یالوم در فصل هشتم بررسی میشود. فصل نهم، بر «موهبت درمان» تمرکز میکند کتابی که در آن یالوم به ۴۵ سال کار حرفهایاش در مقام رواندرمانگر میپردازد. این کتاب نقطه عطفی در مسیر حرفهای یالوم است. رمان سوم یالوم «درمان شوپنهاور» در فصل دهم بررسی شده است. «خیره به خورشید: غلبه بر وحشت مرگ» در فصل یازدهم مورد توجه مخاطب قرار گرفته است. این اثر کاوشی در مورد نقش اضطراب مرگ در زندگی درمانجویان را آشکار میکند. یالوم مدعی است اضطراب مرگ تشویقی بنیادی است و وحشتی عمیقتر از آن وجود ندارد. در فصل دوازدهم، چهارمین و آخرین رمان یالوم بررسی شده «مسئله اسپینوزا». داستان بینشهایی روانکاوانه در مورد زندگی دو شخصیتی که بینهایت با هم متفاوت هستند. فصل سیزدهم، بر کتاب «انسان موجودی یکروزه» متمرکز است. اثری که بینشی در مورد زندگی و کار در هشتاد سالگی عرضه میکند.
نویسنده در قسمت نتیجهگیری کتاب بر مستند سال ۲۰۱۴ با عنوان «درمان یالوم» و کتاب خاطراتش در سال ۲۰۱۷ با عنوان «آنگه که خود را یافتم» تمرکز کرده است. این فیلم مستند تصویری از رابطه یالوم با همسر، فرزندان و نوههایش ارائه میدهد.
جفری برمن استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه ایالتی نیویورک، در این کتاب از سهم بنیادین یالوم در رواندرمانی و ادبیات میگوید و بر ایدههای متناوبی که آثار او را به هم پیوند میدهند تکیه میکند از اهمیت رابط التیامبخش، شفافیت درمانگر، رواندرمانی، رواج اضطراب مرگ، شفابخشی متقابل و نظریه شفابخش زخمی.
برمن با بررسی تکتک آثار یالوم بهوضوح نشان میدهد که داستان خوب قصهای است که طنینانداز واقعیات سخت زندگی باشد. همچنین نشان میدهد که چگونه برای ارائه رواندرمانی خوب باید با واقعیات روبهرو شد و در سراسر این کتاب سعی دارد به مخاطب نشان دهد که یالوم چگونه با استفاده از ابزار ادبیات در داستانهایش به درمانگران آموزش میدهد و در عین حال برای عموم شاهکارهایی ادبی میآفریند.
اروین یالوم روانپزشک و رواندرمانگر یکی از مشهورترین داستانسرایان روایتهای رواندرمانی به شمار میآید. آثار مشهور او مانند «وقتی نیچه گریست»، «دژخیم عشق» و «انسان موجودی یکروزه» از جمله کتبی هستند که همچنان در فهرست پرفروشترینها قرار دارند.
در بخشی از این کتاب در صفحه ۲۲۷ میخوانیم: «چالش ادبی یالوم به تصویر کشیدن داستانهای انسانی رواندرمانی گروهی بیماران بستری به شیوهای پرشور و حرارت، با ملاحظه و صادقانه است. پس از آگاهی از امکانپذیری این وضعیت، یالوم پنج درمانجو را به خوانندگان معرفی میکند و به خود اجازه میدهد تنها چند جمله کوتاه توضیحی در مورد آنان بنویسد».
انتشارات ققنوس کتاب «نوشتن درباره درمان گفتاری: اروین یالوم و ادبیات رواندرمانی» نوشته جفری برمن را با ترجمه نازی اکبری در شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و با قیمت ۹۸ هزار تومان منتشر کرده است.