گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: آرش فرهنگ‌فر نویسنده، نوازنده و مدرس تنبک، با این توضیح که به‌زودی جلد نخست کتاب «دوره آموزشی مکتب فرهنگ‌فر» منتشر می‌شود به هنرآنلاین گفت: مجلدهای دیگر این مجموعه چهار جلدی به‌فاصله ۶ ماه از سوی انتشارات موسیقی عارف در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌گیرد. البته پس انتشار این مجموعه، کتا‌ب‌های «دوره نوازندگی مکتب فرهنگ‌فر» هم به‌تدریج چاپ خواهد شد.
او با بیان این که کتاب‌ها براساس تجربه و نگرش منطبق بر اندیشه ناصر فرهنگ‌فر و پایه و تکنیک ساز تنبک مکتوب شده، ادامه‌داد: این مجموعه با آموزش پایه‌های نواختن ساز تنبک آغاز می‌شود و سپس به نگرشی که پدرم (ناصر فرهنگ‌فر) داشت می‌رسد. در واقع پس از آموزش و رپرتوار تدریس می‌توان به روش اصلی مکتب فرهنگ‌فر که بداهه‌نوازی است پرداخت.
فرهنگ‌فر همچنین درباره کتاب «شاعر تنبک» گزیده اشعار و ترانه‌های ناصر فرهنگ‌فر، اظهارداشت: این اثر که شهریور ماه امسال توسط نشر گویا نشر یافت در مدتی کمتر از یک ماه به چاپ دوم رسید. کتاب شامل غزلیات، رباعی، دوبیتی، تک‌بیتی و قطعه است.
او که با همراهی میرعلیرضا میرعلی‌نقی گزیده اشعار را انتخاب و تدوین کرده، افزود: کتاب با سال‌شمار زندگی پدر شروع می‌شود، سپس اشعار ارائه شده، نقد و نظریات هنرمندان درباره او آمده و در انتها آلبوم عکسی منتشر شده است.
فرهنگ‌فر با تاکید بر این که اگر پدرم عمر طولانی‌تری داشت اشعار بهتری می‌سرود، تصریح‌کرد: این هنرمند و شاعر تصمیم داشت اشعار بیشتر بگوید و در نهایت گزیده‌ای را منتشر کند که متاسفانه از دنیا رفت. شرایط هم همیشه جوری بود که شعر و خط او در سایه موسیقی قرار بگیرد. او هنرمند صاحب سبکی است و پس از حسین تهرانی حرف متفاوت و نویی در تنبک زد. به‌نظرم دلیل استقبال از اشعار او محبوبیت در حوزه موسیقی است هر چند شاعری قوی بود و خوشنویسی را در حد استادی می‌دانست ولی در پی مطرح کردن خودش در این دو عرصه نبود.
ناصر فرهنگ‌فر در چهارم آبان سال ۱۳۲۶ در شهر ری دیده به جهان گشود. از سن هفت سالگی تنبک می‌نواخت و چون تنبک نداشت از کوزه‌های سفالی که مادرش روی آن پوست می‌کشید، استفاده می‌کرد. اوایل، پدرش مخالف تنبک‌نوازی او بود و می‌گفت که باید خوشنویسی را ادامه بدهد و در آینده ناصر فرهنگ‌فر هم موسیقی و هم خوشنویسی را دنبال کرد.
فرهنگ‌فر تنبک را از محمد ترکمان که از خویشان و شاگردان خوب مرحوم امیرناصر افتتاح بود فراگرفت و پیشرفت چشم‌گیری داشت. در سال‌های بعد در یک میهمانی افتخار آشنایی با استاد تهرانی را داشت و شاگردی استاد برایش فراهم شد. سپس او جهت فرا گرفتن کتاب استاد تهرانی که در آن زمان جزوه دست‌نویسی بود نزد محمد اسماعیلی رفت. از سال ۱۳۴۲ به توصیه پدرش به انجمن خوشنویسان رفت و نزد استادان سیدحسن میرخانی، سیدحسین میرخانی، علی‌اکبر کاوه و غلام‌حسین امیرخانی به شاگردی پرداخت و تا پایان عمر برای دل خود به خوشنویسی پرداخت.
از سال ۱۳۴۹ به اتفاق دوست و هم محله‌ای خود داود گنجه‌ای به دانشکده هنرهای زیبا، نزد نورعلی برومند و داریوش صفوت رفت و پس از امتحان ساز به عنوان نوازنده و مدرس در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی شروع به کار کرد. در سال ۱۳۵۴ به دعوت رابرت ویلسون کارگردان شهیر آمریکایی به نیویورک رفت و در تئاتر او به ضرب‌نوازی زورخانه، ضربی‌خوانی و آواز پرداخت. او از سال ۱۳۵۴ با گروه «شیدا» به سرپرستی یار دیرین خود محمدرضا لطفی همکاری کرد و در سال ۱۳۵۶ با تاسیس گروه «عارف» در گلچین هفته برنامه ویژه استاد فروتن به اجرای برنامه پرداخت و این همکاری با تاسیس کانون هنری چاووش تا سال ۱۳۶۳ ادامه یافت. فرهنگ فر در ۲۳ مرداد سال ۱۳۷۶ در ۵۰ سالگی چشم از جهان فروبست.