به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، حمزه مرادی بهرام فهرست‌نویس نسخ خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی، با اعلام این خبر گفت: کتابخانه ملی ایران دارای نسخه‌های فراوانی از مثنوی است که تاریخ کتابت آن‌ها از قرن هشتم تا سیزدهم قمری را شامل می‌شود.
فهرست‌نویس نسخ خطی سازمان افزود: قدیمی‌ترین نسخه تاریخ‌دار موجود در کتابخانه ملی ایران مربوط به سال ۷۱۵ و ۷۱۶ قمری (حدود ۳۸ سال پس از مرگ مولانا) است و اخیرا نیز دومین نسخه تاریخ‌دار با تاریخ کتابت ۲۰ شعبان ۸۳۸ قمری شناسایی شده است.
مرادی بهرام همچنین تصریح کرد: این نسخه نویافته مثنوی از دو جهت کتابشناسی و نسخه‌شناسی قابل بررسی است. کتاب هر شش دفتر مثنوی را دربردارد و در آغاز هر مثنوی نیز دیباچه هر دفتر به خط رقاع آمده است.
فهرست‌نویس نسخ خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ادامه داد: از جهت نسخه‌شناسی، نسخه در ۳۰۱ برگ بر روی کاغذ بخارایی نخودی به خط نستعلیق چهارستونی به خط محمد بن علا قرطاسی کتابت شده است. همچنین صفحه افتتاح هر دفتر دارای سرلوح و کتیبه مذهب و مرصّعِ دوره تیموری و به سبک شیراز است.
مرادی بهرام در ادامه اظهار کرد: آغاز نسخه با بیت معروف نی‌نامه «بشنو این نی چون شکایت می‌کند * از جدایی‌ها حکایت می‌کند» آغاز شده و با بیت «جان را ریزد اندر بحر جان * تا شوی دریای بی‌حد و کران» پایان می‌پذیرد.
او در پایان خاطرنشان کرد: مثنوی معنوی اثر مولانا جلال‌الدین بلخی، شاعر و عارف پارسی‌گوی است. این کتاب دارای ۲۶ هزار بیت و شش دفتر است و یکی از برترین کتاب‌های ادبیات عرفانی و حکمت ایرانی پس از اسلام است.