سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: مهرداد رایانی‌مخصوص در مدتی که مدیریت دفتر پژوهش و انتشارات نمایش اداره‌کل هنرهای نمایشی را به عهده داشت پروژه‌ای را با عنوان "ماندگاران صحنه" راه‌اندازی کرد. برای ماندگاران عرصه نمایش که در هر کتاب با یک هنرمند موثر (چهره‌های ماندگار) در عرصه تئاتر، گفت‌وگوی مفصلی در قالب تاریخ شفاهی انجام شود. در این راستا گفت‌وگو با پرویز پورحسینی توسط منصور خلج و گفت‌وگو با بهروز غریب‌‌پور توسط رحمت امینی صورت گرفت و هر دو اثر منتشر شدند.
کتاب "پرویز پورحسینی" جلد دوم (ماندگاران صحنه) شهریورماه امسال رونمایی شد. این اثر پس از مقدمه منصور خلج، شامل گفت‌وگو، سه یادداشت به قلم رضا بابک، رضا کیانیان، قطب‌الدین صادقی و سال‌شمار زندگی این هنرمند به ضمیمه عکس است.
در بخشی از یادداشت رضا کیانیان می‌خوانیم: "پرویز پورحسینی یکی از ستارگان بازیگری دوران معاصر تئاتر ایران است. در سال 1351 وقتی پس از قبولی در کنکور از مشهد به تهران آمدم و به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفتم، او در آسمان تئاتر ایران می‌درخشید. در نمایش‌های بزرگی بازی کرده بود و در بیشتر تئاترهای پیش روی آن روزگار حضور داشت. برای کارگردان‌های بزرگ آن زمان بازی کرده بود مثل حمید سمندریان و آربی آوانسیان".
در بخش پایانی یادداشت قطب‌الدین صادقی، آمده است: "سخن ناتمام می‌ماند اگر تنها به شرحی از شخصیت فردی پرویز پورحسینی، که گفتیم متین و مهربان و درون‌گراست، و یا شخصیت هنری او، که توضیح دادیم در هر اثری خوش تکنیک، توانا و بسیار خلاق ظاهر شده است، بسنده کنیم؛ حقیقت آن است که علاوه بر این‌ها او از نظر اجتماعی نیز از آن دسته چهره‌های هنری است که هرگز حاشیه‌های مخرب یا مزاحم نداشته است. زیرا از سویی نه دیده شده است در نمایشی تجاری و مبتذل با سرمایه‌گذاری مشکوک ظاهر شود و نه شاهد کارهایی سفارشی و سطحی‌گرایانه از جانب او بوده‌ایم".
رضا بابک نیز، برای این هنرمند نوشته است: "دوست خوب و همکار عزیزم، این مرد بزرگ بازیگری، این انسان والا و یگانه. این آقای هنرمند شریف، جناب پرویزجان پورحسینی یکی از قهرمانان است. قهرمان دنیای آشفته این روزگار تلخ. ایشان بزرگ است در بازیگری، و همیشه اشاره کرده‌ام، که پرویز آبروی تئاتر ماست".
کتاب "پرویز پورحسینی" با سخنان این هنرمند از زمان کودکی آغاز می‌شود و با دوران تحصیل و ورود به عرصه هنر، فعالیت با هنرمندان مختلف و دیدگاه‌های متنوع در مورد بازیگری به پایان می‌رسد.
او در پاسخ به پرسشی مبنی بر مطالعه هنرجویان، گفته است: "امروز بچه‌ها بیشتر کتاب‌هایی را که لازم است نخوانده‌اند. در صورتی که حداقل باید آثار چخوف، ایبسن یا شکسپیر را خوانده باشند. هنوز برخی از بچه‌ها آنتیگونه را نخوانده‌اند در صورتی که چنین چیزی در هیچ کجای دنیا اتفاق نمی‌افتد. من به بازیگرهایی که سواد دارند، احترام می‌گذارم برای این که این سواد به آن‌ها کمک می‌کند دیدگاه‌شان عمق پیدا کند. به نظر من آدم‌هایی که رمان نمی‌خوانند آدم‌هایی یک بعدی هستند. رمان‌هایی هست که همه این آدم‌ها باید خوانده باشند. مثلا صدسال تنهایی، جنایت و مکافات یا ابله، رمان‌های بدیع و شاهکاری هستند که باید خوانده شوند. به نظر من خواندن این آثار بر روی جهان‌بینی و زیبایی‌شناسی افراد تاثیر می‌گذارد. وقتی به چشم‌های بازیگران نگاه می‌کنید، می‌توانید عمق ذهن آن‌ها را بخوانید و بفهمید که چقدر خوانده‌اند و مطالعه داشته‌اند. چشم‌ها با آدم حرف می‌زنند. به نظر من خواندن و دیدن، سطح سلیقه و شعور آدم‌ها را بالا می‌برد".
این هنرمند در سال 1320 در تهران زده شد و آموختن بازیگری را در سال 1339 از کلاس‌های شبانه اداره هنرهای دراماتیک با حمید سمندریان آغاز کرد. در سال 1354 از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران لیسانس هنرهای تئاتری گرفت و طی 60 سال فعالیت پی‌گیر در تئاتر، سینما و تلویزیون، کارنامه‌ای پربار و جایگاهی معتبر در هنر کشور از خود برجای گذاشت. او بازیگری صاحب‌سبک و دارای بینش، آگاهی، تکنیک و پشتکاری ستودنی بود.