به گزارش هنرآنلاین به نقل از انتشارات کتاب نیستان، در این مطلب آمده است: عبدالجبار کاکایی حتی پیش از دل دادن به ترانه‌ها و سخن گفتن بی‌پرده و پیرایه با زبان عامیانه مردم و روزگارش، شاعری برخاسته از بطن خواست اجتماعی جامعه‌اش بوده است. شاعری که بدون توجه به رنگ و لعاب‌های شاعرانه مد شده در زمانه زیست خود هم‌صدا و هم‌نوا با مخاطبش و به یاد آشیانی که از آن دور افتاده‌اند و به یاد آرمان شهر آن‌ها شعر گفته و برایشان با کلمات آهنگی موزون ساخته است.
با این مقدمه "تاوان کلمات" از این منظر مجموعه شعری مهم و قابل اعتنا به شمار می‌رود که گزیده‌ای است از تمام این دوران از زندگی او؛ گزیده‌ای از تمامی اشعاری که او از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا چند سال اخیر آن را سروده است که در موخره و در بخشی تازه با مجموعه‌ای از تازه سروده‌های او نیز همراه شده است.
شعر کاکایی به اذعان او در این گزیده، شعری است اجتماعی که این موضوع به ویژه در غزلیات او بیشتر از سایر قالب‌ها نمود دارد. شعری است که تنها خودش را وامدار و آرزومند برای مردم سرزمینش می‌بیند؛ نه وامدار جریان و جناح و خوش‌آمد سیاسی عده‌ای است و نه به دنبال سانتی‌مانتالیسم بیانی و جستجو کردن در بازی‌های فرمی و روایی.
کاکایی در این اشعار به روشنی نشان داده که سعی دارد در شاعرانگی‌های خودش به سنت‌های کلاسیک غزل مدرن ایران که در سال های ابتدایی انقلاب توسط سیدحسن حسینی و قیصر امین‌پور تجربه شده است وفادار باشد و آن‌ها را برای مخاطب زمزمه کند.
کاکایی در شعر خود از تجربه‌هایی سخن به میان می‌آورد که آرمان و آرزوی مردم خود به شمار می‌روند، از کلماتی که مردمش همواره به ساده‌ترین شکل ممکن در ناخودآگاه روزمره خود مرورشان می‌کنند و گاهی نیز یادآور حسرت‌های همیشگی آن‌هایند.
تاوان کلمات مجموعه شعری است که ذائقه‌های متفاوت و متعددی را سیراب می‌کند. مجموعه شعری که هم دینی است و هم اجتماعی و در عین حال به لطیف‌ترین شکل ممکن شعری است مردمی.
نام کاکایی هم چنین در سال‌های اخیر در میان ترانه‌سرایان کشور جدای از این که به عنوان یکی نوگرایان یاد می‌شود، به عنوان شاعری بر سر زبان‌هاست که از مقابل ابیات ترانه‌هایش نمی‌توان به سادگی عبور کرد؛ باید در مقابل آن‌ها ایستاد و با تانی به مرور آن‌ها دست زد.
کاکایی از شاعرانی است که پس از تجربه قابل اعتنا و موفقیت آمیزش در سرایش اشعار به ویژه در قالب‌های کلاسیک و با مضامین حماسی در سال‌های اخیر جدای از گرایش به غزل نو و نوگرایی مفهومی در شعر کلاسیک، به سراغ قوالب تازه نیز رفته است و حتی می‌توان گفت فصل نوین ترانه‌سرایی در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی در ایران نمی‌تواند به سادگی از کنار نام او عبور کند.
مجموعه "عذاب دوست داشتن" شامل بخشی از ترانههای کاکایی است که در سال‌های دور و نزدیک سروده شده است. بسیاری از ابیات این ترانه‌ها برای مخاطب صفحات کاغذی این کتاب گوش‌آشنا است.
زمزمه بسیاری از این ترانه‌ها در حافظه تاریخی مخاطبانش، آن‌ها را در موقعیتی نوستالژیک و در مواجهه با موقعیتی برای یادآوری تصویری خاطره انگیز در سینما یا تلویزیون و یا قطعه‌‌ای خاص از یک آلبوم موسیقی قرار می‌دهد.
کاکایی در ترانه‌هایش وفاداری خود به شعر کلاسیک را نشان داده است. او از سویی حاضر به شکستن بی‌حد و اندازه قواعد شعر کلاسیک برای رسیدن به ساختار ترانه‌هایش نیست و از سوی دیگر سر آن ندارد تا مخاطب ابیات ترانه‌هایش به سادگی سر از مفاهیمی در بیاورد که او در شعرهایش القا می‌کند.
از این زاویه باید ترانههای کاکایی را لابیرنتی دانست که مخاطب در مواجهه با هر یک از آن‌ها با موقعیت‌ها و اتفاقات متعددی روبروست. همچنین موقعیت ویژه بدنه ترانههای او که به شکلی قابل توجه تنها اجازه حضور مفاهیمی خاص را در ظرف خود می‌دهد در کنار استعاره‌ها و ایهام‌های هنرمندانه‌ای که او از سنت شعر فارسی امانت گرفته از ترانههای او نه یک متن سطحی و دم دستی، که قطعاتی موزون و آهنگین و با فخامت یک شعر کهن یا نو ساخته است.
ترانههای کاکایی به تصریح خود او در ادامه سنت شاعرانه وی و برای خلق بیانی مدرن و روایتی امروزین از اندیشه او سروده می‌شود. او با ترانه زبانی را برای شعر گفتن انتخاب کرده است که سریع‌تر و راحت‌تر بتواند حس درونی خود را با مخاطبش به اشتراک بگذارد. به باور کاکایی ترانه راهی برای خارج کردن شعر از انزوای شاعرانه خود و دور شدن از فضایی که در آن تنها مخاطب شعر شاعران هستند.
هر دو کتاب صوتی "تاوان کلمات" و "عذاب دوست داشتن" که با صدای عبدالجبار کاکایی منتشر شده اند، در سایت و اپلیکیشن نوار، کتابراه و فیدیبو قابل دسترسی و خرید است.