سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین، کامران پارسی‌نژاد نویسنده و پژوهشگر، در ارزیابی روز و هفته پژوهش به هنرآنلاین گفت: سال‌هاست در عرصه پژوهش مشغول فعالیتم و بخش عمده و کار اصلی‌ام پژوهش و نقد ادبی است اما اطلاع دقیقی از نام‌گذاری این روز نداشتم. رسانه، دست‌اندرکاران و متولیان امور فرهنگی که چنین روز تاثیرگذاری را در نظر گرفته‌اند باید با قدرت و پشتوانه کاری بیشتری به آن بپردازند تا مردم و پژوهشگران از این روز مطلع باشند.
او با این توضیح که پژوهش نباید به هفته و یا یک روز خاص منوط شود، افزود: متولیان امورفرهنگی این حوزه عملا هیچ وظیفه‌ای را به عهده خود نمی‌بینند. در حالی که براساس یک راهکار و رهنمون بحث پژوهش باید توسعه پیدا کند. می‌دانیم که یک کار پژوهشی وقت زیادی را از پژوهشگر می‌گیرد و هزینه‌های زیادی نیز متحمل فرد می‌شود.
پارسی‌نژاد لازمه به وجود آمدن یک جریان اصولی و بنیادین را کار پژوهشی دانست و تصریح کرد: کار پژوهشی نیازمند یک گروه و تیم و همچنین مکان خاص، امکانات رایانه‌ای و دسترسی به منابع است. برای این فعالیت معمولا نهادها یا دستگاه‌های دولتی خودشان باید پیش قدم شوند. طرح‌هایی را در نظر بگیرند که در اولویت هستند و می‌توانند در جریان‌های ادبی تاثیرگذار باشند. اگر بخواهیم در عرصه ادبیات تحولی ایجاد کنیم و یا پویایی در این زمینه به وجود بیاید نویسندگان باید بتوانند با راهکارهای جدید مواجه شوند و از علوم و دانش جدید اطلاع پیدا کنند که همه این موارد وابسته به این است که کار پژوهشی صورت بگیرد. نظریه‌پردازان بیایند نظریات جدید بدهند که منطبق با ادبیات بومی خودمان باشد.
او با بیان این که معمولا در حوزه ادبیات از کشورهای غربی وام می‌گیریم و از آن با همان شکل و قامتی که در غرب مرسوم است استفاده می‌کنیم برای همین دچار مشکل می‌شویم، گفت: یک جریان ادبی که در غرب شکل می‌گیرد براساس بسیاری از رویدادهای اجتماعی، سیاسی، تاریخی و اقتصای آن کشور است و قابل مقایسه با ایران نیست. آن‌ها روند طبیعی خوشان را طی می‌کنند و به راهکارهای اصولی دست پیدا می‌کنند و براساس تجربه، ادبیات خودشان را پویا نگه می‌دارند اما ما از آن‌ها گرته‌برداری می‌کنیم. در حالی که باید خودمان کار پژوهشی انجام دهیم و جریان‌ها و مکاتب ادبی داخلی را براساس رویداد سیاسی و اجتماعی خودمان رصد کنیم. سپس نظریه‌پردازان رهنمون‌های لازم را بدهند تا ادبیات پویاتر از قبل باشد. اما متاسفانه در حوزه ادبیات سرمایه‌گذاری لازم نمی‌شود. حتی حوزه ادبیات گاهی دیده هم نمی‌شود. متولیان فرهنگی هیچ‌گونه توجهی به پژوهش ندارند و حدود 5- 6 سال است که نداشتن بودجه عرف و عادی شده است.
پارسی‌نژاد با انتقاد از این که هیچ شخصی دغدغه ندارد و سوال نمی‌کند چرا بودجه فرهنگی کشور کم شده است، گفت: چرا نویسندگانی که کار پژوهشی انجام داده‌اند و کتاب چاپ شده دارند هنوز حق‌التالیف خود را دریافت نکرده‌اند؟ همه این مسایل موجب می‌شود عملا هر حرکتی حتی بسیار کوتاه مدت در حوزه پژوهش که در گذشته شاهد آن بودیم و خیلی کند صورت می‌گرفت ولی رو به رشد بود در شرایط کنونی به ایست کامل برسد.