سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: "گنجینه فرم‌های موسیقی ایران" حاوی یک کتاب خودآموز ویلن و پنج کتاب در ارایه فرم‌های موسیقی کلاسیک ایرانی است که بیش از 60 سال از چاپ اولیه آن‌ها میگذرد و به تازگی در قالب یک مجموعه 362 صفحه‌ای منتشر شده است.
در مقدمه کتاب "گنجینه فرم‌های موسیقی ایران" فریده عدمی(بهارلو)، پریسا بهارلو، کیمیا بهارلو و ایلیا بهارلو درباره این مجموعه و استادمحمد بهارلو یادداشت نوشتند.
صفحه 21 تا 43 این کتاب به مصاحبه مجله مقام موسیقایی شماره 31 با محمد بهارلو اختصاص دارد. عکس‌ها و اسناد از صفحه 46 تا 63 این کتاب را دربر می‌گیرد.
پایان کتاب "گنجینه فرم‌های موسیقی ایران" به بریده جراید اختصاص یافته است.
این مجموعه از هفت اثر، کتاب اول "موسیقی ایرانی برای آشنا شدن به ویلن با طرز صحیح و خواندن و نوشتن خط موسیقی"، کتاب دوم "موسیقی ایرانی شامل دوازده قطعه پیش‌درآمد کلاسیک و تاریخچه و شناسایی فرم آن"، کتاب سوم" موسیقی ایرانی شامل دوازده قطعه رنگ کلاسیک و تاریخچه و شناسایی فرم آن"، کتاب چهارم "موسیقی ایرانی شامل دوازده قطعه نغمه دوضربی کلاسیک و تاریخچه و شناسایی فرم آن"، کتاب پنجم "موسیقی ایرانی شامل دوازده قطعه تصنیف کلاسیک با مقدمه و شعر و تاریخچه و شناسایی فرم آن" کتاب ششم، "موسیقی ایرانی شامل دوازده قطعه چهارمضراب کلاسیک و تاریخچه شناسایی فرم آن" و کتاب هفتم "موسیقی ایرانی شامل نه ردیف آواز کلاسیک(دست‌خط استادمحمد بهارلو)" تشکیل شده است.
در بخشی از یادداشت فریده عدمی(بهارلو) آمده است: "بهارلو، پس از مطالعات فراوان و مطرح کردن مشکلات با استادانی چون موسی معروفی و ابوالحسن صبا، برآن شد تا برای هر فرم موسیقی کلاسیک ایرانی کتاب جداگانه‌ای بنویسد و در این کتاب‌ها برای هر آواز ایرانی، برای نمونه قطعه‌ای از ساخته‌های خود را با مشخصه‌های آن فرم قرار دهد تا هم‌چون مرجعی معتبر و مورد تایید استادان بنام آن زمان در دسترس علاقه‌مندان موسیقی قرار گیرد. بدین ترتیب، کتاب دوم او متشکل از دوازده قطعه پیش‌درآمد و کتاب سوم او شامل دوازده قطعه رنگ کلاسیک ایرانی شکل گرفت".
در ادامه این یادداشت عنوان شده: "کتاب چهارم خود حکایتی دیگر داشت: او در این کتاب به یکی از مهم‌ترین سوالات ذهن جست‌وجوگرش پاسخ می‌دهد؛ تمایز برخی از قطعات دو ضربی که پیش از آن بین مشخصه‌های پیش‌درآمد و مارش گم بودند. او برای دوازده قطعه کتاب چهارم خود، با مشورت استادان وقت، نام نغمه دوضربیگ را برگزید و برای نخستین بار در تاریخ موسیقی ایران این فرم را با مشخصه‌های ساختاری آن معرفی کرد و آن را از فرم پیش‌درآمد متمایز ساخت و هویت آن را چه در ریتم، چه درملودی متفاوتشان تعریف کرد".
او توضیح می‌دهد: "کتاب پنجم شامل دوازده تصنیف کلاسیک ایرانی، با همکاری شاعران بنام آن روزگار، با هدف مشخص تاکید بر لزوم تلفیق شعر و موسیقی نوشته شد. کتاب ششم و آخرین کتاب او شامل بیست‌وهفت قطعه در گوشه‌های مختلف دوازده آواز موسیقی ایرانی- در فرم چهارمضراب، به چاپ رسید. در ویژگی کتاب‌های دوم و ششم، باید متذکر شد که هنرجو با دستگاه‌های موسیقی ایرانی و آوازها و گوشه‌های مهم هر دستگاه، علاوه بر فرم هر کتاب، به صورت اجمالی آشنا خواهدشد. از دیگر شاخصه‌های این کتاب‌ها می‌توان به آهنگ‌سازی در هر فرم در مایه دستگاه‌های نوا و راست پنجگاه، که اغلب مهجور بودند، اشاره کرد".
در یادداشت پریسا بهارلو نیز می‌خوانیم: "مجموعه تالیفات پدرم، که هم اکنون در اختیار شما هنردوستان عزیز قرار گرفته است، حاصل دانش عالیه او در موسیقی و زحمات و مطالعات شبانه‌روزی وی در پشبرد هنر موسیقی ایران زمین است که به نام (متد ویلن بهارلو) شناخته می‌شود. من در اینجا نه در جایگاه فرزند محمد بهارلو، بلکه در جایگاه یکی از هزاران شاگردش، که در این مکتب از سه سالگی پرورش یافتم و راه و رسم ورود به دنیای بی‌انتهای موسیقی را، قدم به قدم، از نتی به نت دیگر در میان راهنمایی‌ها و تشویق‌های وی، همراه معلومات بی‌انتهایش، یاد گرفتم، با شما سخن می‌گویم".
کتاب "گنجینه فرم‌های موسیقی ایران" آثار ویلن محمد بهارلو در شمارگان 2500 نسخه و با قیمت 75 هزارتومان توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده. اجرای ویلن 6 کتاب حاضر در یک سی دی صوتی ضمیمه کتاب است.
محمد بهارلو، نوازنده ویولن و معلم پیش‌کسوت موسیقی یکی از بهترین شاگردان ابوالحسن صبا بود که به آموزش و خلق آثار هنری می پرداخت. او متولد 1307 بود و اولین آموزشگاه رسمی موسیقی را در دهه 20 تاسیس کرد و در آن آموزشگاه هنرمندان و استادان برجسته موسیقی ایرانی به تعلیم موسیقی می‌پرداختند. این هنرمند 22 بهمن سال 1385 به علت عارضه قلبی در تهران درگذشت.