سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: یارتا یاران، شاعر و هنرمند معاصر در بیست و سومین دوره از نمایشگاه مطبوعات مهمان غرفه هنرآنلاین بود.
یارتا یاران به هنرآنلاین گفت قریب به 112 کتاب دارد که تنها 7 کتاب از آن‌ها منتشر شده است. این شاعر معاصر گفت: در سال 81 شش کتاب از من منتشر شد و دو سال بعد "خسروانی" در 600 صفحه چاپ شد که تقریبا همه درباره‌اش سکوت کردند.
یارتا یاران ادامه داد: البته این سکوت دلیل دارد. نشان یک جامعه با فرهنگ این است که درباره آثار سخیف سکوت می‌کند و نشان جامعه‌ای بی فرهنگ این است که درباره آثار والا سکوت می‌کند. البته که در باب این مسئله می‌توان نمونه‌های بسیاری را مثال آورد.
یارتا یاران گفت: در دهه 70 رمانی در ایران منتشر شد که به نظر من یکی از بزرگترین رمان‌های جهان است، یعنی رمان "خانه ادریسی‌ها" اثر غزاله علیزاده. اما واکنش جامعه ادبی در قبال این اثر چه بود. یاران گفت: "خانه ادریسی‌ها" رمان بزرگی است؛ رمانی با نثری معیار و بی نقص، اما معدود نقدهایی که روی این اثر علیزاده نوشته شد یا تحلیل‌های نخ نما بود یا تمجید و ستایش. جالب است که من همان سال‌ها نقدی بر این کتاب نوشتم که هیچ کجا آن را چاپ نکرد. یک مجله معروف و معتبری هم بود که در کمال شگفتی به من گفت متن من از سطح سواد خوانندگان بالاتر است.
یاران گفت: من فکر می‌کنم همیشه در ایران یک جور توطئه سکوت داشتیم؛ سکوتی که نمی‌گذارد از حد و مرز سطح ابتذال گذر کنیم. امر مبتذل را شاید به زبان ساده بتوان این گونه تعریف کرد: تکرار یک امر بدون اندیشه. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که به کرات با امر مبتذل مواجه می‌شویم اما هیچ کس به دنبال درمان آن نیست.
یازان در پایان گفت: قریب به 30 سال از زندگی‌ام را مصروف تحقیق روی شاهنامه کردم، اما اکنون ناشری پیدا نمی‌کنم که حاضر به سرمایه گذاری روی این اثر پژوهشی باشد.