سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: محمد آزرم، شاعر معاصر، در بیست و سومین دوره از نمایشگاه مطبوعات میهمان غرفه هنرآنلاین شد.
او به هنرآنلاین گفت: هنر اول ایران زمانی شعر بوده است؛ اما قدیمی‌ترین نشریه ادبی موجود چه سابقه‌ای دارد؟ کشوری که بیش از یازده قرن سابقه شعر دارد، چند مجله تخصصی در این زمینه دارد؟
آزرم گفت: یاد مجله "پوئتری" در کشور آمریکا افتادم که در سال 1914 تاسیس شده و بیش از یک قرن است که به طور مستمر محل انتشار شعر و نقد شعر است. علاوه بر این حالا سایت و صفحات آنلاین هم دارد. یعنی عمر مجله شعر در کشور آمریکا به اندازه نیمی از عمر استقلال این کشور است.
این شاعر و منتقد معاصر توضیح داد: اگر ایران از زمان انتشار "کاغذ اخبار" میرزا صالح شیرازی در 1216 خورشیدی به هنر اول خودش بی اعتنا بوده، اگر روزنامه "قرن بیستم" میرزاده عشقی که شعر مشهور "افسانه" نیما یوشیج را منتشر کرده با مرگ او تعطیل شده؛ اما از زمان انتشار شعر "ققنوس" نیما در 1316 خورشیدی در مجله موسیقی، یعنی صد سال بعد از انتشار نخستین روزنامه ایرانی، حضور مستمر نشریه یا دست کم صفحه ای برای شعر، حتی با توجه به فراز و فرودهای تاریخی، ناممکن نبوده است. یادمان باشد که روزنامه اطلاعات از 1305 خورشیدی، به طور مستمر منتشر شده است. پس شدنی بود که سهمی در خور نام شعر، در این استمرار به چشم می آمد.
شاعر مجموعه شعرهای "هوم" و "هیاکل" ادامه داد: حالا از شعر، نامی باقی مانده است که چیزی را نمی نامد؛ نامی که توان نامیدن خودش را هم ندارد. درست که سلیقه فرهنگی با تغییر نسل ها و ظهور تکنولوژی های جدید و بسط شبکه های اجتماعی، عوض شده است اما معضل اصلی، غیاب روزنامه نگاری ادبی نقاد و رسانه هایی ست که محل بروز و تشدید شعر خلاق هستند. شبکه‌های اجتماعی و سایت های ادبی پر از دورریزهای یک بار مصرف شده است. هرقدر این وضعیت تهی بیشتر فراگیر شود، رد شعر تجربی و خلاق بیشتر محو می شود.
آزرم در پایان گفت: شاید دیر شده و شعر از بنجل‌های ادبی چنان اشباع شده که جز پررنگ کردن رد محو شده آن هیچ کاری نتوان کرد؛ اما برای انجام این ناممکن هم باید صدای شعر جدی و تجربی ایران را شنید و منعکس کرد و فرصت توضیح و تبیین به آن داد که جز با تسخیر رسانه ها امکان پذیر نیست. شعر تجربی باید حضور خود و یگانه شدن با رسانه را اعمال کند.
امیر حسن بیگلر