سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: فیض شریفی گفت: شرایط و دلایلی که باعث به وجود آمدن شعرهای مهم و شاعران بزرگ در دهه های پیشین شد فراوان است. مردم با شعر و داستان اخت بودند. در یک برنامه تلویزیونی نادرپور و نصرت رحمانی شعر (من و رودکی و هواپیما)را نادرپور خواند و نصرت هم شعر (من آبروی عشقم ) را خواند. روزنامه کیهان و مجلات دیگر شعر شاملو و شاعران دیگر را انعکاس می دادند و براهنی و دست غیب و حقوقی اشعار آنها را نقد می کردند.
فیض شریفی ادامه داد: هدایت با گروه خود پیش از اینها در کافه نادری و کافه فیروز به تبعیت از انجمن های پاریس جلسه تشکیل می دادند. قبل از اینها مردم در قهوه خانه فردوسی و در میخانه مولوی و سعدی و حافظ می خواندند. شاعران و نویسندگان، رسانه‌ها ی گروهی مردم بودند. بعدا تئاتر و سینما هم آمد. زمینه سیاسی و اجتماعی و فرهنگی برای رشد شاعران فراهم بود و آنها هم وقت کافی برای شعر وداستان داشتند. و معمولا شاعران از هم حمایت می کردند.
این منتقد معاصر توضیح داد: مثلا سایه در کتاب پیر پرنیان اندیش می گوید: من هیچ فصل مشترکی با نصرت رحمانی نداشتم اما برای هم می‌مردیم. اس اساس شعر عاطفه بود و بعد تخیل و اندیشه و وزن. موج ها و جریان های بعدی، بیشتر بعد از انقلاب کلید خورد.آرمان خواهی و مسایل فرهنگی و شعرهایی که آکنده از اعتقادات ملی و مذهبی بود در شعر غلیان عجیبی داشت. اعتماد به نفس و پشتکار و خلاقیت هم در شاعران بسیار بود.همین ها باعث پرورش شاعران بزرگ و شعرهای بزرگ می شد.
او گفت: الان با شعری که شاملو به عنوان شعر سپید علم کرد، همه شعر می گویند. توی فضای مجازی شعر یا شبه شعر زیاد می‌خوانند. تقریبا پایشان مفت می‌افتد. اما از سوی دیگر این مسئله هم هست که این روزها شعرهای خوبی هم گفته می شود اما در سونامی اشعار به دیده نمی‌آید.