به گزارش هنرآنلاین، قطب‌الدین صادقی، مدرس، بازیگر، کارگردان تئاتر و یکی از داوران بخش مسابقه اصلی سیزدهمین جشنواره تئاتر خیابانی شهروند لاهیجان از ضرورت توجه به موضوعات اجتماعی در نمایش خیابانی گفت.
صادقی با بیان اینکه در همه جای دنیا مردم به نسبت سینما و تلویزیون، کمتر به دیدن تئاتر می‌روند، گفت: «تماشاگران تلویزیون بسیار فراگیر و مردمی هستند. همچنین سینما نیز از تعداد قابل توجهی تماشاگر به دلیل تعدد نمایش فیلم در طول روز با توجه به سالن‌های زیاد و تبلیغات فراوان برخوردار است و اما تئاتر همواره تماشاگران نخبه‌تری داشته و در تمام دنیا بار فرهنگی سنگین‌تری را از نظر جنبه‌های جامعه‌‌شناسی، ادبی، نمادین، اسطوره‌ای و...به دوش کشیده است.»
او ادامه داد: «تئاتر همواره به دلیل مباحث اساسی که مطرح می‌کند دایره مخاطبان تنگ‌تر و البته ریشه‌ای‌تری دارد اما برای گسترش زبان و فرهنگ تئاتر نباید همیشه منتظر باشیم تا مخاطب به سالن بیاید. بردن تئاتر در میادین عمومی و خیابان می‌تواند بشارت‌دهنده رابطه واژگون ارتباط تماشاگر با تئاتر باشد. حالا تئاتر است که به سراغ هنرمندان می‌آید.»
این هنرمند بیان کرد: «تئاتر خیابانی به نظر من یک کار اساسی زیباشناسی است برای اینکه فرهنگ مسلط بر جامعه را از حالت غریزی خارج کرده و به یک فرهنگ اندیشه، تفکر و تحلیل تبدیل کند و فضای شهر را فرهنگی کند.»
داور سیزدهمین جشنواره تئاتر خیابانی شهروند لاهیجان مطرح کرد: «تئاتر خیابانی در ذات خود یک تئاتر اعتراضی است و مسائل اساسی جامعه مثل گرانی، تورم، بی‌عدالتی و تمامی مسائلی که دستگاه‌های خبری و نهادهای وابسته به طبقه حاکم آن را انکار می‌کنند، فریاد می‌زند. در واقع به جبران سانسور در جامعه، مردم را آگاه می‌کند.»
او ادامه داد: «در شکل‌های اولیه، تئاتر خیابانی بسیار سیاسی و درباره جنگ، تورم، شرایط اقتصادی با گرایشات چپ و آماتور بود که به مرور تمام کشورها را فراگرفت و اکنون این تئاتر از شکل ایدئولوژی زده سیاسی درآمده است و به تئاتر اجتماعی تبدیل شده است. حالا ممکن است توانایی قطع ریشه‌های ایدئولوژیک را نداشته باشد ولی بسیاری از مسائل اجتماعی کمتر دیده و شنیده شده را به مردم نشان می‌دهد.»
صادقی به ثمر نشستن تلاش هنرمندان در به نمایش گذاشتن زبان تئاتر و نشان دادن جنبه‌های اعتراضی تئاتر خیابانی را در گرو داشتن تکنیک بالا دانست و گفت اگر زبان هنر به خوبی و با قدرت پرداخت نشود، ممکن است مردم از تئاتر زده کند.
او بیان کرد: «خوشبختانه طی دو دهه اخیر پختگی گروه‌ها بیشتر شده است اما در برخی گروه‌ها نیز شاهد رفتن به سمت آثار عوامانه، شبه کمیک و صرفا خنده‌دار هستیم که به نظرم این ظلم به تئاتر خیابانی است و باید از این هنر دقیق‌تر، آگاهانه‌تر و اجتماعی‌تر بهره برد.»
این هنرمند درباره کیفیت آثار حاضر در جشنواره گفت: «طبیعی است که همه کارها یک سطح و یک اندازه نیستند ولی خوشبختانه شاهد آثار خوبی هم بودیم.»
او ادامه داد: «تئاتر خیابانی ذاتا اجتماعی است و برای سال‌های بعد باید به شدت اجتماعی‌تر باشد. این هنر می‌تواند نظر مردم را جلب کند و طنز در آن اهمیت ویژه‌ای دارد. مردم برای مفاهیم احساسی و تبلیغی به دیدن نمایش خیابانی نمی‌آیند. آنچه آن‌ها را در فضای اجتماعی نگه می‌دارد طنز، شوخی و خنده است. همچنین باید موسیقی در این آثار استفاده شود که بتواند بر صداهای محیط چیره شود.»
صادقی در پایان سخنانش گفت: «یک موسیقی پرحجم میدانی مانند تعزیه برای تئاتر خیابانی لازم است. و از همه مهمتر این نوع تئاتر نباید تئاتر حرافی باشد. مردم به حرکت اعتقاد دارند و با وراجی شبه روشنفکرانه نمی‌توان در ارتباط با آن‌ها به نتیجه رسید. بلکه باید با حرکت، موسیقی و محتوا به یک اثر چشم‌نواز دست یافت.»