سرویس سینمایی هنر آنلاین: آرمان درویش بازیگر جوان و چهره این روزها که با دو اثر "کمدی انسانی" و "پشت دیوار سکوت" در سی و پنجمین جشنواره فجر حضور دارد، بیش از هر چیز علاقه‌مند به فیلم‌سازی است تا بازیگری؛ او در گفتگو با هنرآنلاین درباره فعالیت‌های جدید خود گفت: مشغول کار روی فیلم خودم هستم و از آنجایی‌که قصد دارم فیلم کوتاهی بسازم، فعلاً مشغول فراهم کردن شرایط ساخت فیلم هستم. فیلم‌نامه این کار را خودم نوشتم و هنوز اسم نهایی برای آن انتخاب نکردم.
وی ادامه داد: سال گذشته در چهار فیلم حضور یافتم که از این میان دو فیلم در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر امسال حضور یافته است. "کمدی انسانی " فیلم‌نامه خوب و منسجمی داشت. از آنجایی‌که نقش بسیار متفاوتی بود که باید هم نقاش می‌بود، هم بوکسور، هم یک نظامی و باید نسبت به همه این فنون آشنایی می‌داشتم برایم جذاب بود. از سوی دیگر اتفاقی که در فیلم برای این کاراکتر می‌افتد این است که یک خاصیت فیزیکی به او اضافه می‌شود و وجهی دیگر از این فرد را طی یک بازه زمانی از 20 سالگی تا 40 سالگی می‌بینیم که جالب است. به دلیل اینکه بخشی از کاراکتر این فرد ورزشی بود باید بوکس یاد می‌گرفتم و به خاطر آن 6 ماه تمرین کردم، چراکه بوکس بلد نبودم و برایش زمان گذاشتم تا بیننده آن را باور کند و نمی‌خواستم غیرقابل‌باور باشد.
بازیگر فیلم "چهارشنبه" افزود: "پشت دیوار سکوت " هم وقتی پیشنهاد شد، اولین بار که با مسعود جعفری جوزانی صحبت کردم دیگر فیلم‌نامه و نقش برایم مهم نبود و صرفاً کنار جعفری جوزانی بودن برایم مهم بود و شیرین‌ترین کاری بود که انجام دادم. در کنار جوزانی کار کردن برایم لذت بسیاری داشت، چراکه بی‌نهایت بادانش است و کنار او بودن هرلحظه آموزش است. کمترین صحبت ما در طی زمان فیلم‌برداری درباره نقش و بازی بود و معمولاً آخرین چیزی که درباره آن صحبت می‌شد کار بود. بیشتر درباره سینما صحبت می‌کردیم و این لذت همیشه همراه من است و احساس می‌کنم که خدا باید دوستت داشته باشد تا بتوانی این موقعیت را داشته باشی تا با فردی مثل مسعود جعفری جوزانی کارکنید.
درویش درباره اینکه قصد دارد بازیگری را ادامه دهد یا نه؟ اظهار کرد: همه می‌دانیم فضای سینمای ما باز نیست و به‌راحتی نمی‌توانید وارد شوید و کارکنید، بنابراین باید این مسیر را برای خودت بسازی تا راحت‌تر کارکنی و اطمینان بیشتری جلب کنی. برای اینکه بتوانم فیلم بلندم را بسازم باید راه می‌افتادم. هرگز خودم را با بازی کردن محک نمی‌زنم و برایم بازی مهم نیست. اینکه دیگران درباره من چه فکر می‌کنند و حضور در جشنواره هم مهم نیست. چراکه حتی اگر سیمرغ جشنواره را هم از آن خودت کنی بعد از چند ماه از یاد می‌روی و دیگر کسی یادش نمی‌ماند که چه کسی برتر بوده است. مهم این است که خودت با خودت صادق باشی و عطشی را که در درونت داری از یاد نبری. اگر شرایط فراهم شود شاید هرچند سال یک‌بار بازی کنم. نگاهم این است که بتوانم فیلم بسازم و در کنار آن اگر نقشی باشد که آن را دوست داشته باشم، می‌پذیرم و کار می‌کنم.
وی بیان کرد: دوستان من می‌دانند که نگاه من فیلم‌سازی است. کسانی که از بیرون می‌بینند فکر می‌کنند که من صرفا آمده‌ام تا بازیگری کنم. درحالی‌که این‌گونه نیست بازیگری برای من راهی است برای ورود به سینمای حرفه‌ای و اینکه بتوانم درنهایت به‌عنوان فیلم‌ساز فعالیت داشته باشم. از نگاه من بازیگر هر کاری که انجام دهد بازهم خالق کامل یک اثر نیست و تنها اجراکننده ذهن کسی است که می‌خواهد تصویر شود. من می‌خواهم خودم خالق اثر باشم. صادقانه این است که علاقه زیادی به بازیگری ندارم و صرفاً بازی می‌کنم تا فضا باز شود برای ساخت فیلم و ذهنیتی نسبت به بازیگری نداشتم و ندارم.
این بازیگر جوان درباره اینکه چقدر نگاهش در فیلم‌سازی جشنواره‌ای است عنوان کرد: برای خودم می‌سازم و اینکه در جشنواره به نمایش درآید یا نه مهم نیست. احساس می‌کنم ابتدا باید برای خودم فیلم بسازم تا فیلم فردیت خودش را داشته باشد و بعد به نمایش درآید.
بازیگر فیلم "لابی" در ادامه به ژانر فیلم خود اشاره کرد و گفت: فیلم کاملاً سورئال است و چون کار بسیار سختی است و فضای عجیب‌وغریبی دارد، شهری نیست. به‌احتمال‌زیاد بعد از جشنواره با یک پیش‌تولید کوتاه فیلم را کلید خواهم زد، امیدوارم بتوانم خوب ایده‌ام را به تصویر بکشم.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا قصد دارد از بازیگران چهره در کارش بهره بگیرد یا خیر، عنوان کرد: کارگردانی که وجاهت خود را از بازیگر بگیرد به نظر من اصلاً نباید فیلم بسازد، کارگردانی که اعتمادبه‌نفس ندارد و با بازیگر می‌خواهد، فضا را پر کند اصلاً نباید فیلم بسازد. حکایت ظرف و مظروف است و کارگردان ظرف است. باید به کار ایمان داشت تا به این اشکال برنخوریم. در این فیلم کاراکتری دارم که خاصیت فیزیکی دارد و چهره ندارد، علاوه بر او سه بازیگر دیگر هم هستند که دوستان به من لطف دارند و به ایفای نقش می‌پردازند. به نظرم اینکه بازیگر خودش بخواهد در اثری حضور داشته باشد تا اینکه کارگردان بازیگر را نشانه بگیرد تا فیلمش وجاهت پیدا کند، دو مقوله کاملاً متفاوت از هم هستند. به این فکر می‌کنم که اگر کسی را که بیننده هیچ ذهنیتی نسبت به او در ذهن ندارد، برای نقش اول فیلم بیاورم درست است یا نه و هنوز به این جمع‌بندی نرسیده‌ام و به این موضوع که از بازیگر چهره استفاده کنم یا خیر فکر نکرده‌ام.
این مستندساز در ادامه درباره نبود ساختار مناسب در سینما صحبت کرد و گفت: مهم‌ترین چیز این است که در سینمای ما کارگردان‌ها از ساختار جدید می‌ترسند. ما کلیه چارچوب‌های هنری‌مان تحت تأثیر ادبیات است و در سینما دیالوگ همه‌چیز را پیش می‌برد و فرم و ساختار همیشه باید مفهومی را برساند. درحالی‌که نیازی نیست که همیشه دیالوگ پیش برنده باشد بلکه اگر ما تصویر، زوایا، روانشناسی لنز و ... را خوب بشناسیم و درست روایت کنیم نوع روایت می‌تواند کاملاً متفاوت باشد، اما به دلیل عدم شناخت درست، ساختار کارگردانان یا به سمت سورئال نمی‌روند و یا اگر می‌روند کاملاً ابتر است. به همین دلیل بیشتر فیلم‌های سینمایی امروز آپارتمانی ساخته می‌شوند.
درویش در پایان درباره اینکه چقدر امیدوار به دریافت سیمرغ بهترین بازیگر مرد جشنواره سی و پنجم است، اظهار کرد: خیلی از دوستان به من گفتند که ممکن است یکی از نامزدهای دریافت سیمرغ جشنواره باشم، اما من هنوز هیچ‌یک از فیلم‌هایم را ندیدم، حتی فیلم "چهارشنبه " را هم ندیدم و می‌دانم که دوستان به من لطف دارند. درهرصورت کاندید شدن و یا نشدن من را ناراحت نمی‌کند و به وجد هم نمی‌آورد، چراکه می‌خواستم کاری را انجام دهم و انجام دادم. صرفاً خودم را اغنا کردم و کاری که احساس می‌کردم درست است انجام دادم و بعد، از آن، بیرون آمدم. متأسفانه یا خوشبختانه همه من را به چشم بازیگر می‌بینند و به این شکل من را می‌سنجند، قطعاً هرکسی جایزه بگیرد و تشویق شود، خوشحال می‌شود و من هم از این امر مستثنی نیستم ولی نگرفتن سیمرغ هم من را ناراحت نمی‌کند. صرفاً امیدوارم بهترین اتفاق برای فیلم‌ها بیفتد.